Θέλεις να θηλάσεις;... Μπορείς!


Είσαι έγκυος, ετοιμάζεσαι να γίνεις μανούλα και θέλεις όσο τίποτε άλλο να θηλάσεις το μωρό που θα φέρεις στον κόσμο. Έχεις ενημερωθεί για τα ευεργετήματα του θηλασμού στο μωρό, αλλά και στη μαμά, και δε θέλεις με τίποτα να το στερήσεις αυτό από τους δυο σας.

Από όσα ακούς στο περιβάλλον σου... αδελφές, φίλες, γνωστές, συγγενείς, συνάδελφοι όλες έχουν έναν καλό λόγο εξαιτίας του οποίου, παρόλο που δεν ήθελαν, αναγκάστηκαν τελικά να διακόψουν πρόωρα το θηλασμό ή και να μην τον αρχίσουν καν.

Οι λόγοι τους οποίους συνήθως ακούμε είναι όλοι λίγο ή περισσότερο γνωστοί και κοινοί.
Για το ποιοι είναι αυτοί, δεν θα αναφερθούμε σε αυτό μας το άρθρο.
Τους περισσότερους τους αναφέραμε και τους εξηγήσαμε σε ανάρτησή μας
που μπορείς να βρεις στο λίνκ "Όλα τα προβλήματα στο θηλασμό λύνονται.... μάθε πώς!"

Αντίθετα, σε αυτό το άρθρο, θα σου "συστήσω" όλους εκείνους τους φορείς στους οποίους μπορείς να απευθυνθείς είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου, είτε και μετά την έλευση του μωρού, ώστε να πάρεις την απαιτούμενη πληροφόρηση που χρειάζεσαι για να είσαι προετοιμασμένη και σωστά ενημερωμένη γύρω από τα θέματα του θηλασμού, ή να ζητήσεις και να πάρεις εξειδικευμένη βοήθεια για την αντιμετώπιση τυχόν δυσκολιών που μπορεί να αντιμετωπίσεις θηλάζοντας το μωράκι σου.


Πολύ σημαντικό είναι το να λάβεις υπόψιν σου πως:

- Πολλές από τις παρακάτω παροχές προσφέρονται δωρεάν στις ενδιαφερόμενες μητέρες.

- Ακόμα κι ένα τηλεφώνημα για συμβουλές σε κάποιον που γνωρίζει μπορεί να είναι αρκετό, στις περισσότερες των περιπτώσεων που μπορεί να χρειαστείς βοήθεια, για να σε βγάλει από πιθανές περιπέτειες ή να σε βοηθήσει να λύσεις το όποιο πρόβλημα χωρίς να αναγκαστείς να διακόψεις το θηλασμό του μωρού σου που τόσο καλό του κάνει, αλλά και χωρίς να επιβαρυνθείς καθόλου οικονομικά.

Ως μια πρώτη ενημέρωσή σου, αναφέρω τα παρακάτω για τα οποία εσύ μπορείς να ψάξεις περισσότερες πληροφορίες ώστε ανάλογα να προετοιμαστείς:

- Υπάρχουν μικροί οδηγοί για τις πρώτες σαράντα ημέρες μαζί με το μωρό,που θα σε βοηθήσουν πολύ ώστε να αποφύγεις το ενδεχόμενο μείωσης της παραγωγής σου αλλά και να αντιμετωπίσεις τις αυξημένες ανάγκες αγκαλιάς του μωρού σου.

- Υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες με τις οποίες τα περισσότερα "προβλήματα" αντιμετωπίζονται. (οι εισέχουσες θηλές, οι πληγές, οι μαστίτιδες, οι ιώσεις, το ενδεχόμενο ανάγκης λήψης φαρμάκων ή αντιβίωσης από την πλευρά της μητέρας ή και του μωρού κλπ).

- Υπάρχουν ειδικές κατευθύνσεις για τη μητέρα που πρέπει πολύ νωρίς να αποχωριστεί το μωρό της για να επιστρέψει στην εργασία της, ή γιατί εκείνο νοσηλεύεται και παραμένει μακριά της.

- Υπάρχουν ομάδες στο facebook που ανήκουν στο Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Θηλασμού και οι οποίες λειτουργούν και αναπτύσσονται για κάθε πόλη της χώρας χωριστά, δίνοντας απαντήσεις και βοηθώντας με τις συζητήσεις τους ή ακόμα και με τις συναντήσεις τους όλες τις νέες μανούλες.

- Πολλά σεμινάρια θηλασμού - αρκετά δωρεάν - διοργανώνονται για εγκύους ή λεχώνες από μαιευτήρια και άλλες οργανώσεις για τη στήριξη του θηλασμού σε όλη την Ελλάδα.

- Διατίθεται πανελλαδικός τηλεφωνικός αριθμός για άμεση τηλεφωνική παροχή συμβουλών και κατευθύνσεων σε θηλάζουσες που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα στο θηλασμό.







Παρακάτω έχω συγκεντρώσει τα πιο σημαντικά από τα σχετικά στοιχεία επικοινωνίας
που μπορεί να σου φανούν χρήσιμα για την έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωσή σου γύρω από το θηλασμό και.... με το καλό να υποδεχτείς και να θηλάσεις το μωράκι σου!

- Πανελλήνια Τηλεφωνική Γραμμή Υποστήριξης θηλασμού “ΑΛΚΥΩΝΗ”, τηλ. 10525 (επίσημο site εδώ)

- Σύνδεσμος Θηλασμού Ελλάδας – La Leche League Greece (επίσημο site εδώ)

- Σύνδεσμος Διεθνώς Πιστοποιημένων Συμβούλων Γαλουχίας IBCLC Ελλάδος- ΓΑΛΑΞΙΑΣ (facebook page εδώ)

- Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας μέσω Facebook (facebook page εδώ)

- Δίκτυο Δράσης για την βρεφική και παιδική διατροφή, προστασία, προαγωγή και υποστήριξη του μητρικού θηλασμού στην Ελλάδα IBFAN Greece (site εδώ)

Επίσης, υπάρχουν αρκετά κέντρα και φορείς που διοργανώνουν σεμινάρια προετοιμασίας και ενημέρωσης εγκύων γύρω από τον τοκετό, τη μητρότητα, το θηλασμό (άλλα δωρεάν και άλλα επί αντιτίμου) όπως:

- Μ.Κ.Ο. ΦΑΙΝΑΡΕΤH (site εδώ)

- ΕΥΤΟΚΙΑ (site εδώ)

- Centro Isabel Rosas (facebook page εδώ)

Τα τρία παραπάνω εδρεύουν στην Αθήνα και είναι μόνο ένα δείγμα σε σχέση με όσα ακόμα μπορεί να λειτουργούν με ανάλογη δράση. Πιστεύω, επίσης, ότι μπορείς να βρεις ανάλογα κέντρα και στη δική σου πόλη, αρκεί να τα αναζητήσεις!

Τέλος και πολύ σημαντικό:

Στα περισσότερα πλέον - αν όχι σε όλα - δημόσια μαιευτήρια και σε πολλές ιδιωτικές κλινικές όλης της χώρας προγραμματίζονται - συνήθως δωρεάν - σεμινάρια και μαθήματα θηλασμού που απευθύνονται σε μέλλουσες ή νέες μανούλες. Αντίστοιχες δράσεις διοργανώνονται και από αρκετούς Δήμους αλλά και από μεγάλα καταστήματα με είδη βρεφανάπτυξης.

Μην παραλείψεις, λοιπόν, να επικοινωνήσεις πρώτα από όλα με τα μαιευτήρια και τις κλινικές της πόλης όπου διαμένεις, ή όπου θα γεννήσεις, καθώς είναι πολύ πιθανό να πραγματοποιούνται κι εκεί τέτοιες συναντήσεις στις οποίες και σου συστήνω να συμμετέχεις!

Αν κι εσύ γνωρίζεις κάποιον ακόμα φορέα που μπορεί να μας φανεί χρήσιμος σε θέματα θηλασμού και δεν αναφέρεται στο άρθρο αυτό, θα χαρώ πολύ να ενημερωθώ σχετικά και να διαβάσω για αυτόν στα σχόλια παρακάτω!

Άντε και από εμένα... καλούς θηλασμούς!


Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα topaidi.gr




Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Το δικό μας POLKA DOTS PARTY - Με θέμα το πολύχρωμο πουά (μέρος β΄!)

Πρίν λίγες ημέρες ξεκίνησα να σας περιγράφω τα του πάρτυ των δεύτερων γενεθλίων που κάναμε στο Αγγελάκι μας τον Ιούνιο που μας πέρασε και το οποίο είχε το πρωτότυπο για τα ελληνικά μας δεδομένα θέμα "πολύχρωμο πουά" ή αλλιώς γνωστό και ως polka dots party!


Στην προηγούμενη σχετική ανάρτησή μου εδώ σας έδειξα το save the date και την πρόσκληση που ετοίμασα και σας περιέγραψα με λόγια και φωτογραφίες τη διακόσμηση των τραπεζιών, στους οποίους στήθηκαν οι μπουφέδες μας (ένας για τα παιδιά και ένας για τους μεγάλους), καθώς και τις γλυκές και αλμυρές γεύσεις που ετοίμασα για την κάθε ομάδα. Είδατε επίσης φωτογραφίες από τα εκτυπώσιμα μενού που τοποθετήθηκαν στα τραπέζια, προς ενημέρωση των καλεσμένων μας, και από τις ετικέτες που στόλισαν τα μπουκαλάκια με τις λεμονάδες, τις πορτοκαλάδες και τους χυμούς που δρόσισαν τους μικρούς μας φίλους.

Ήρθε τώρα η ώρα να αναφερθώ και σε όόόλα τα υπόλοιπα!

Διακόσμηση του χώρου της πυλωτής...

Το πάρτυ μας έλαβε χώρα στο πίσω μέρος της πυλωτής της πολυκατοικίας στην οποία διαμένουμε.
Για την ακρίβεια η διαδρομή ως εκεί είχε ως εξής:

- Μπαίνοντας στην πυλωτή ένα μεγάλο πολύχρωμο στρογγυλό και πουά μπαλόνι "happy birthday" καρφωμένο σε ένα στολισμένο γλαστράκι υποδεχόταν τους καλεσμένους μας στην είσοδο.

- Ένας διάδρομος από πολύχρωμα χαρτονένια πουά είχε σχηματιστεί στο πάτωμα και οδηγούσε τους επισκέπτες στο πίσω μέρος της πυλωτής, όπου ελάμβανε χώρο το πάρτυ μας.

- Μια μακρυά γιρλάντα από χρωματιστές μπάλες ήταν κρεμασμένη στα δεξιά της διαδρομής που σχημάτιζε ο προαναφερόμενος διάδρομος

- Σε όλο τους τοίχους της πυλωτής είχαμε κολλήσει από πάνω μέχρι κάτω κύκλους που είχαμε κόψει από χαρτόνι σε διάφορα χρώματα και μεγέθη. Τοίχοι πουά, δηλαδή!

- Στο τέλος του διαδρόμου είχαμε κρεμάσει μια γιρλάντα με πολύχρωμα φαναράκια, η οποία σήμαινε και το πέρασμα εισόδου στον κυρίως χώρο του πάρτυ.






Ο κυρίως χώρος του πάρτυ μας ήταν χωρισμένος σε δυο περιοχές...

Τελειώνοντας τη διαδρομή του διαδρόμου και περνώντας κάτω από τη γιρλάντα με τα φαναράκια ήταν ο "προθάλαμος" στον οποίο παρέμεναν κυρίως οι ενήλικες αλλά και στον οποίο στρώθηκαν τα τραπέζια με τα γλυκά και φαγητά μας, το τραπέζι στο οποίο σβήσαμε την τούρτα αλλά και δυο ακόμα τραπεζάκια κάπου παράμερα είχαν στηθεί και χρησιμοποιήθηκαν το ένα για τον υπολογιστή που αξιοποιήσαμε για τη μουσική κάλυψη της εκδήλωσης μας και το άλλο για την προετοιμασία των καφέδων των γονιών στο καλωσόρισμα του πάρτυ μας.

O μπαμπάς.... όπως πάντα, βοήθησε και πάλι πάάάάρα πολύ!!!






.
Επίσης αρκετός χώρος έμενε ελεύθερος στον "προθάλαμο" για να κινούνται όλοι άνετα στο χώρο, καθώς αρκετές καρέκλες και σκαμπό είχαμε βάλει περιμετρικά για να μπορούν να κάθονται όλοι αν το θέλουν αλλά και να έχουμε κενό όλο τον ενδιάμεσο χώρο.

Τον "προθάλαμο" εκτός από τη γιρλάντα με τα φαναράκια, στόλιζαν επίσης:
- μια γιρλάντα με πολύχρωμα μεταλιζέ μπαλόνια που είχε κρεμαστεί πάνω από τα τραπέζια (και τα οποία στη συνέχεια αποτέλεσαν και ένα από τα ομαδικά παιχνίδια που είχα ετοιμάσει για τα παιδιά!)

- ένα πάνελ που είχα φτιάξει με ένα μεγάλο "2" και ένα μπάνερ με το όνομα της εορτάζουσας

- αρκετές ανοιγόμενες χάρτινες στρογγυλές βεντάλιες σε διάφορα χρώματα κρέμονταν σε ακανόνιστα ύψη πάνω από ένα άνοιγμα που σχημάτιζε ο τοίχος πίσω από τα τραπέζια μας μεταξύ του "προθαλάμου" και του χώρου όπου έλαβε δράση το παιχνίδι των παιδιών.




Στο βάθος της πυλωτής ήταν ο παιχνιδοχώρος μας... 

Ο χώρος στον οποίο αναπτύχθηκαν και κινήθηκαν οι νεαρής ηλικίας προσκεκλημένοι μας είχα φροντίσει να προετοιμαστεί κατάλληλα για να τους υποδεχτεί και να τους ευχαριστήσει! 

- Με τον μπαμπά μας είχαμε στρώσει σε όλο το πάτωμα χοντρό χαρτόνι, τόσο για την προστασία της πυλωτής από απρόβλεπτα ατυχήματα όσο και για την μέγιστη καθαριότητα του χώρου, στον οποίο... μέχρι πριν λίγες ώρες ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

- Όλοι οι τοίχοι και οι επιφάνειες περιμετρικά του παιχνιδοχώρου μας είχαν καλυφτεί από πάνω μέχρι κάτω και από αριστερά μέχρι δεξιά από πολλούς, αμέτρητους σχεδόν, πολύχρωμους πουά χαρτονένιους κύκλους σε διάφορα μεγέθη μικρότερα και μεγαλύτερα.

- Είχα κατεβάσει από το σπίτι και στήσει σε διάφορα σημεία του χώρου αρκετά παιχνίδια σχηματίζοντας διάφορες γωνιές παιχνιδιού και δραστηριοτήτων για όλες τις ηλικίες που είχαμε στο πάρτυ μας.




- Το σπιτάκι του μπαλκονιού μας κατέλαβε περίοπτη θέση στο χώρο.

- Το τραπεζάκι της το ίδιο, μαζί με τα σύνεργα ζωγραφικής

- Ένα από τα αυτοκινητάκια της πήγαιναν και ερχόντουσαν συνεχώς ανάμεσά μας και ενώ οι λιλιπούτειοι οδηγοί του εναλλάσονταν συνεχώς

- Αρκετές και διάφορες άλλες δραστηριότητες, τουβλάκια και όχι μόνο, διασκορπίστηκαν στο χώρο και απασχόλησαν και διασκέδασαν για τα μικρότερα παιδιά.





Τα ομαδικά παιχνίδια...

Το Αγγελάκι μας έγινε δύο χρονών, αλλά μόλις δυο(!) από τους καλεσμένους μας ήταν σε παρόμοια ηλικία. Οι υπόλοιποι -κυρίως τα ξαδέρφια της- είναι μεγαλύτερης ηλικίας. Έτσι έπρεπε να προβλέψω παιχνίδι και δράσεις για παιδιά ηλικίας 1,5 ως και 10 ετών! Αυτό σημαίνει πως εκτός από τα "βρεφικά" παιχνίδια και τις δραστηριότητες που είχα διαθέσιμες για τα μικρότερα παιδιά, είχα φροντίσει να προετοιμάσω και αρκετά ομαδικά κυρίως παιχνίδια για να απασχοληθούν τα μεγαλύτερα.

- Το μαγικό πακέτο, γνωστό και μη εξαιρετέο από κάθε παιδικό πάρτυ που θέλει να σέβεται τον εαυτό του, γύριζε στον κύκλο με τη μουσική αλλάζοντας παιδικά χεράκια και ξετυλιγόταν λίγο - λίγο μέχρι να βρεί τον τυχερό νικητή του δώρου το οποίο έκρυβε στα βάθη του!

- Η γιρλάντα με τα μπαλόνια, ξεκρεμάστηκε και τα παιδιά άρχισαν με τη σειρά να τα σπάνε ένα ένα μέχρι να βρούν εκείνο που έκρυβε το μικρό πολύχρωμο πον-πον που υπεδείκνυε το νικητή ενός ακόμα δώρου!











- Οι μπαλό-μαχίες κούρασαν τις δυο ομάδες που σχηματίστηκαν με σκοπό η κάθε μία να πιάσει στις "δαγκάνες" της και να μεταφέρει στον τερματισμό της όσα περισσότερα μπαλάκια μπορούσε για να είναι εκείνη η νικήτρια του παιχνιδιού.


Η γενεθλιάζουσα, αφού δε μπορούσε να πιάσει τα μπαλάκια με τη δαγκάνα...
βοήθησε την ομάδα των κοριτσιών κατευθείαν με τα χεράκια της!!!


- Το πρωτότυπο παιχνίδι μου "Φρόντισε τις πεταλούδες" επίσης κούρασε από τρέξιμο και χαρά τις δυο παιδικές ομάδες. (δείτε πως το φτιάξαμε και πως παίζεται εδώ!)

- Οι κουταλομαχίες ήταν έτοιμες να βρουν το νικητή τους!

Στιγμιότυπα από τις προετοιμασίες των προηγούμενων ημερών και τις απαραίτητες δοκιμές!!!



.
Τα παραπάνω παιχνίδια ενθουσίασαν τα παιδιά αλλά, η αλήθεια είναι πως... ξεπάτωσαν εμένα! Στην υλοποίηση τους ήταν προγραμματισμένο να έχω την ενεργή συμμετοχή και βοήθεια δυο φίλων-κουμπάρων μου νηπιαγωγών που τελικά, για λόγους έκτακτης ανάγκης, δεν μπόρεσαν να συνδράμουν στο έργο μου. Ευτυχώς έτερη φίλη-κουμπάρα στάθηκε δίπλα μου και η βοήθειά της ομολογώ ότι ήταν κάτι παραπάνω από άκρως απαραίτητη και πολύτιμη.


Τα δωράκια των παιχνιδιών....

Κάθε παιδάκι που έφτανε στο πάρτυ μας, έπαιρνε με την είσοδό του στον παιχνιδοχώρο μας και ένα σακουλάκι το οποίο στη συνέχεια γέμιζε με τα δώρα που κέρδιζε από τα διάφορα παιχνίδια μας.

Σε κάθε παιχνίδι μας από αυτά που ανέφερα παραπάνω όλα τα παιδιά έπαιρναν και από κάτι. 

Στα παιχνίδια που είχαν νικητή μια ολόκληρη ομάδα, τα παιδιά της νικήτριας ομάδας έβαζαν στο σακουλάκι τους από ένα σοκολατάκι ή ένα γλειφιτζούρι έκαστο ενώ τα παιδιά της ομάδας που είχε έρθει δεύτερη, έπαιρναν από μια καραμελίτσα. Για τα παιχνίδια από τα οποία έβγαινε ένας μεγάλος νικητής, αυτός κέρδιζε ένα από τα γνωστά και αγαπημένα των παιδιών μας παιχνίδια με τις φούσκες. Αντίστοιχα όλα τα υπόλοιπα παιδιά που συμμετείχαν στο ίδιο παιχνίδι, ελάμβαναν στο τέλος επίσης ένα σοκολατάκι ή μια καραμέλα ή ένα γλειφιτζούρι... ότι το καθένα τους διάλεγε.



Στο τέλος της της βραδιάς, κάθε μικρός μας καλεσμένος έπαιρνε μαζί του δυο σακουλάκια δώρων. Ένα με αυτά που είχε κερδίσει από τα παιχνίδια στα οποία έλαβε μέρος και ένα με τα δωράκια που τους είχαμε ετοιμάσει εμείς από πριν.


Η πινιάτα μας...

Για πρώτη φορά στη ζωή μου αποφάσισα να φτιάξω μόνη μου πινιάτα Έκανα δυο προσπάθειες... η πρώτη "ξεφούσκωσε" αλλά δεύτερη με πλημμύρισε χαρά και περηφάνια!!!

Για θέμα, σχήμα, χρώμα διάλεξα το γνωστό μας θαλασσινό τόπι. 
Χαρούμενο, εύκολο (νόμιζα) και κυρίως... στρογγυλό, όπως και τα πουά μας!

Mετά από μια εβδομάδα προετοιμασίας, τελικά τα κατάφερα. Πώς σας φαίνεται το αποτέλεσμα;;;




Καραμέλες, σοκολάτες, γλειφιτζούρια, πολύχρωμα πον-πον, χάρτινα μικρά πουά κομφετί αλλά και πολλά άλλα μικροδωράκια, καραμούζες κλπ κλπ κλπ κρύβονταν μέσα στο τόπι μας.

H πινιάτα μου δυστυχώς δεν άντεξε και πολύ τα δυνατά χτυπήματα που της έφεραν τα μεγαλύτερα παιδιά, αλλά τα όσα ξεχύθηκαν από μέσα της με το σπάσιμό της.... το χάρηκαν μικρά - μεγάλα!




Η τούρτα και τα κεράκια....

Το σίγουρο είναι πως δε μου αρέσει η ζαχαρόπαστα.. Τη βλέπω, τη θαυμάζω αλλά με ενοχλεί που δεν μπορώ να την απολαύσω το ίδιο και από γευστικής άποψης. Συνεπώς η τούρτα μας εξωτερικά ήταν λευκή κρέμα στολισμένη με πολύχρωμα πουά κυκλάκια, όχι ιδιαίτερα φαντασμαγορική αλλά... πανέμορφη και βέβαια γευστικότατη!



Ο μπαμπάς άναψε τα κεράκια, οι γιαγιάδες έπιασαν πρώτη θέση πίστα και το τραγούδι άρχισε!





.
Το αποχαιρετιστήριο και ευχαριστήριο δώρο στους λιλιπούτειους φίλους μας...


- Από ένα χρωματιστό γιο-γιο... ξέρετε εκείνο το στογγυλό(!) που ανεβοκαταβάζουμε με το σκοινί
- Από ένα χειροποίητο αγνό σαπουνάκι που είχα φτιάξει με τη συνταγή της Μάχης από εδώ
- Από ένα ξύλινο παζλάκι, που αντικαταστούσε τα γιο-γιο, στα σακουλάκια των μικρότερων παιδιών.




Για τη συσκευασία των δώρων αυτών είχα προμηθευτεί σκέτα λευκά σακουλάκια τα οποία στόλισα με πολύχρωμα πουά αυτοκόλλητα και έκλεισα δένοντας ένα φιόγκο από χρωματιστό κορδόνι στο πάνω μέρος.



Ουφ, αυτά ήταν! Πως σας φανήκαμε;;;
























Η μουσική επένδυση του πάρτι περιελάμβανε από μια μικρή ποικιλία για όλους..... από τη λίστα μου εδώ.

Σας είπα και στο α΄μέρος των αναρτήσεων για το πάρτυ μας, πως το φόρεμα της γενεθλιάζουσας μικρής μας ήταν ειδικά φροντισμένο για εκείνην από την Αθηνά και το craftaholic της. Ροζ με μικρά λευκά πουά, ένα πολύχρωμο "2" με ένα cup cake και το όνομά της μικρής δέσποζαν στο κέντρο του. Φυσικά...... εντελώς τυχαία και η φούστα της μαμάς ήταν πουά! Το προσέξατε, έτσι;!

Περίπου 330 στρογγυλά πουά από χαρτόνι σε διάφορα χρώματα χαρτοκόψαμε με τον καλό μου για την ολοκλήρωση της διακόσμησης του polka dots party μας!!!

Αν σας άρεσε το θέμα του πάρτυ μας
επισκεφτείτε τον polka dots party πίνακά μου στο pinterest 
και αν είσαστε κι εσείς party-maniac μην παραλείψετε να γίνεται μέλος στη σχετική παρτομάδα μας στο facebook εδώ!



Σας φιλώ γλυκά και ανυπομονώ για ακόμα μια φορά να διαβάσω τα σχόλιά σας...


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Φυσιολογικός τοκετός μετά από 3 καισαρικές τομές... και όμως γίνεται!

Ευχαριστώ πάρα πολύ τη Ζανέτ (Ιωάννα-Μαρία),
που εμπιστεύτηκε την δική της προσωπική, αληθινή ιστορία στις mamadoistories μας. 

Μια εμπειρία, που εκτός από τη δύναμη και το σθένος της, μας δείχνει πως όταν αναζητάς με πίστη, θέληση, γνώση, επιμονή και προσπάθεια το φυσικό, καταφέρνεις τελικά να το βιώσεις. 

Παρ΄ όλες τις αντίξοες και αντίθετες προβλέψεις, 
που είχε να αντιμετωπίσει στα ελληνικά δεδομένα που της έμελλε να κινηθεί, 
πέτυχε να γεννήσει το τέταρτο παιδάκι της με ένα τοκετό φυσιολογικό, όπως τον ήθελε, 
μετά από 3 προηγούμενες καισαρικές τομές. 

Διαβάστε παρακάτω την ιστορία της, όπως την κατέγραψε η ίδια και μας την έστειλε...

Στις 18 Οκτωβρίου 2014 γεννήθηκε φυσιολογικά το τέταρτο παιδάκι μας


Τα τρία πρώτα μας παιδιά γεννήθηκαν με καισαρική τομή... 

Στη πρώτη εγκυμοσύνη, διάβαζα όσα πιο πολλά μπορούσα για την εγκυμοσύνη και τα νεογέννητα και νόμιζα ότι ήξερα αρκετά - άλλωστε δεν θα ζούσα κάτι το πρωτότυπο - μεγάλωσα στο εξωτερικό και θεωρούσα ότι «απλά» γεννάς όταν έρθει η ώρα. Όταν έσπασαν τα νερά στην 40ή εβδομάδα, ήταν έντονα κεχρωσμένα και όταν πήγαμε στο μαιευτήριο είχαν πέσει οι παλμοί του μωρού. Πήγαμε για κ.τ. με επισκληρίδιο αναισθησία. Ο πρωτότοκός μας γεννήθηκε μια χαρά δόξα τω Θεώ! (3,860 κιλά, 53 εκ., 36 εκ. περ. κεφαλής). Παρά την επισκληρίδιο ένιωθα το δεξί μου πόδι, δεν θήλασα αμέσως ενώ το είχαμε συμφωνήσει με τον γιατρό, το μωρό το ξαναείδα μετά από αρκετές ώρες... Ήταν ένα μεγάλο σοκ για μένα - δεν είχα διαβάσει τίποτα για την κτ, γιατί θεωρούσα ότι δεν θα με αφορούσε... Ένιωθα ότι είχε βιαστεί το σώμα μου και δυσκολεύτηκα να το δεχτώ (κοιτούσα βιντεάκια κ.τομών στο youtube για να καταλάβω τι μου συνέβη). Δεν μπορούσα να νιώσω πως αυτό το μωρό ήταν αυτό που ήταν στη κοιλιά μου. Ευτυχώς, πείσμωσα με τον θηλασμό και χάρη σε αυτό δέθηκα πραγματικά με τον γιο μας.

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη αλλάξαμε γιατρό για να προσπαθήσουμε vbac, αλλά γύρω στην 39η εβδ. σε ψηλάφηση του γιατρού ένιωθα πόνο στο κάτω αριστερό μέρος της κοιλιάς, η εξήγηση ήταν ότι είχε λεπτύνει πολύ το τοίχωμα της μήτρας και έγινε κ.τ. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο γιατρός είδε ότι έχω ανδροειδή λεκάνη και ότι το ακρωτήριο του μαιευτήρα (sacral promontory) εξείχε τόσο, ώστε ήταν αδύνατον να γεννήσω φυσιολογικά. Ο δευτερότοκός μας γεννήθηκε μια χαρά δόξα τω Θεώ (3,550 κιλά, 53 εκ., 36 εκ. περ. κεφαλής) και σε συνεννόηση με τη μαία τον θήλασα αμέσως! Η ανάρρωση ήταν πιο εύκολη.


Όταν περιμέναμε τη μικρή μας, ήταν δεδομένο ότι θα γινόταν κ.τ... 

Από τον πέμπτο μήνα όμως, ξανάρχισα να σκέφτομαι το vbac, να ψάχνω παντού πληροφορίες, να διαβάζω, να επικοινωνώ με ειδικούς στο εξωτερικό. Δεν μπορούσα να σταματήσω όλες αυτές τις σκέψεις και είχα τρελάνει και τον άντρα μου που θεωρούσε ότι το είχα "ξεπεράσει", αφού η λεκάνη μου ήταν έτσι. Άρχισα να μελετάω το spinningbabies.com, επικοινώνησα με μια κοπέλα στην Αμερική, στην οποία είχαν πει το ίδιο για το ακρωτήριο του μαιευτήρα (και έκανε τελικά vbac), βρήκα το άρθρο Don't schedule that repeat c-section until you read this, διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα και περνούσαν οι εβδομάδες και ήλπιζα όλο και πιο πολύ να έχω έναρξη τοκετού. Ζήτησα στο Ιασώ το πρωτόκολλο της πρώτης κ.τ. για να δω αν είχα διαστολή, συσπάσεις, πόσο είχαν πέσει οι παλμοί του μωρού κτλ. αλλά δυστυχώς δεν έγραφε τίποτα...

Παρά τις γνώσεις μου πλέον, δεν είχα το θάρρος για δραστικές ενέργειες. Πήγα μεν σε οστεοπαθητικό, αλλά ο συγκεκριμένος δεν είχε ξανακούσει για "άνοιγμα" λεκάνης και μας κοιτούσε σαν χάνος. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν έψαξα (για δεύτερη φορά) για άλλο γιατρό, αφενός γιατί ο συγκεκριμένος ήταν η εγγύησή μου ότι θα πρόσεχε στην κ.τ. και αφετέρου δεν μπορούσα να ακυρώσω τελείως τη διάγνωσή του. Τις τελευταίες εβδομάδες, με παρακολουθούσε πιο πολύ, μετρούσαμε το πάχος της τομής και εγώ διαπραγματευόμουν για να κερδίσω πιο πολλές μέρες πριν την κ.τ. Τελικά η μικρή μας γεννήθηκε στις 38 και 2 (!), μια χαρά δόξα τω Θεώ. (3,150 κιλά, 50 εκ., 35 εκ. περ. κεφαλής)



Τους πρώτους τέσσερις μήνες έκλαιγα...

Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι πάλι κατέληξα σε κ.τ. χωρίς έναρξη τοκετού, ότι πάλι κάτι δεν είχα κάνει καλά, ότι πάλι δεν έγινε το φυσιολογικό και κυρίως ότι θα καθόριζαν οι γιατροί αν και πότε θα μπορούσαμε να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας. (Όταν πήγα για επανέλεγχο μετά από έναν χρόνο, ο υπερηχογραφιστής γυναικολόγος με τον οποίο συνεργαζόταν ο τότε μαιευτήρας μου, βλέποντας την τομή στη μήτρα μου, μου είπε κατά λέξη: «έχεις τρία παιδιά, δόξα τω Θεώ να λες και να μην ρισκάρεις να κάνεις άλλο, δεν είναι πρόβλημα θα βάλουμε ένα σπιράλ» – ενώ λίγα λεπτά αργότερα, ο τότε μαιευτήρας μου (στο διπλανό γραφείο) μου είπε για τον ίδιο υπέρηχο πως όλα ήταν μια χαρά για μια επόμενη εγκυμοσύνη... δυο αντίθετες απόψεις για τον ίδιο υπέρηχο...)

Πάλι διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα - άρθρα, φόρουμ, ιστορίες. Επικοινώνησα με μαίες στο εξωτερικό και έλαβα ενθαρρυντικές απαντήσεις. Κυρίως επικοινώνησα με μια μαία που είχε κάνει vba3c και έχει γράψει το άρθρο αυτό. Βρήκα και ένα ελληνικό άρθρο που έλεγε για φυσιολογικό τοκετό μετά από πολλές κ.τ. και ήξερα ότι τουλάχιστον μια γιατρός στην Ελλάδα ίσως να υπήρχε για την περίπτωσή μου.

Μελέτησα και άρθρα που αφορούσαν τη στάση του σώματος, όπως αυτό, αυτό και αυτό και συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν κανονικό ή άσχετο το ότι κάθε τόσο σφήνωνε και με ταλαιπωρούσε ένα νεύρο στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης.

Άρχισα να προσέχω πώς στέκομαι, πώς σκύβω, πώς κάθομαι, ακόμα και πώς σφουγγαρίζω και βάζω ηλεκτρική, για να δώσω μια ισορροπία στο σώμα μου (μέχρι τότε, δεν είχα παρατηρήσει ότι σχεδόν όλα τα έκανα με την δεξιά πλευρά του σώματός μου), και σιγά σιγά ένοιωθα αλλαγές.

Αποφάσισα ότι αν ερχόταν ένα επόμενο μωράκι, δεν θα έκανα την έξυπνη, θα τα έκανα όλα διαφορετικά, θα έκανα ότι δεν είχα κάνει τις προηγούμενες φορές για να είμαι σίγουρη ότι η επόμενη κ.τ. δεν θα οφειλόταν σ’εμένα.

Όπως ένας μαραθώνιος θέλει προετοιμασία, έτσι θα προετοιμαζόμουν κι εγώ.



Δύο χρόνια αργότερα ήμουν έγκυος στο τέταρτο μωράκι μας... 

Η χαρά μου για την εγκυμοσύνη ήταν μεγάλη. Αλλά μόλις σκεφτόμουν την κ.τ., θόλωνε το μυαλό μου, με έπιανε πανικός - οπότε αποφάσισα ότι δεν θα πέρναγα εννιά μήνες με τέτοιο άγχος. Μίλησα στην Παναγία και της τα ανέθεσα όλα. Όποτε οι σκέψεις πήγαιναν στην κ.τ., έλεγα " Παναγία μου οδήγησέ με εσύ στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό" και ηρεμούσα και επέστρεφα στην καθημερινότητά μου.

Με οδηγό το άρθρο "vbassc - what does it take" και το άρθρο για τα vba2+c άρχισα να αποστηθίζω κάθε λεπτομέρεια του spinningbabies - επικοινώνησα και με την Gail Tully (τη μαία που έχει την ιστοσελίδα αυτή) για να μου δώσει συμβουλές. Κυρίως, πρόσεχα να κοιμάμαι μπρούμυτα αρχικά για να ξεμπλοκάρω τη σπονδυλική στήλη, και στα αριστερά για να βοηθήσω τη μικρή να είναι στην καλύτερη θέση LOA για την εμπέδωση (διαβάστε σχετικά αυτό και αυτό

Επίσης, έκανα καθημερινά τις τεχνικές inversion και pelvic floor release, που περιγράφονται εδώ και εδώ  και πρόσεχα να μην κάθομαι σταυροπόδι (κλείνει την ‘είσοδο’ της λεκάνης) και να γέρνω πάντα μπροστά όταν καθόμουν.

Άρχισα να προσέχω την διατροφή μου βάση της Brewer diet για να έχω μια δυνατή μήτρα και ένα γερό αλλά όχι χοντρό μωρό - κυρίως πρωτεΐνες και πράσινα λαχανικά.

Η εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Στ. Θεοδωράκη μου έδωσε κουράγιο την κατάλληλη στιγμή. Κυρίως έμαθα για την ομάδα στο fb! 



Το δύσκολο κομμάτι ήταν να μιλήσω στο στήριγμά μου, τον σύζυγό μου Δημήτρη. 

Έπρεπε να του ξαναμιλήσω για αυτό το θέμα ταμπού γιατί δεν ήθελα να ξαναπάω στον ίδιο γιατρό, και γενικώς δεν ήθελα να πάω σε κανέναν γιατρό. Αν υπήρχε 1 στις 1000 πιθανότητες να γεννήσω φυσιολογικά, δεν ήθελα να μην το έχω προσπαθήσει. Δέχτηκε να με στηρίξει σε αυτό που αναζητούσα (αρχικά μάλλον βλέποντας ότι δεν θα ξεμπέρδευε ποτέ από το πείσμα μου και την εμμονή μου με το θέμα) και μου έδωσε πολλή δύναμη.

Ήλπιζα να γίνει κάποια συνάντηση για vbac για να πάω. Το έβλεπα ως θεραπεία. Πήγα λοιπόν στη συνάντηση "ένα γραμμα στο γιατρό μου" της Μιρέλλας Μάνεση και γνώρισα καταπληκτικές γυναίκες! Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν ήρθε η σειρά μου να μιλήσω για τις εμπειρίες τοκετών μου αλλά ήξερα ότι έπρεπε να βγουν επιτέλους όλα από μέσα μου. Πόσο καλό μου έκανε!

Ο στόχος μου ήταν να βρω έναν γιατρό που να δεχόταν δυο πράγματα: 
- αφενός να με στηρίξει σε vbac 
- αφετέρου να είναι καλός χειρουργός, ώστε να μην θεωρήσει ότι μετά από τέσσερα παιδιά δεν "χρειάζομαι" πια τη μήτρα μου και να προσέξει σε ενδεχόμενη κ.τ.

Τους επόμενους μήνες, επικοινώνησα με 4 άλλους γιατρούς (που μου σύστησαν από την ομάδα fb) οι οποίοι μου έδωσαν πολύ κατατοπιστικές απαντήσεις σε σχέση με το ιστορικό μου. Όμως δεν θεωρούσαν τις έρευνες και στατιστικές επαρκείς μετά από 3 κ.τ. (μερικοί το χαρακτήρισαν malpractice), για να επιχειρήσουμε tola3c.

Το κλικ έγινε όταν επικοινώνησα με την Μαία. Όταν της είπα με ποιούς γιατρούς επικοινώνησα, μου είπε πως αν δεν αναλαμβάνουν αυτοί δεν θα έβρισκα κανέναν. Παρόλα αυτά, μου είπε ότι θα ξαναρωτήσει και να ξαναμιλήσουμε - και ο Θεός τα έφερε έτσι, ώστε στο επόμενο τηλεφώνημα να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή στο γραφείο ενός Μαιευτήρα (τότε) διευθυντή κλινικής στο Έλενα Βενιζέλου, και τον ρώτησε αν θα με αναλάμβανε για tola3c. Εκείνος δέχτηκε αφού είχε ανάλογη εμπειρία στην Αμερική και σχετικές δημοσιεύσεις! 


Τότε άρχισε το πραγματικό μας ταξίδι προς τον φυσιολογικό τοκετό... 

Ενημερώσαμε πολύ λίγους (υποστηρικτικούς) για το εγχείρημά μας και σε όσους άλλους ρωτούσαν λεπτομέρειες, λέγαμε απλά ότι αλλάξαμε γιατρό και ότι θα πάρουμε όσες πιο πολλές μέρες από τον έννατο μήνα πριν την κ.τ.

Πήγαινα στο Έλενα για υπέρηχο και στις συναντήσεις προετοιμασίας τοκετού της μαίας μας. Η καλή μας μαία μου ενέπνεε εμπιστοσύνη και ήταν πάντα καθησυχαστική παρά τις αμφιβολίες μου.

Ωστόσο, παρότι έκανα ότι έπρεπε, δεν άφηνα τον εαυτό μου να πιστέψει, ότι είναι εφικτό. Διάβαζα ωραίες ιστορίες για vba3+c (τις είχα μάθει απ' έξω!) και προσπαθούσα (μάταια) να φανταστώ τον εαυτό μου.

Με τη μικρή ανέπτυξα μια πολλή καλή επικοινωνία. Μόλις έβαζα το χέρι μου σε ένα σημείο της κοιλιάς, απαντούσε αμέσως και ήταν σαν να με καταλάβαινε. Συνέχιζα να κοιμάμαι από την αριστερή πλευρά για να είναι σίγουρα στη θέση LOA. Όταν μπήκα στον έννατο μήνα, μέτραγα σχεδόν καθημερινά την πίεσή μου και την κατέγραφα για να μπορώ να εντοπίσω τυχόν ανησυχητικές αλλαγές της πίεσης κατά τη διάρκεια του τοκετού ως ένδειξη για πρόβλημα στη μήτρα, όπως είχα διαβάσει εδώ.

Επίσης, από τον 8ο μήνα, άρχισα να πηγαίνω σε χειροπρακτικό που γνωρίζει την webster technique, για να μου ξεμπλοκάρει την σπονδυλική στήλη και κυρίως να δημιουργήσει πιο πολύ χώρο στη λεκάνη, αφού, όπως ανέφερα παραπάνω, σύμφωνα με τον δεύτερο γιατρό μας, υπήρχε το θέμα του ακρωτηρίου του μαιευτήρα.




Η πητ ήταν στις 3/10/2014....

Με τη στήριξη του άντρα μου (που όλο το καλοκαίρι ανέλαβε την φροντίδα των παιδιών μας), πρόλαβα να καταθέσω τη διδακτορική μου διατριβή στα τέλη Σεπτεμβρίου και μετά περίμενα. Περνούσαν οι μέρες και δεν ένιωθα διαφορετικά. Άρχισα το τράβηγμα θηλών, το δίκταμο, το μπουσούλημα, τους ανανάδες... Μετά τις 41 εβδομάδες, άρχισα να περπατάω 1-2 ώρες την ημέρα και να ανεβοκατεβαίνω σκάλες. Ήμουν τόσο φορτισμένη συναισθηματικά - είχα απογοητευτεί που έφταναν οι 42 εβδ., συγχρόνως ήλπιζα και προσευχόμουν, και συγχρόνως δεν άφηνα τον εαυτό μου να ελπίζει μην απογοητευθώ πιο πολύ. Όλα μαζί. Η καλή μου μαία με εξέτασε για πρώτη φορά κολπικά και ο τράχηλος ήταν μακρύς και σκληρός, με μόλις 1εκ διαστολή... Απογοητεύτηκα πολύ παρότι, μέσα μου, ήμουν πεπεισμένη ότι κάτι θα γινόταν και δεν θα προχωρούσε ο τοκετός. Εκ των υστέρων συνειδητοποίησα πόσο μπλόκαρα την έναρξη του τοκετού με το να σκέφτομαι συνέχεια πως δεν είναι δυνατόν να εμπεδωθεί το μωρό...

Η ένταση κορυφώθηκε την Πέμπτη, στις 41 και 6. Περπατήσαμε με την μητέρα μου 5 ώρες. Όταν άρχισα να κάνω πολύ βαθιές αναπνοές περπατώντας άρχισα να νιώθω λίγες ελαφριές συσπάσεις.

Τις τελευταίες μέρες στο περπάτημα, προσκυνήσαμε όλες της εκκλησίες στις διαδρομές μας. Πήγαμε και στον Σταυρό στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, στην Παναγία Γοργοεπήκοο στη Μάντρα Αττικής και στον Αγ. Πορφύριο στο Μήλεσι. Είχαμε κυρίως ένα ολόκληρο επιτελείο εντός και εκτός Ελλάδος που προσευχόταν για εμάς.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν, μετά από γιορτή γενεθλίων σε φίλους μας, είχα ηρεμήσει αφού δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο και την επομένη, στις 42 εβδ. ακριβώς, θα πήγαινα πάλι για εξέταση και θα αποφασίζαμε αν θα σπάγαμε τα νερά μήπως αρχίσει ο τοκετός.

Τη νύχτα, αφού κοιμίσαμε τα παιδιά, στις 12.15 ένιωσα ένα πλοπ - έσπασαν τα νερά (!) και ήταν διαυγή! Ενημέρωσα την Μαία μας και αν ήταν όλα ήρεμα, θα βρισκόμασταν το πρωί στο μαιευτήριο. Δεν ήθελα να ξαπλώσω για να βοηθήσει η βαρύτητα και έτσι πέρασα τη νύχτα γονατισμένη πάνω στον καναπέ σκυμμένη πάνω στην πλάτη του, τρέχοντας στη τουαλέτα κάθε τόσο και προσπαθώντας να κοιμηθώ λίγο, παρά τις μερικές συσπάσεις. Το πρωί, αφού αφήσαμε τα παιδιά στο σχολείο, καταλήξαμε στο Μαιευτήριο κατά τις 10. Είχα 1 εκ διαστολή και ο τράχηλος στα 3-4 εκ. και ελαφριές, ακανόνιστες συσπάσεις. Με τον ασύρματο καρδιοτοκογράφο ανεβήκαμε - ο γιατρός, ο τότε ειδικευόμενος γιατρός, η μαία, η μαθητευόμενη μαία, ο άντρας μου κι εγώ - στο δωμάτιο. Η εξέλιξη ήταν πολύ αργή. Η διαστολή ήταν στο 1 εκ. για πολλές ώρες. Οι συσπάσεις ήταν ότι πιο τρομερό έχω ζήσει. Όταν μου θύμιζαν να παίρνω βαθιές ανάσες εγκαίρως, μπορούσα να τις διαχειριστώ κάπως. Όταν όμως το ξέχναγα, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Με έβαζαν να κάνω βαθιά καθίσματα, να περπατάω, να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες, να τραβάω τις θηλές (βάλαμε και θήλαστρο) για να δυναμώσουν οι συσπάσεις. Πάντως, όσο και να πονούσα, καμία στιγμή δεν σκέφτηκα την τομή μου και δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσω να γίνει κ.τ. Κατάλαβα εκ των υστέρων πως το μυαλό καθορίζει πώς θα χειριστούμε τον πόνο και πόσο σημαντικές είναι οι σωστές αναπνοές.


Η ομάδα μας ήταν φοβερή! 

Αλληλοσυμπληρώνονταν τόσο καλά! Όλη τη νύχτα με υποστήριξαν, πίστευαν στο θαύμα – κυρίως ο Δημήτρης! Εγώ ήμουν η πιο δύσπιστη! Ήμουν τόσο πεπεισμένη ότι δεν θα μπορούσε να περάσει την πύελο η μικρή...

Μετά τις 3 το πρωί, προχώρησε η διαστολή. Σύντομα άρχισα να σπρώχνω (χωρίς να το πω σε κανέναν γιατί ήξερα πως ήταν ακόμη νωρίς, αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ). Κατά τις 5 κατεβήκαμε στην αίθουσα τοκετού. Περπατούσαμε, κάναμε βαθιά καθίσματα. Κάποια στιγμή η μαία μου είπε να ακουμπήσω με το χέρι μου το κεφαλάκι της μικρής! Ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχε περάσει το ακρωτήριο του μαιευτήρα. Έσπρωχνα σε βαθύ κάθισμα πάνω στο κρεβάτι όποτε ερχόταν σύσπαση. Μετά από ώρα, καταλάβαμε ότι χρειάζεται να κάνουμε περινεοτομή και χρήση βεντούζας.

Στις 7.15 του Σαββάτου, στις 42 εβδ. και 1 μέρα, γεννήθηκε το τέταρτο παιδάκι μας, φυσιολογικά, απλά. Ένα τέλειο μωρό, με πρησμένα μάτια από την προσπάθεια και ένα όμορφο κλάμα. Ο Δημήτρης έκοψε για πρώτη φορά τον ομφάλιο λώρο!

3,560 κιλά, 52 εκ. και 34,5 εκ. περ. κεφαλής. – σχεδόν σαν το δεύτερο παιδί μας!

Τι απελευθέρωση! Δόξα τω Θεώ, οδηγήθηκα, μέσω της καλής μας Μαίας, σ' αυτούς τους ανθρώπους! Μου φέρθηκαν με σεβασμό από την αρχή μέχρι το τέλος. Κανείς δεν έδειξε να αγχώνεται, τους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο άντρας μου ήταν βράχος στήριξης στις πιο δύσκολες στιγμές.


Πλέον, νιώθω σαν να μου έχει φύγει ένα βάρος... 

Δεν σκέφτομαι πια συνέχεια τις καισαρικές, είναι σαν να σβήστηκαν όλες οι αρνητικές σκέψεις και οι αμφιβολίες. Είναι σαν να γέννησα και τα τέσσερα παιδιά μας με αυτόν τον έναν φυσιολογικό τοκετό.

Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε αυτό το δώρο.

Ποτέ δεν ονειρευόμουν τον φυσιολογικό τοκετό για «την εμπειρία» ή για να νιώσω οπωσδήποτε τους πόνους. Το όνειρό μου ήταν να αποφύγω κάτι το μη φυσιολογικό. Ήθελα να ξέρουν αργότερα οι κόρες μου ότι όπως το σώμα μου δεν είναι τελικά ελαττωματικό έτσι να μην πιστέψουν κανέναν αν τους πουν για το δικό τους. Ήθελα να είμαι σε θέση να φροντίσω όλα τα παιδάκια μου. Ήθελα να σταματήσουν οι γύρω μου να θεωρούν την κ.τ. δεδομένη, ή να λένε πως δεν επιτρέπεται να κάνω άλλο παιδί.

Ευχαριστώ την Παναγία και όλους τους Αγίους.


Ευχαριστώ τον Δημήτρη, τους γονείς και τ’ αδέρφια μου, τη Μαρία και την Αγάθη και πολλούς άλλους φίλους μας, και όλη την ιατρική ομάδα, τις μαίες Κ.Ν. και Ει.Π., τον κ. Γ. Φ. και τον Στ. Στ., δυο άντρες που έχουν κατανοήσει πλήρως την γυναικεία φύση!

Ευχαριστώ όλες τις μαμάδες που έκαναν vbac/cbac πριν από εμένα και μου έδωσαν δύναμη με τις ιστορίες τους.

Ελπίζω αυτό το πολύ μακρύ κείμενο να βοηθήσει μέλουσες μαμάδες στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν μια γέννα με αξιοπρέπεια. 



Κυρίως, οι συμβουλές μου είναι:

- Όπως αναζητούμε δεύτερη και τρίτη γνώμη για άλλα θέματα, έτσι να αναπτύξουμε αυτό το αντανακλαστικό και για τα γυναικολογικά μας θέματα. Χρειάζεται όσο το δυνατόν πιο πολλή προσωπική ενημέρωση και επαγρύπνηση.
- Να δημιουργούμε υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω μας. Η περίοδος του πιθανού τοκετού να δίνεται στο περίπου, όχι αναφερόμενη στην πητ.

- Να έχουμε πίστη και θετική σκέψη σε αυτό που κάνουμε και στην διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και κατά τον τοκετό.

- Σε περίπτωση κτ, να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα όπως: η παρουσία του συζύγου στο χειρουργείο, όχι δεμένα χέρια, άμεσος θηλασμός όσο ο γιατρός ράβει την τομή, η καθυστερημένη απολίνωση του ομφάλιου λώρου, μη αποχωρισμός από το βρέφος, μη πλύσιμο και διατήρηση του σμίγματος στο δέρμα του μωρού, θηλασμός στην ανάνηψη κτλ. "


Πιστεύω πως ό,τι μας συμβαίνει, γίνεται για να γινόμαστε εμείς καλύτεροι..
Ιωάννα-Μαρία Παναγιωτοπούλου

Το δικό μας POLKA DOTS PARTY - Με θέμα το πολύχρωμο πουά (μέρος α΄!)

Μετά από... μήνες στρώνομαι επιτέλους να (περί)γράψω τα του γενέθλιου πάρτυ που διοργανώσαμε τον περασμένο Ιούνιο για το μικρό μας Αγγελάκι, που συμπλήρωνε το 2ο έτος ζωής Για τις προετοιμασίες και την οργάνωση έπιασα δουλειά από το Πάσχα και μετά. Σκέψεις, ιδέες και προτάσεις έρχονταν και έφευγαν σαν καταιγίδα μέχρι να καταλήξουμε σε χώρο, θέμα και λοιπές λεπτομέρειες.

Ως προς το χώρο...

Ευτυχώς η σκέψη μου για την αξιοποίηση της πυλωτής της πολυκατοικίας στην οποία διαμένουμε... βρήκε σύμφωνους τους συνενοίκους μας, οι οποίοι παρόλο που δεν είχαν βιώσει ξανά κάτι αντίστοιχο στο οίκημα, ανταποκρίθηκαν με θετική ενέργεια και χαρά στην πρόταση αλλά και στο κάλεσμά μας. Ο μπαμπάς μας είχε παραξενευτεί λίγο στην αρχή για την ιδέα-πρότασή μου και είχε ενδοιασμούς και αμφιβολίες, αλλά τελικά... πείστηκε, βοήθησε και το χάρηκε και ο ίδιος!

Στο επόμενο, β΄μέρος του ποστ για το πάρτυ μας... θα σας αποκαλύψω
πόσους χαρτονένιους πολύχρωμους κύκλους χαρτοκόψαμε για τη διακόσμησή μας!!!


Ως προς το θέμα...

Με τους ήρωες από τα διάφορα γνωστά και άγνωστα cartoon που μας περιτρυγυρίζουν γενικά δεν τα πάω και πολύ καλά, ενώ και το Αγγελάκι μας είναι αρκετά μικρό για να έχει αρχίσει να έχει σχετικές προτιμήσεις, αδυναμίες και αιτήματα. Έτσι, λοιπόν, μετά από αρκετή σχετική διαδικτυακή αναζήτηση αποφάσισα! Το θέμα μας, πρωτότυπο νομίζω για τα ελληνικά δεδομένα, (θα) ήταν το πολύχρωμο πουά ή αλλιώς....

Είχα να ετοιμάσω ένα polka dots party α λά ελληνικά!

Όπως μπορείτε εύκολα να φανταστείτε μικρές και μεγάλες χρωματιστές και πουά λεπτομέρειες είχαν την τιμητική τους και κατέκλυσαν τα πάντα γύρω μας εκείνο το απόγευμα. Όσο και όπου μπόρεσα προτίμησα να χρησιμοποιήσω παστέλ αποχρώσεις, μιας και γενικά μου ταιριάζουν περισσότερο!

Save The Date και Επίσημη Πρόσκληση...

Όλα ξεκίνησαν με ένα Save The Date ηλεκτρονικό μήνυμα που στάλθηκε σε όλους τους καλεσμένους μας για να "μαρκάρουν" την ημερομηνία και το event μας, μιας και για το σχεδιασμό της επίσημης πρόσκλησης, που επίσης στάλθηκε ηλεκτρονικά, καθυστέρησα λίγο.

Το αποτέλεσμα των δυο γραφικών που δημιούργησα σχετικά το βλέπετε παρακάτω.



Δεν έχω μεγάλη συμπάθεια στα αλλόγλωσσα πολυφορεμένα στοιχάκια, 
και έτσι στην πρόσκληση αυτοσχεδίασα.... αλά ελληνικά! Πώς σας φαίνεται το αποτέλεσμα;




Tα γραφικά τα σχεδίασα μόνη μου, όπως και ότι άλλο θα δείτε παρακάτω... 

Ωστόσο το "2" με το πουά και το cup cake είναι έμπνευση της αγαπημένης μας Αθηνάς Κάκου (craftaholic-shop.gr) που το δημιούργησε αποκλειστικά για το Αγγελάκι μας, στο προσωποποιημένο φόρεματάκι που ετοίμασε για τη γενεθλιάζουσα μας ειδικά για την ημέρα του πάρτυ. Τέλειο;;; 


www.craftaholic-shop.gr



Τα τραπέζια και το μενού μας...

Τα δυο τραπέζια που στήσαμε, ένα για τον παιδικό και ένα για τον "ενήλικο" μπουφέ μας ντύθηκαν με τραπεζομάντιλα λευκά με πουά και γέμισαν με πολύχρωμα σερβίτσια και χαρτοπετσέτες. Ενώ σχεδίασα και από ένα εκτυπώσιμο με πληροφορίες για το μενού που αναμέναμε να γεμίσει το καθένα.

Α! είχαμε στήσει σε μια άκρη σε ένα τραπεζάκι, και την καφετιέρα μας με όλα τα λοιπά απαραίτητα συμπράγκαλα και στην αρχή εκτελούσαμε άμεσα παραγγελίες καφέδων για τους γονείς... espresso, cappucino, fredo κλπ κλπ κλπ.... αχ ταλαιπωρία, που τράβηξε ο καλός μου σε αυτό το στάδιο!!!





Το μενού μας περιελάμβανε λιχουδιές γλυκές και αλμυρές, κυρίως χειροποίητες και σπιτικές. 

Συγκεκριμένα είχα ετοιμάσει με τα χεράκια μου από δυο γλυκά κεράσματα για το καλωσόρισμα για γονείς και παιδιά, σύνολο τέσσερα.... τα εξής:

Γλυκό Καλωσόρισμα για τα παιδιά:  
Γλειφιτζούρια - στικς σοκολάτας & Ατομικά ζελέ σε μωσαϊκό

Γλυκό Καλωσόρισμα για τους μεγάλους: 
Oreo cakes & Ατομικά cheese cakes 

 

Δύο φωτογραφίες πολύ "λίγες" για να αναδείξουν το μεγαλείο των γλυκισμάτων μου..... πππφφφ!!!


 Τα σταντ με τα ατομικά ζελέ και cheese cake δεν πρόλαβαν να φωτογραφηθούν εγκαίρως!

 

  
Το αλμυρό μενού για τους γονείς αποτελούνταν από: 

- Μια μεγάλη πιατέλα στην οποία είχαμε ψιλοκόψει πολύχρωμα λαχανικά (καρότα, αγγούρια, πιπεριές) σε στικ και είχαμε προσθέσει ντοματίνια και διάφορα τυριά κομμένα σε μπουκίτσες. 
- Ένα βαθύ σκεύος με μπόλικα ognion rings ή αλλιώς δαχτυλίδια καραμελλομένου κρεμμυδιού, τα οποία προσωπικά λατρεύω και θεωρώ τον απόλυτο συνοδευτικό μεζέ για καλή παρέα και μπύρα! 
- Όλα τα παραπάνω συνόδευαν δυο σάλτσες ντιπ που είχα επιμεληθεί, επίσης, προσωπικώς(!) και διαφόρων ειδών κριτσίνια, παξιμαδάκια, κράκερς κλπ κλπ κλπ
- Στο τέλος..... ήρθαν και οι super γίγας πίτσες μας!!! (νά τα, νά τα και τα ετοιματζίδικα....σσστ!)

Όπως ίσως διαβάσατε και στα εκτυπώσιμα μενού μας παραπάνω, 
μπύρες - κρασί και αναψυκτικά ήταν στη διάθεση των φίλων μας για να απολαύσουν το φαγητό τους.

Το αλμυρό μενού για τα παιδιά αποτελούνταν από: 

- Σπιτικά Τοστάκια/Μπομπίτσες με γαλοπούλα και τυρί
- Τυροπιτάκια - Κοτομπουκιές - Πατατοκροκέτες (σας είπα για τα αγοραστά κατεψυγμένα, ε;!)
- Σουβλάκια/Στικς με χειροποίητο κεφτεδάκι, αγγούρι, ντοματάκι και τυρί.
Αυτά τα τελευταία στήθηκαν όρθια γύρω από ένα "ντυμένο" στεφάνι από φελιζόλ και έκαναν και τη μεγαλύτερη εντύπωση...

Οι μικροί μας φίλοι συνόδεψαν το πιάτο τους με χυμούς και λεμονάδες/πορτοκαλάδες σαν αυτές:



Εδώ πρέπει να σας πω ότι για τα παιδιά δεν είχα αρκετά τραπεζοκαθίσματα στο... επίπεδό τους, αλλά είχα μια ιδέα διαφορετική, την οποία χάρηκαν πολύ!

Για την ακρίβεια, όταν ήρθε η ώρα να σερβιριστούν, τους πρότεινα να δοκιμάσουν να φάνε με έναν τρόπο εναλλακτικό, σε ένα τραπέζι "μαγικό". 

Στη συνέχεια με τη συμμετοχή και τη βοήθειά τους στρώσαμε κάτω ένα μεγάλο τραπεζομάντιλο στο οποίο μαζί τοποθετήσαμε τα σουπλά και τα σερβίτσια τους, λίγο πριν καθίσουν κάτω οκλαδόν όλα γύρω-γύρω για το φαγητό και το ποτό τους...

Το αποτέλεσμα, ευτυχώς, δεν έτυχε αλλά πέτυχε! 




Tip: Στα σημεία της πυλωτής στα οποία κινήθηκαν τα παιδιά με τα παιχνίδια τους και εκεί όπου "στρώσαμε το τραπέζι τους", είχαμε από πριν προνοήσει να καλύψουμε όλο το πάτωμα με το χοντρό χαρτόνι που χρησιμοποιούν οι μπογιατζήδες και λοιποί επαγγελματίες στις οικοδομές!

Ξέρω - ξέρω... σας χρωστάω τις συνταγές για τις περισσότερες από τις προαναφερόμενες φαγώσιμες δημιουργίες μου αλλά υπόσχομαι να προσπαθήσω να σας "εξοφλήσω" στο άμεσο μέλλον!

Και κάπου εδώ... μόλις κατάλαβα γιατί τόσους μήνες δεν είχα αξιωθεί να συγκεντρωθώ να (κατά)γράψω αυτό το αφιέρωμα! Για αυτό αποφασίζω να κόψω το ποστ σε δύο μέρη και προς το παρόν σας αφήνω (ελπίζω με μια γεύση γλυκιά) και σας υπόσχομαι (πάλι?!) ότι θα επανέλθω soon με τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα του πάρτυ μας. Διακόσμηση χώρου - Ομαδικά παιχνίδια - Πινιάτα - Τούρτα - Δωράκια κλπ κλπ κλπ στο επόμενο επεισόδιο!

Mέχρι τότε περισσότερες ιδέες για το δικό σας polka dots πάρτυ, βρείτε στο πίνακα που δημιούργησα κατά τη διάρκεια των δικών μου σχτικών αναζητήσεων στο pinterest εδώ!

Για πείτε τε μου τώρα... ανυπομονείτε για τη συνέχεια;;; Ή μόνη μου χαίρομαι η μάνα, οέο...?!

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!



Διαβάστε επίσης:
- DIY παιχνίδι για ένα ή και πολλά παιδιά (για πάρτυ αλλά όχι μόνο!)



Είσαι και εσύ μια party-maniac μαμά;;; Έλα στη νέα παρτομάδα μας στο facebook!
Για τις λεπτομέρειες και τη συμμετοχή σου, κάντε κλικ εδώ!



Ένας φυσιολογικός τοκετός - Οι απρόσμενες επιπλοκές - Η υστερεκτομή - Η απώλεια - Το δώρο..... Η ΖΩΗ!



28η Οκτωβρίου 2011...
13 ημέρες πριν από την πιθανή ημερομηνία τοκετού μου.


Ώρα 2:30 πμ. Σηκώθηκα για τουαλέτα και ανακάλυψα μια μικρή αιμορραγία. 
Δεν ανησύχησα σημαντικά και αποφάσισα να ενημερώσω το γιατρό το επόμενο πρωί.
Δεν ανησύχησα σημαντικά;;;
Υποσυνείδητα ισως ναι. 

Μετά απο λίγη ώρα με ξαναπήρε ο ύπνος και το όνειρο που είδα το θυμάμαι σαν χθες:

Ήμουν με τον άντρα μου σε ένα μεγάλο κτίριο και κρατούσαμε βαλίτσα. Ήταν το μαιευτήριο. Ανεβαίναμε τις σκάλες και ξαφνικά - δεν ξέρω πως - χαθήκαμε. Βρέθηκα μόνη μου σε ένα σκοτεινό υπόγειο και δεν ήξερα από που να βγω. Είχα πολύ άγχος και δεν καταλάβαινα γιατί και πως βρέθηκα εκεί. Άρχισα να κλαίω και να νομίζω ότι κάτι πολύ κακό θα μου συμβεί. Ξαφνικά, ενώ ένιωθα ότι είχαν περάσει πολλές ώρες που βρισκόμουν μόνη στο υπόγειο, πέρασε από μπροστά μου μια παρέα παιδιών με ποδήλατα. Ένα όμορφο καστανόξανθο αγόρι με κατακόκκινο μπουφάν μου χαμογέλασε, με πήρε από το χέρι και με έβγαλε στο φως.
Ξύπνησα κλαμμένη και ιδρωμένη. Είπα στο Θάνο μου: " Νομίζω πως σήμερα θα γεννήσω ".
Και από μέσα μου αναρωτήθηκα:  "Θα πάνε όλα καλά;;;;".



Τηλεφώνησα στο γιατρό μου να τον ενημερώσω για τη νυχτερινή αιμορραγία. 
Τον πέτυχα στο μαιευτήριο και μου είπε να πάω από κει για να με δει. Την ώρα που έμπαινα στο αυτοκίνητο κατάλαβα ότι το μωρό είχε κατέβει αρκετά γιατί μου ήταν πολύ δύσκολο να καθίσω.
Πράγματι, ο γιατρός μου είπε ότι το μωρό είχε κατέβει πολύ και αφού είχα και λίγο αίμα, καλύτερα να μην περιμένουμε άλλο. Τη στιγμή που ο γιατρός ετοιμαζόταν να μου κάνει τεχνητούς πόνους, εγώ άρχισα να πονάω φυσικά! Γέννησα φυσιολογικά και σχετικά εύκολα μέσα σε 2,5 ώρες, πράγμα σπάνιο για πρώτο τοκετό από ο,τι έλεγαν όλοι εκεί. 

Πήρα αγκαλιά το αγοράκι μου και ένιωσα την απόλυτη ευτυχία!! 
Αυτή είναι η τελευταία στιγμή που θυμάμαι. Η τελευταία εικόνα που έχω από εκείνη την ημέρα. 

Τα όσα ακολούθησαν θα σας τα διηγηθώ όπως μου τα διηγήθηκαν κι εμένα...

Αφού μου πήραν το μωρό για να το περιποιηθούν και ενημέρωσαν τους δικούς μου ότι όλα πήγαν καλά, ο γιατρός μου διαπίστωσε ότι η μήτρα μου δεν έκανε συσπάσεις. Περίμενε λίγη ώρα και προσπαθούσε να την κάνει να συσπαστεί, αλλά η μήτρα μου δεν ανταποκρινόταν. Με μετέφεραν στο χειρουργείο και μου έκαναν νάρκωση. Ακόμα όμως και πριν τη νάρκωση δε θυμάμαι τίποτα έως και σήμερα. Προφανώς ο εγκέφαλος μου επέλεξε να τα αποβάλλει όλα αυτά και να κρατήσει ως τελευταία εικόνα την ομορφότερη όλων. Και παραλίγο αυτή η ανάμνηση να ήταν η τελευταία της ζωής μου... 

Είχα εσωτερική αιμορραγία λόγω πλαδαρής μήτρας, η οποία "απειλούσε" να εξαπλωθεί στην κοιλιά μου. Ο γιατρός μου, που είναι και φίλος μου, μαζί με μια ομάδα γιατρών που συστάθηκε για την περίπτωση μου, αγωνίστηκαν παλεύοντας με την αδιάφορη μήτρα μου για πολλές ώρες. 
Ήταν μάταιο... 



Η μήτρα μου αποφάσισε για μένα. Η φύση αποφάσισε για μένα... Οι γιατροί αποφάσισαν για μένα... Οι δικοί μου συναίνεσαν... Δεν ξέρω ποιος από όλους τελικά αποφάσισε για μένα. Για μας... Πάντως δεν αποφάσισα εγώ! Και αυτό είναι που πόνεσε παρά πολύ μετά το πρώτο σοκ. 

Η μήτρα μου με όλα τα εξαρτήματα πλην των ωοθηκών αφαιρέθηκε στις 5 τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας. Της δεύτερης ημέρας στη ζωή του παιδιού μου. Αφαιρέθηκε για να σωθεί η ζωή μου. Και στη θέση της άφησε ένα τεράστιο αιμάτωμα... Και ύστερα ένα κενό... 

Μετά την επέμβαση με έβαλαν σε καταστολή στην εντατική για να ηρεμήσει ο οργανισμός μου. Ένας οργανισμός που είχε πιάσει πάτο και άρχισε να ανεβαίνει σταθερά αμέσως μετά την υστερεκτομή. 

Με ξύπνησαν 2 ημέρες μετά. Δευτέρα μεσημέρι... 

Το μωρό μου γεννήθηκε Παρασκευή και μπήκε στη θερμοκοιτίδα γιατί δεν έτρωγε. Δέχτηκε να πιει την πρώτη γουλιά γάλα (τεχνητό φυσικά) Δευτερα μεσημερι. Τυχαίο;;;

Παρέμεινα λίγες μέρες στην εντατική, ώσπου να σταθεροποιηθούν οι τιμές στο αίμα και να υποχωρήσει κάπως το οίδημα (δε μπορούσα όχι να περπατήσω, ούτε και να γυρίσω πλευρό).

Είδα το μωρό μου Τετάρτη απόγευμα για πρώτη φορά (ή μάλλον για δεύτερη) και την Πέμπτη μεταφέρθηκα στο δωμάτιο. 


Το Σάββατο με πληροφόρησαν για την αφαίρεση της μήτρας.
Μου το είπε ο γιατρός μαζί με τον άντρα μου. Το ήξεραν όλοι βέβαια εκτός από μένα. Τότε βέβαια δε με απασχόλησε πολύ αυτό το νέο. Ήμουν ακόμα σοκαρισμένη από το γεγονός ότι έφτασα τόσο κοντά στο θάνατο, λίγο μετά τη γέννηση του παιδιού μου.
Αυτό μου ήταν αδιανόητο. Και ακόμα μου είναι... 

Γιατί συνέβη σε μένα αυτό; Δεν είμαι μεγάλη σε ηλικία, δεν είμαι παχύσαρκη, δεν έχω βεβαρημένο ιστορικό ούτε κάποια κληρονομικότητα. Είναι από τα ιατρικά ανεξήγητα ...

Τώρα, σχεδόν 4 χρόνια μετά υπάρχουν στιγμές που κοιτάζω το παιδί μου και μου θυμίζει εκείνο το αγόρι που με έσωσε στο όνειρο. 

Και έχω περάσει από όλα τα στάδια "πένθους" της μήτρας μου που μας άφησε νωρίς. 
Σοκ, απορία, θυμός, απώλεια, αποδοχή. 

Έχω αποδεχτεί αυτό που μου συνέβη, 
έχω ένα υπέροχο αγοράκι περίπου 4 ετών και γιορτάζω τα γενέθλιά μου 2 φορές το χρόνο: 
μια στις 25 Αυγούστου και μια στα γενέθλια του γιου μου: 28 Οκτωβρίου, επετειακή έκδοση!!!



PS: αφορμή για να γράψω ήταν η σημερινή ερώτηση του γιου μου, όταν είδε μια γνωστή μας που κοντεύει να γεννήσει: "Εσύ μαμά θα κάνεις μωρό;"

Γεωργία Α.

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!



Διαβάστε επίσης, περισσότερες αληθινές μαμαδοϊστορίες μας:

- Τοκετός στο σπίτι.... μια συγκινητική αληθινή ιστορία - Ο επαναγαλακτισμός μου, μια αληθινή εμπειρία