ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΘΗΛΑΣΜΟΣ 2017, ταυτόχρονος & πανελλαδικός



Το πόσο πολύ πιστεύω και υποστηρίζω το μητρικό θηλασμό και τα οφέλη του, τόσο στο παιδί όσο και στη μητέρα, σας το έχω ξαναπεί! Μετά την περιπέτεια του επαναγαλακτισμού μου με το αίσιο τέλος, σας έχω γράψει και εξηγήσει πως ''Όλα τα προβλήματα στο θηλασμό λύνονται'' αλλά και πως ''Αν θέλεις να θηλάσεις, μπορείς''.
Δεν είμαι όμως ούτε η πρώτη και σίγουρα, ευτυχώς, ούτε η τελευταία που πιστεύει σε αυτό.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η UNICEF και η WABA (Παγκόσμια Συμμαχία για Δράση στο Θηλασμό), καθιέρωσαν από το 1992 τον εορτασμό της Παγκόσμιας Εβδομάδας Μητρικού Θηλασμού κάθε χρόνο στις 1-7 Αυγούστου. Ωστόσο, στην Ελλάδα η εβδομάδα μητρικού θηλασμού γιορτάζεται πάντα στις 1-7 Νοεμβρίου. 

Στα πλαίσια αυτού του εορτασμού, διοργανώνεται φέτος και ο 8ος Πανελλαδικός Ταυτόχρονος Δημόσιος Θηλασμός στις περισσότερες πόλεις όλης της χώρας! Το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας, την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017 διοργανώνει μια εκδήλωση - γιορτή για το μητρικό θηλασμό, τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό.



Σε αυτή τη γιορτή δίνεται η αφορμή μητέρες/μέλη των ομάδων του Δικτύου να ευαισθητοποιήσουν, να αφυπνίσουν και να υποστηρίξουν τις νέες μητέρες και την ελληνική κοινωνία γενικότερα για τον μητρικό θηλασμό. Και αυτό, όχι μόνο ως λέξεις σε ένα φυλλάδιο ή σε μία ομιλία, αλλά εμπράκτως, ως εικόνα και παρουσία, ''από μητέρα προς μητέρα''. Στόχος είναι η Ελλάδα να αποτελέσει μια χώρα υποστηρικτική και φιλική προς το θηλασμό, που θα αγκαλιάζει και θα στηρίζει την νέα μητέρα όσο εκείνη θα μαθαίνει την τέχνη του θηλασμού. 

Όλοι λοιπόν, θηλάζουσες ή μη, μέλλουσες μητέρες, μητέρες πρώην θηλάζουσες, μπαμπάδες, γιαγιάδες, φίλοι και λοιποί συγγενείς, όλοι εσείς που στηρίζετε τον μητρικό θηλασμό και θέλετε να ενημερωθείτε, μπορείτε να γιορτάσετε μαζί την Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού.

Στην Αθήνα η εκδήλωση για τον 8ο Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό 
θα γίνει την Κυριακή 5 Νοεμβρίου, από τις 11.00 πμ ως τις 2μμ, στο Ζάππειο. 

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος διοργανωτές, χορηγοί και πλήθος εθελοντών φροντίζουν αυτή τη συνάντηση και θα τη μετατρέψουν σε μια όμορφη γιορτή με αναμνηστικά, δώρα, παιχνίδια και χαμόγελα για μικρούς και μεγάλους!

Εγώ θα είμαι εκεί για 4η συνεχόμενη χρονιά... εσείς;;;
(τον πρώτο χρόνο που θήλαζα το κορίτσι μου δεν πήγα, λάθος!)



Αν και ο θηλασμός είναι ελεύθερος και δεν υπακούει σε ωράρια, τα μωράκια που θα θέλουν να θηλάσουν γύρω στις 12.00 θα καταμετρηθούν στον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό που θα γίνει την ίδια ώρα σε όλες τις πόλεις!
(Ώρα προσέλευσης: 11.00 / Ώρα καταμέτρησης: 12.00 / Ώρα λήξης: 14:00).



Πληροφορίες για την εκδήλωση στην Αττική εδώ .

Συμπλήρωστε τη φόρμα προεγγραφής για τη συμμετοχή σας στην Αθήνα
εδώ.

Βρείτε τα σημεία συνάντησης για τις υπόλοιπες πόλεις 
εδώ .


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Μαθητής ή εργάτης;


Ένα κείμενο που έγραψα κατά τη διάρκεια της δεύτερης εγκυμοσύνης μου και δημοσιοποιώ τώρα
μιας και έχοντας ξεκινήσει και πάλι σχολεία, δραστηριότητες, υποχρεώσεις....
χρειάζεται να παραμένουμε σε επαγρύπνηση

Το κορίτσι μου, ηλικίας 3 ετών και 3 μηνών, πηγαίνει στον παιδικό σταθμό ήδη από 15μηνών... Την αφήνουμε το πρωί στις 7 με 7.15 π.μ. και την παραλαμβάνουμε το απόγευμα μεταξύ 16.30 με 17.00. Μετρήσατε; 10 σχεδόν ολόκληρες ώρες παραμένει εκεί και μακριά μας.
Το απόγευμα τρέχουμε να προλάβουμε να τα πούμε και να τα κάνουμε όλα μέσα σε 2-3 ώρες.
Να μάθουμε τα νέα της, να της πούμε τα δικά μας. 
Να πάμε μια βόλτα, να καθίσουμε μαζί, να παίξουμε. 
Να γελάσουμε, να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε.
Να... να... να... μέχρι τις 19.30 το πολύ.
Μετά χρειάζεται να ξεκινήσουμε διαδικασία φαγητού, μπάνιου, ύπνου. 
Να κοιμηθεί κατά τις 9.00 το βράδυ για να προλάβει να ξεκουραστεί γιατί το πρωί έχει ξύπνημα, στις 6.00 π.μ., ο εργάτης... ε, το παιδί μας, ήθελα να πω.
Πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να κλαίει στην επιστροφή από τη δουλειά, πηγαίνοντας να την πάρω από το σταθμό, το απόγευμα. Όχι δεν είναι οι τύψεις που το κορίτσι μας ξυπνάει αναγκαστικά και καθημερινά από τα χαράματα και λείπει από το σπίτι της για όλο το υπόλοιπο της ημέρας, από τόσο μικρή ηλικία, σαν έχει να πάει για το μεροκάματο ή λες και δε θα το κάνει αυτό ούτως ή άλλως σε όλη την υπόλοιπη ζωή της.
Είναι οι τόσες πολλές ώρες που χάνουμε εμείς από τη ζωή της και εκείνη από τη δική μας.
Όχι, δεν είμαστε οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι. Και ευτυχώς στο σχολειό της, βλέπω και ξέρω ότι, περνάει πολύ όμορφα και πηγαίνει με κέφι και όρεξη καθημερινά και λατρεύει τη δασκάλα της και την κολλητή της φιλενάδα. Καλά όλα αυτά, αλλά δεν φτάνουν. Και όχι, δεν είναι οι τύψεις.
Είναι η θλίψη, που όσα καλά και ευχάριστα και αν ξέρεις για αυτές τις ώρες, αυτή παραμένει.
Ακόμα και όταν ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, όντας εργαζόμενοι, δεν είναι εύκολο να δεχτούμε αβασάνιστα το γεγονός ότι από όλες τις ώρες της ημέρας, τελικά ζούμε το παιδί μας μόλις 2-3 και αυτές είμαστε ήδη και εμείς και εκείνο κουρασμένοι και επιβαρυμένοι με όλα όσα ζήσαμε όλη την προηγούμενη ημέρα.


Όμως, να σας πώ κάτι; Επειδή, ξέρω ότι όλα αυτά αφορούν και πολλούς από εσάς, έναν τρόπο έχω βρει να τα εξομαλύνω όσο μπορώ. Έναν τρόπο που με κάνει να νιώθω καλύτερα εγώ και να περνάει όμορφα και το παιδί μου αυτές τις λίγες ώρες της ημέρας που με βλέπει. Ε, αυτόν τον τρόπο θα σας τον δώσω σαν συμβουλή.
Αφήστε τις δουλειές, το σκούπισμα, το μαγείρεμα, το σιδέρωμα στην άκρη. 
Κάντε τα όταν κοιμηθεί, ή έστω κάντε τα μαζί σαν παιχνίδι! 
Αφήστε το κινητό στη γωνία. Μη σπαταλάτε τον λίγο πολύτιμο κοινό σας χρόνο χαζεύοντας μια οθόνη.
Αυτές τις δύο-τρεις ώρες αφιερώστε τες στο παιδί σας και σε εσάς με το παιδί σας. 
Πηγαίνετε μια βόλτα μαζί, παίξτε, πείτε τα νέα σας. Κάνετε πράγματα μαζί που σας και το ευχαριστούν.
Γεμίστε τον κοινό σας χρόνο και αυτό θα σας αποζημιώσει και τους δύο για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Άλλωστε το παιδί μας δεν είναι άλλη μια μας υποχρέωση. Έτσι δεν είναι;




Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα paidi.gr

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Baby Girl Room... Ρομαντικό δωμάτιο για κορίτσια σε παστέλ αποχρώσεις

Welcome in our baby΄s girl room! 
Romantic - Vintage - In Pastel Pink, Beige and White...
Do you like our baby girl nursery decoration???

Ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου για ένα αφιέρωμα που από καιρό νιώθω ότι χρωστώ να κάνω στο μικρό μου Αγγελάκι για τον πιο προσωπικό του χώρο.... το δωμάτιό του! 
H εικόνα μας, μπαίνοντας από την πόρτα του δωματίου...
Ένα χώρο του σπιτικού μας τον οποίο προσωπικά λατρεύω για το πως έχει δημιουργηθεί και για τα όμορφα συναισθήματα που μου αποπνέει κάθε φορά που βρίσκομαι μέσα. Παράλληλα εξακολουθεί να μου αρέσει πάάάρα πολύ, όπως και τις πρώτες ημέρες που τον ετοιμάσαμε.

Ένα δωμάτιο που εδώ και δυόμιση περίπου συναπτά έτη μέχρι και σήμερα παραμένει με την ίδια βρεφική διαρρύθμιση και κοριτσίστικη διακόσμησή του.... αλλά που σε λίγο καιρό θα πρέπει να ανανεωθεί και να αλλάξει για να υποδεχτεί κατάλληλα και τον δεύτερο ένοικο που περιμένει να καταφτάσει σε λίγους μήνες και, από ότι όλα δείχνουν, προβλέπεται να είναι γένους αρσενικού.

Πριν μάθω ότι θα φέρω στον κόσμο ένα κοριτσάκι...

Πριν αρχίσω να σκέφτομαι στην πράξη όλα αυτά με τα οποία γεμίζει το μυαλό μας η μητρότητα έβλεπα γύρω μου και έλεγα ότι "εγώ θα έχω για το/τα παιδί/ά μου ένα δωμάτιο ουδέτερο και χαρούμενο, με ζωηρά χρώματα και πολλά ζωάκια και αυτοκόλλητα και και και και....." πόσα δεν ήξερα για το πόσο διαφορετικά θα τα έβλεπα όλα μετά από λίγο καιρό! Τελικά όταν ξεκίνησα να ψάχνω και να κοιτώ για ιδέες βρεφικού-παιδικού δωματίου για κορίτσια, δεν άργησα να καταλήξω στα εντελώς αντίθετα!

H κούνια μας...., έτσι και αλλιώς! 
(τα παιχνίδια μας δίνουν επιπλέον χρώμα στο δωμάτιο)


Το δωμάτιο της μικρής μας θα ήταν απλό, λιτό, ρομαντικό και σίγουρα κοριτσίστικο. 

Τα χρώματά του;
Μα τι άλλο από το κλασικό ροζ, σπασμένο όμως με μπόλικο λευκό και μπεζ. Όλα, λοιπόν, είναι σε αυτά τα τρία μόλις χρώματα και μάλιστα σε αποχρώσεις παλ, παστέλ, ανάλαφρες και ξεκούραστες. Η βασική ιδέα της επιλογής του πόση ποσότητα και σε ποιό σημείο του δωματίου θα χρησιμοποιηθεί από το κάθε χρώμα ήταν η εξής: Τα βασικά έπιπλα και αντικείμενα θα ήταν στα εντελώς ουδέτερα μπεζ και λευκό, ενώ οι λοιπές διακοσμητικές πινελιές μας θα έπαιρναν το ροζ. Έτσι σε ενδεχόμενη αναγκαία αλλαγή σχεδίων (βλ. τωρινή μου κατάσταση!) οι όποιες μετατροπές δεν θα ήταν δύσκολες ή πολυέξοδες να συμβούν. Εντάξει, βάψαμε και φουλ ροζ τον τοίχο αλλά και αυτό πιάνεται σε αυτά που μετατρέπουμε και πάλι εύκολα, έτσι δεν είναι;!

Τα έπιπλα, η διακόσμηση, η διαρρύθμιση...

Κάτι που είχα και εξακολουθώ να έχω ως δεδομένο είναι η αποφυγή του να κρεμάσω κάτι βαρύ (λίγο ή πολύ) στον τοίχο πάνω από το βρεφικό/παιδικό κρεβάτι, το οποίο να κινδυνεύει σε κάποια άτυχη και αναπάντεχη στιγμή να τραυματίσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το παιδί.
Επίσης, ήθελα να αφήσω αρκετό χώρο ελεύθερο για σουλάτσο και παιχνίδι στο δωμάτιο και να αποφύγω να το "μπουκώσω" γενικότερα, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον καθένα μας, ως προς τα αντικείμενα που θεωρεί απαραίτητα ή μη σε ένα βρεφικό ή παιδικό δωμάτιο.

Αυτές μου οι σκέψεις είχαν σαν αποτέλεσμα το δωμάτιο μας να αποτελείται μόνο από:

- Δυο ράφια με βιβλία και διακοσμητικά κρεμασμένα στον τοίχο δίπλα από την κούνια
- Ένα έπιπλο αλλαξιέρα, που στολίζεται από πάνω με μια συστοιχία από καδράκια-κορνίζες
- Μια ψηλόλιγνη ραφιέρα-βιβλιοθήκη (τη λες και περιττή... αλλά εντάξει, είπαμε!)
- Το κρεβάτι της μικρής ενοίκου του δωματίου
- Ένα κομοδίνο που αποτελούσε το κουτί-τσάντα των βαπτιστικών της μικρής

H βιβλιοθήκη-ραφιέρα μας με τις λεπτομέρειες της!!!
(βιβλίο ευχών βάπτισης, καλαθάκια με αναμνηστικά και μπομπονιέρες βάπτισης, μπαουλάκι καλλυντικών, σετ καράβι-φάρος-σεντούκι για ένα όμορφο ταξίδι στη ζωή!)

Η αγαπημένη Sarah Kay των παιδικών μου χρόνων!

Ένα από τα αντικείμενα που προστέθηκε αρκετά καθυστερημένα στο δωμάτιο (σχεδόν ένα χρόνο μετά!) ήταν ο ξύλινος πίνακας της Sarah Kay. Πρόκειται και για το αντικείμενο που θεωρώ πιο αξιοσημείωτο στο χώρο και το οποίο έφτιαξε μετά από ειδική παραγγελία για το μικρό μας Αγγελάκι, στις δικές μας διαστάσεις και προδιαγραφές ο μοναδικός Nathan Makris. Και λέω στις δικές μας προδιαγραφές γιατί εκτός του ότι οι διαστάσεις του ήταν αυτές ακριβώς που θέλαμε για να ταιριάζουν ακριβώς στον τοίχο για τον οποίο προοριζόταν... έχει και άλλη μια λεπτομέρεια στην κατασκευή του. Μετά από συνεννόησή μου με τον καλλιτέχνη, έχει ζωγραφιστεί έτσι ώστε ανάμεσα στη φιγούρα της πρωταγωνίστριάς του και στο δέντρο που έχει δεξιά, να χωρά σε δεύτερο χρόνο και αν χρειαστεί (κάτι ήξερα - κάτι ήξερα!!!) να προστεθεί ακόμα μια μικρότερη φιγούρα η οποία θα είναι αυτή που προσφέρει στο κορίτσι το λουλούδι που μυρίζει.Ίσως να έχετε δει ήδη κάπου το συγκεκριμένο σχέδιο από τη Sarah Kay που μυρίζει το λουλούδι που της προσφέρει ένα μικρότερο παιδάκι!

Και αν με ρωτάτε γιατί δεν ζωγραφίσαμε από την αρχή και το δεύτερο παιδάκι... Η σκέψη και η απάντηση είναι απλή! Μα γιατί τότε δεν μπορούσαμε να ξέρουμε αν το δεύτερο παιδάκι θα έπρεπε να είναι αγόρι ή και πάλι κορίτσι. Και γιατί αλλιώς..... ο πίνακάς μας δεν θα ήταν paspartout!!!

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι εντός ολίγου καιρού θα πρέπει να ξαναεπικοινωνήσω με τον αγαπητό Νάθαν Μακρή να έρθει να αναλάβει τη συμπλήρωση του έργου του με βάση τα νέα μας δεδομένα!

Ο αγαπημένος μας πίνακας και... το κομοδίνο της νονάς! Δεν είναι τέλεια;;;

Ο προσωποποιημένος μας καμβάς!

Ένα άλλο αντικείμενο στο δωμάτιο που έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία είναι ο καμβάς που κρέμεται πάνω από το προσκέφαλο της κούνιας. Ουπς... τελικά κάτι κρέμασα και από πάνω της! Πρόκειται για την πρώτη μου απόπειρα δημιουργίας ενός "ψηφιακού πιστοποιητικού γέννησης" για το μικρό μας Αγγελάκι και το οποίο περιλαμβάνει όλα τα μοναδικά, προσωπικά στοιχεία από τη γέννησή της. Το γιατί γράφω "πρώτη μου απόπειρα" θα το διαπιστώσετε αν δείτε και διαβάσετε όλες τις λεπτομέρειες εδώ για το πόσο τελικά έχω εξελίξει έκτοτε αυτό μου το νέο δημιουργικό ταλέντο, μιας και η ιδέα άρεσε και οι σχετικές "παραγγελίες" από φίλους και γνωστούς άρχισαν να πέφτουν βροχή!



Αν σας αρέσουν οι προσωποποιημένοι καμβάδες μου, ιδανικό δώρο και στοιχείο διακόσμησης παιδικού δωματίου-βάπτισης-γάμου, ελάτε και από τη σελίδα τους στο facebook εδώ!


Τα πρώτα αναμνηστικά!

Εκτός από τον πίνακα της Sarah Kay και τον προσωποποιημένο μας καμβά, κάτι άλλο που κρέμεται στους τοίχους του δωματίου και συγκεκριμένα πάνω από την αλλαξιέρα είναι κάποια καδράκια σε διάφορα μεγέθη που αποτελούνται κυρίως από φωτογραφίες αλλά όχι μόνο.

Εκεί λοιπόν, χαζεύουμε
- φωτογραφίες του μπαμπά και τις μαμάς από την περίοδο της εγκυμοσύνης
- τις πρώτες φωτογραφίες από το μαιευτήριο και το καρτελάκι της γέννας
- μια μοναδική φώτο από το μικρό θηλάζων βρεφάκι μας και τέλος....
- τα πρώτα της αποτυπώματα από το χεράκι και την πατούσα, όπως τα "πήρε" η μαμά πάνω σε ζυμαράκι που ετοίμασε και μετά έψησε (πριν κρεμάσει!) όταν το Αγγελάκι μας ήταν 3 μηνών.

H αλλαξιέρα μας με τις τριγύρω λεπτομέρειες 
(πορτατίφ μετατροποιημένο diy από τη mama-Irini και ντυμένο με τη δαντέλα της κουρτίνας!)

Για το ταξίδι της ζωής μας...

Το πιο παράταιρο ίσως σετ αντικειμένων που θα παρατηρήσετε στις φωτογραφίες της διακόσμησης μας, είναι αυτό που βρίσκεται ακουμπισμένο πάνω στην ψηλόλιγνη ραφιεροβιβλιοθήκη. Αναφέρομαι σε ένα σετ διακοσμητικών που αποτελείται από ένα ιστιοφόρο καράβι, έναν φάρο και ένα σεντούκι. Και τι δουλεία έχουν όλα αυτά σε ένα παιδικό (και μάλιστα κοριτσίστικο) δωμάτιο, θα μου πείτε;! Πρόκειται, λοιπόν, για ένα από τα δώρα που δεχτήκαμε πριν 5 χρόνια στο γάμο μας και συνοδευόταν από μια υπέροχη κάρτα με το εξής μήνυμα: "Το Καράβι να σας μεταφέρει, ο Φάρος να σας οδηγεί και το Σεντούκι να γεμίζει με τις όμορφες στιγμές και αναμνήσεις της ζωής σας...". Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το συγκεκριμένο δώρο πρώτον δεν υπήρχε περίπτωση να αλλαχθεί ποτέ και δεύτερον δεν νομίζω να άφηνα την καλή του αύρα σε οποιοδήποτε άλλο δωμάτιο του σπιτιού!

Και βέβαια ένα παιδικό δωμάτιο.... όλο και γεμίζει παιχνίδια και χρώμα!!!

Αξίζει να σας αναφέρω πως ότι βλέπετε στις φώτο ολοκληρώθηκε σε διάφορους χρόνους μιας και η γέννα της μικρής μας έπιασε λίγο απροετοίμαστους (ή εμείς ήμασταν λίγο στον κόσμο μας!), αλλά τουλάχιστον όταν το Αγγελάκι μας μετακόμισε -από το λίκνο που είχαμε δίπλα στο κρεβάτι του μπαμπά και της μαμάς- στην κούνια της στο παιδικό δωμάτιο..... ήταν σχεδόν έτοιμο!
Οπότε μανούλες to be, μη μου αγχωνόσαστε με το χρόνο. Όλα γίνονται και αργότερα.


Δεν ξέρω πως σας φαίνεται εσάς το παιδικό μας δωμάτιο; Εμάς, πάντως, μας αποπνέει γαλήνη - ηρεμία - ρομαντισμό - γλυκύτητα και πολύ πολύ τρυφερότητα!

Και τώρα ξέρετε.... 
χρειάζομαι στα σχόλια σας τις ιδέες και τις προτάσεις σας για το πως μπορεί ο παραπάνω χώρος, με τα ίδια περίπου έπιπλα και στο ίδιο "ήσυχο" ύφος να μεταμορφωθεί σε ένα δωμάτιο για δυο αδέρφια και μάλιστα φύλου διαφορετικού! Λοιπόν, θα βοηθήσετε;;;


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!



Πάντα είχα μια απορία (διπλή):

- Γιατί συνηθίζεται οι "μεγάλοι" να μιλούν στα παιδιά παραποιώντας, στραπατσάρωντας, το λεξιλόγιό τους;
- Γιατί πρέπει τα μωρά να ακούν -και συνεπώς να ξεκινήσουν το λόγο τους μαθαίνοντας- τα γνωστά σε όλους μας μαμ, άτα, βαβά, παπά, τουτού, νινί, νάνι κλπ κλπ κλπ;

Νομίζω ότι ο λόγος που έχει επικρατήσει αυτή η τακτική της υπεραπλούστευσης των λέξεων που χρησιμοποιούμε περισσότερο στην καθημερινότητά μας με ένα βρέφος, έχει να κάνει με την εντύπωση που εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε ότι έτσι θα μας καταλάβει καλύτερα ή και με το ότι είναι πιο εύκολη μια τέτοια λέξη να μάθει να τη χρησιμοποιεί πιο γρήγορα.

Όμως το παιδί, ό,τι ακούσει δεν είναι και αυτό που θα μάθει; Ό,τι δει - δεν θα κάνει;

Και μετά έγινα κι εγώ μαμά! Και λόγω των προσωπικών μου βιωμάτων μου ήταν πολύ εύκολο να αρχίσω να μιλώ κι εγώ στο Αγγελάκι μου κάπως έτσι. Κάτι, όμως, δε μου ταίριαζε καλά σε όλο αυτό. Ποιό δρόμο τελικά να διαλέξω κι εγώ η νέα και άπειρη μάνα; Αυτόν τον διαφορετικό, που κάτι μέσα μου με έσπρωχνε να πάρω, ή τον, από τους περισσότερους, πεπατημένο και γνωστό;

Ε, σε αυτές ακριβώς τις πρώτες στιγμές αμφιβολίας, δισταγμού, σκέψης και αναζήτησης σχετικά με το ποιο δρόμο θα έπρεπε να ακολουθήσω, στέκεται και ο μπαμπάς δίπλα μου να μονολογεί και να αναρωτιέται (χωρίς να το έχουμε συζητήσει μεταξύ μας ποτέ ξανά πριν):

- Μα δεν καταλαβαίνω, βρε παιδί μου… Γιατί να μη μιλάμε κανονικά στο μωρό μας;
Γιατί να μην του λέμε τη βόλτα – βόλτα και τον ύπνο-ύπνο;
Κάπου εκεί ήταν που αποφασίσαμε από κοινού πως, τουλάχιστον από εμάς τους γονείς του, το Αγγελάκι μας θα ακούει τα πράγματα (και όχι μόνο!) με το όνομά τους.Απλά και μόνο… γιατί αυτό φαινόταν στα μάτια μας πιο φυσιολογικό και λιγότερο αστείο. Χωρίς να το έχουμε διαβάσει κάπου, να μπορούμε να το στηρίξουμε κάπως ή να το αιτιολογήσουμε περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι δεν το πετύχαμε στο 100% (είπαμε, έχουμε και τα βιώματά μας που ξεχειλίζουν) αλλά νιώθω ότι η ουσία αυτού που θέλαμε σαν αποτέλεσμα επετεύχθη σε μεγάλο βαθμό.


   



Έχοντας πλέον ανάμεσά μας μια λαλίστατη κοπελιά 22μηνών δεν μπορώ να σας περιγράψω το βλέμμα της μικρής μου όταν παίζει με την αγαπημένη της κούκλα "μωρό" και κάποιος τρίτος της λέει κάτι για το "νινί" της κι εκείνη τον κοιτά αποσβολωμένη και όλο απορία….. σαν να είναι εκείνος ο "μικρός" που δεν ξέρει ότι αυτό το λένε μωρό και όχι νινί!!! Αντίστοιχα, όταν η γιαγιά της προτείνει "άτα" και το Αγγελάκι μας της απαντήσει (για να διευκρινίσει) "βό(λ)τα πάμε?", η γιαγιά είναι αυτή που μένει αποσβολωμένη!

Ε, το μικρό μου Αγγελάκι... όπως τα άκουσε, έτσι και τα έμαθε. Τι καλά!

Γιατί, λοιπόν, να μη τους λέμε τα πράγματα με το όνομά τους; Γιατί να μη δίνουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία να μας δείξουν τα ίδια τι δυνατότητες έχουν και πόσα μπορούν να αντιληφθούν και να αναπαράγουν;

Γιατί να μην τους δίνουμε μεγαλύτερα ερεθίσματα για την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους;

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν κάτι στέρησα από τη μικρή μου που δεν συνήθισε στο νάνι, στο μαμ και στην άτα. Ξέρω μόνο ότι όταν μου δείχνει το αυτοκίνητο, μου λέει "το τοκιτητό σου, μαμά" κι εγώ πολύ το χαίρομαι. Νομίζω κι εκείνη το ίδιο κι ακόμα περισσότερο.

Τι λέτε κι εσείς;



Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα paidi.gr

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Άφησε το να ξεσπάσει, του κάνει καλό!


Ένα απόγευμα, πριν από λίγες ημέρες, παίζαμε με τη μικρή μου στο δωμάτιό της. 
Είχε βγάλει τα τουβλάκια της και βάζαμε, βγάζαμε, πύργους κατασκευάζαμε...!



Κάποια στιγμή απορροφήθηκε τόσο στο έργο της, που αποφάσισα να κάνω λίγο πίσω και να την αφήσω να δημιουργήσει μόνη της. Βέβαια από το χώρο δεν βγήκα, μιας και θέλει να νιώθει την παρουσία μας εκεί γύρω, κοντά της ακόμα κι αν δεν παίζει μαζί μας. Άνοιξα το βιβλίο μου και ξεκίνησα να διαβάζω όσο εκείνη δίπλα μου τουβλάκια έβαζε κι έβγαζε και πύργους κατασκεύαζε.

Μετά από δυο λεπτά την ακούω να διαμαρτύρεται "δε βγαίαίνει".

"Τι είναι, αγάπη μου, της λέω" και πετάγομαι να τη βοηθήσω. Όλα καλά τώρα!

Επιστρέφω στη θέση μου, ξαναπαίρνω το βιβλίο μου και μετά από άλλα δυο λεπτά "δεν μπορώώώ", ψιλογκρινιάζει. Ξαναεπεμβαίνω να συνεισφέρω και πάλι στην κατασκευή της.

Αφού επαναλήφθηκε η ίδια περίπου σκηνή μια-δυο φορές ακόμα, συνειδητοποιώ ξαφνικά πως το Αγγελάκι μου τη διαμαρτυρία του την έκανε στον ίδιο του τον εαυτό, στο ίδιο του το παιχνίδι. Μονολογούσε και ξεσπούσε αλλά δεν απευθυνόταν σε εμένα. Δεν μου είχε ζητήσει καμιά από τις προηγούμενες φορές να επέμβω, όπως εγώ στο μεταξύ είχα ήδη κάνει.

Παίρνω, λοιπόν, τη μεγάλη απόφαση, την επόμενη φορά που θα τα έβαζε με τα τουβλάκια της να μην σηκωθώ από τη θέση μου, να μην αφήσω το βιβλίο μου, να μην αντιδράσω. Έπρεπε να ελέγξω αν όντως αποζητούσε τη συνδρομή μου, όπως νόμιζα, ή αν απλά ξεσπούσε την προσπάθειά της να τα καταφέρει, όπως η ίδια ήθελε.

Από εκείνη την ώρα και μετά, το Αγγελάκι μου συνέχιζε το παιχνίδι του και κάθε τόσο επαναλάμβανε τις διαμαρτυρίες του. "Δε μπαίαίαίνει", "δε βγαίαίνει", "δε μπορώώώ" κλπ.
Δεν πήγα ξανά κοντά της, δεν με ζήτησε, δεν τα παράτησε.

Για την ακρίβεια, κατά το ξέσπασμά της, δεν σήκωνε καν τα μάτια της από τα τουβλάκια που κρατούσε στα χέρια της και τα οποία προσπαθούσε κάθε φορά να χωρίσει ή να ενώσει. Συνέχισε να παίζει, με τα τουβλάκια της να παλεύει, να προσπαθεί, να γκρινιάζει, να τσαντίζεται και να ξαναπροσπαθεί και τελικά να τα βρίσκει μαζί τους μια χαρά!





Γιατί αρεσκόμαστε στο να επεμβαίνουμε στα πάντα;
Γιατί μας στενοχωρεί το να βλέπουμε το παιδί μας να δυσκολεύεται;
Γιατί δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να βιώσουν τα συναισθήματά τους;
Αν δεν το επιτρέψουμε να συμβεί, πώς θα μάθουν να τα διαχειρίζονται;
Αυτές κι άλλες πολλές παρόμοιες σκέψεις τριγυρνούσαν στον μυαλό μου για πολύ μετά.

Τα παιδιά μας πρέπει να αφήνονται να ζουν τα συναισθήματα τους.
Να τους αφήνουμε το χώρο και το χρόνο να τα βιώσουν και να τα διαχειριστούν.
Δεν είναι κακό το να τσαντιστούν, να απογοητευθούν, να θυμώσουν, να φωνάξουν ή και να γκρινιάξουν.
Είναι κακό το να μη μάθουν να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται το κάθε τους συναίσθημα.
Είναι κακό το να νιώθουν ότι πάντα η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι εκεί δίπλα να δίνουν τη λύση, στα μικρά ή στα μεγάλα.

Δεν θα είναι έτσι στη ζωή τους. Κι εγώ θέλω στο μικρό μου Αγγελάκι να μάθω να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις κι όχι να τις αποφεύγει ή να περιμένει πάντα ότι κάποιος άλλος θα το κάνει για εκείνη.

Γιατί έτσι είναι η ζωή και (θα)έχει από όλα! 

Τι λέτε κι εσείς;
Συνηθίζετε να αφήνετε χώρο-χρόνο έκφρασης στα μικρά σας ή παρασύρεστε κι επεμβαίνετε;





Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!



Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα topaidi.gr

Όταν έγινες 20 μηνών...


Το μικρό μου Αγγελάκι,
συμπλήρωσε τους 20 πρώτους μήνες της ζωής του και διανύει ήδη τον 21ο !

Όχι που να το παινευτώ, αλλά είναι το πιο πιο όμορφο, το πιο γλυκό, το πιο έξυπνο και το πιο χαριτωμένο μωρό και… είμαι απόλυτα σίγουρη για αυτό.

Όχι, δεν είμαι μαμά κουκουβάγια – αλήθεια σας λέω!!!

Για του λόγου το αληθές, λοιπόν!













Ο λόγος που γράφω σήμερα αυτά τα λόγια είναι για να θυμάμαι και αργότερα και να ανατρέχω σε αυτήν τη χρονική περίοδο, αυτούς τους μήνες της ζωής της, που νιώθω ότι η εξέλιξη και η πρόοδος της είναι τόσο θεαματική. Στο λόγο και στην έκφραση, στις δράσεις και στις αντιδράσεις της… όλα πλέον παίρνουν άλλη τροπή κι ανάπτυξη.

Τα λογάκια κάνουν ολόκληρες φρασούλες και το θέλω έχει γίνει ισχυρό και με άποψη!

«(σχ)ολείο (θ)α παπάω»
«(θ)α φαφάμε;»
Αυτή η διπλή πρώτη συλλαβή…. Με τρελαίνει!
Το ίδιο και τα πρώτα γράμματα των λέξεων που παραλείπονται.

«(μπ)ουφάν μου (ν)α βάλω»
«όχι μι (=ψωμί) – τσιτσίνι(=κριτσίνι) θέλω»
«μπαμπά/μαμά που είναι;»
«γειά θου - φε(ύ)γω γώ τώ(ρ)α»
«ποπό(=δικό) μου είναι…»
"πο μπολώώώώ" (=δε μπορώώώώ)


Την προηγούμενη εβδομάδα μου πρωτοείπε «(καλή)μέέέρα»!!!
Και προχτές το απόγευμα το μαγικό «μαμά (σ΄)απαπώ πο(λ)ύύ»!
Τι άλλο να ζητήσω η μάνα;!

Ήταν Σάββατο πρωί και κοιμόμασταν και οι τρεις στο μεγάλο κρεβάτι.
Ο μπαμπάς, η μαμά και το μωρό μας ανάμεσά μας.
(Τα σαββατοκύριακα που, λόγω της καθημερινής συνήθειας του πρωινού ξυπνήματος για τον παιδικό σταθμό ξυπνάει και πάλι κατά τις 6-7 το πρωί, συνηθίζουμε με τον μπαμπά της να την παίρνουμε στο κρεβάτι μας για να παρατείνουνε όσο γίνεται λίγο παραπάνω τον ύπνο και το οικογενειακό χουζούρι μας.)
Κάποια στιγμή ανοίγω τα μάτια μου και, όπως ήμουν γυρισμένη στο πλάι, βλέπω το γλυκό της μουτράκι σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου πρόσωπο. Μου χαμογελάει πονηρά και χαρούμενα και -πριν βγάλω κιχ εγώ- μου λέει όλο χάρη και νάζι «(καλή)μέέέρα».
Ε, τώρα πείτε μου κι εσείς….. Λιώνεις ή δε λιώνεις;;;; Μωρέ, λιώνεις και παραλιώνεις!!!















Ήταν Τετάρτη απόγευμα.
Ήμασταν ξαπλωμένες μάνα και κόρη στον καναπέ, όπου λατρεύουμε να απολαμβάνουμε τη μεσημεριανοαπογευματινή μας σιέστα.


Ξαφνικά, σηκώνεται από την αγκαλιά μου… τεντώνεται…
με κοιτά… χαμογελά… και λέει «(σ΄)απαπώ πο(λ)ύύ»….

Λιώνεις ή δε λιώνεις, και πάλι ερωτώ;;;;

Μωρέ, λιώνεις και παραλιώνεις2!!!



Και την επόμενη ημέρα, πάμε με τον μπαμπά της μαζί να την πάρουμε από τον παιδικό σταθμό...

Και μας λέει η δασκάλα από το κάτω τμήμα, την οποία συναντάμε μπαίνοντας:

"Αααα, περιμένετε.. να πάω εγώ να σας την κατεβάζω γιατί αν σας δει δε θα με αφήσει να την πάρω αγκαλίτσα και θα σκάάάάσω!" και συνεχίζει "Γιατί ξέρετε, τη μικρή σας όλοι θέλουμε να την παίρνουμε αγκαλίτσα!"

Χμμμμ, κοιταζόμαστε με τον καλό μου...
Τί να πεις;!






Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!


Η επιλογή του σωστού παιδικού σταθμού… Και τώρα;



Τί να σκεφτείτε, τί να προσέξετε και τί να ζητήσετε πριν να διαλέξετε τελικά τον καλύτερο και πιο κατάλληλο βρεφικό ή παιδικό σταθμό για το δικό σας παιδί;
Θέμα δύσκολο και πολυσυζητημένο διαδικτυακά, για να μην πούμε για το ότι οι περισσότεροι δεν έχουν πολλές επιλογές πέραν ενός δημοτικού παιδικού σταθμού. 
Παρ’ όλα αυτά θα αναφέρω τους λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι αξίζει να επενδύσει κανείς τουλάχιστον σε έναν καλό ιδιωτικό παιδικό σταθμό.


Ένα νήπιο βγαίνει από την ασφάλεια του σπιτιού του (και του σπιτιού της γιαγιάς του) για να βρεθεί σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα περνάει αρκετές ώρες την ημέρα. Εκεί θα κοινωνικοποιηθεί ουσιαστικά για πρώτη φορά, χωρίς να του κάνει πλάτες η μαμά. Εκεί θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τους πρώτους του φίλους και να αυτονομηθεί.

Είναι τόσα πολλά που θα κάνει/βιώσει/γνωρίσει για πρώτη φορά αυτό το μικρό παιδί, που αξίζει να γίνουν όλα γλυκά και χωρίς άγχος. Οπότε το πιο σημαντικό, είναι οι άνθρωποι που θα επιλέξουμε να περνάνε τις περισσότερες και δυναμικότερες ώρες των παιδιών μας μαζί τους. Άνθρωποι που δεν έχουν στόχο να τιθασεύσουν το ανήσυχο πνεύμα τους ή να τα έχουν καθηλωμένα και υπάκουα. Αλλά που σέβονται τα χαρακτηριστικά της ηλικίας τους, την μοναδικότητά του κάθε παιδιού και τα αποδέχονται πραγματικά για αυτό που είναι, το κάθε ένα ξεχωριστά. Δεν επιβάλλονται με φωνές, «γωνίες σκέψης» και τιμωρίες, αλλά με καθοδήγηση, αγάπη και υπομονή την οποία διδάσκουν μαζί με την ευγένεια. 

Τα παιδιά δεν είναι ένα ανήσυχο κοπάδι και ο παιδικός σταθμός το μαντρί τους. 

Οι λειτουργοί της προσχολικής ηλικίας, γιατί το παιδαγωγοί δεν μου ταιριάζει σε αυτές τις ηλικίες, δεν μαθαίνουν καινούργια πράγματα σε 4χρονα έχοντάς τα καθισμένα σε μία καρέκλα και με μαρκαδόρους μόνιμα μπροστά τους. Τα πάνε στον κήπο (ναι, ακόμα και με κρύο) για να φυτέψουν κάτι, για να κόψουν ένα νεράντζι από τη νεραντζιά τα βγάζουν έξω, τα πάνε μία βόλτα στο βουνό για να μαζέψουν κουκουνάρια ή να δουν πως είναι το κυπαρίσσι, τα αφήνουν να πασαλειφτούν χρώματα και ζυμάρια, παίζουν κουτσό, συζητούν για άλλες χώρες μακρινές. 

Και έτσι μαθαίνουν βιωματικά ότι αν είσαι καλά ντυμένος δεν αρρωσταίνεις από το κρύο, αλλά μπορεί να νιώσεις και πολύ ωραία αν βγεις έξω και φυτέψεις κάτι που θα μεγαλώνει καθημερινά μπροστά στα μάτια σου, ότι υπάρχουν καρποφόρα ακόμα και στο πεζοδρόμιο αλλά και κωνοφόρα ψηλά εντυπωσιακά δέντρα πάνω στο βουνό, ότι αν ανακατέψεις το κίτρινο με το μπλε θα έχεις ένα πράσινο χρώμα, ότι τα ίδια τους τα χέρια μπορούν και φτιάχνουν τα πιο νόστιμα κουλουράκια και ας έβαλαν άπειρη ζάχαρη και ας είναι και κακομούτσουνα, ότι με μία κιμωλία πάνω στις πλάκες μπορείς να μάθεις να μετράς τα πηδήματα που καταφέρνεις ανάμεσα στις γραμμές και πως αυτά τα φοβερά πουλιά που δεν πετάνε, οι πιγκουίνοι, ζουν στο νότιο πόλο που έχει πάγους.

Τόσο απλά πράγματα μπορούν να κάνουν όλα τα παιδιά του κόσμου ευτυχισμένα!

Την καθήλωση σε μία καρέκλα, έχουν 12 (καταναγκαστικά) σχολικά χρόνια μπροστά τους για να τη ζήσουν. Οπότε τουλάχιστον μέχρι τα 6 τους ας παίζουν με την ψυχή τους και ας μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι τους, γιατί μόνο έτσι θα αγαπήσουν τη μάθηση και την ουσιαστική γνώση. 

 
Υπάρχουν παιδικοί σταθμοί που μαθαίνουν στα παιδιά αγγλικά ως ξένη γλώσσα ή ακόμα χειρότερα ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Λες και τα χρειάζονται άμεσα ή δεν προλαβαίνουν να τα μάθουν μετά τα 7 τους χρόνια. Άλλοι πάλι δεν έχουν ούτε ένα παρτέρι με χώμα για να μάθουν στα παιδιά από πού ξεκινάει η ίδια η ζωή, αλλά άθλιους πλαστικούς χλοοτάπητες ή πράσινη μοκέτα. 

Κάτι για το οποίο αναρωτιέμαι συχνά, είναι το πόσες θεατρικές παραστάσεις/κουκλοθέατρα/θέατρα σκιών κλπ. χρειάζεται να βλέπουν παιδιά προσχολικής ηλικίας, για να μην πω για την ποιότητα αυτών (βλ. θεατρικές παραστάσεις με ήρωες κινουμένων σχεδίων). Σε αυτές τις ηλικίες που το κάθε ερέθισμα θέλει αρκετό χρόνο για να «χωνευθεί» από το παιδί, είναι δυνατόν αυτό να παρακολουθεί περίπου 1-1,5 παραστάσεις το μήνα; Πόσοι από εμάς τους ενήλικες βλέπουμε τόσο συχνά; 

Είναι και αυτές οι απίστευτες καλοκαιρινές γιορτές, με ποιήματα, χορευτικά και άλλα δρώμενα, αλλά δυστυχώς πολύ συχνά χωρίς καθόλου σχεδόν φαντασία, που δεν ταιριάζουν σε αυτές τις ηλικίες, μόνο και μόνο για να αποδείξουν στους γονείς-θεατές μέσα σε δύο ώρες, όλα αυτά που «έκαναν» και «έμαθαν» τη σχολική χρονιά που πέρασε τα βλαστάρια τους. Ούτε μεταπτυχιακό να έπαιρναν!  Τι πίεση έχουν περάσει άραγε και δεν θέλουν να χορέψουν; Πόση ένταση τους προκαλεί αυτό το κοινό και οι φωτογραφικές μηχανές; Γιατί κλαίνε στη σκηνή; Γιατί όλα πρέπει να κάνουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις; Δεν υπάρχει κάτι άλλο αξιόλογο να χορέψουν εκτός από το «Τράβα μπρος και μη σε μέλλει»; 

Ένα παιδί που δεν παίρνει αληθινά ερεθίσματα αλλά τεχνητά, θα είναι πολύ δύσκολο αργότερα να αγαπήσει την πραγματική γνώση. Μέσα από μία φωτογραφία και από ένα τσαμπί σταφύλι δεν μπορείς να μάθεις για τον τρύγο. Δεν πρέπει να δεις τι είναι το αμπέλι, να πιάσεις το χώμα πάνω στο οποίο φυτρώνει, να πατήσεις τα σταφύλια; Έχει περισσότερο ενδιαφέρον, πώς να το κάνουμε! 

Είναι πολύ μικρά για να περιμένουμε να καταλαβαίνουν τα πάντα μέσα από ένα βιβλίο, ενώ η βιωματική γνώση είναι αποδεδειγμένα πια πολύ πιο αποδοτική. 
 
Δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε παιδαγωγός. Προσπαθώ όμως να βελτιώνομαι ως γονιός είτε διαβάζοντας είτε συζητώντας με ειδικούς και μη. Πάντα ακούω το ένστικτό μου και φροντίζω να μαθαίνω από τα λάθη μου. Από την προσωπική μου εμπειρία στην αναζήτηση παιδικού σταθμού και από τα βιώματά μου ως μητέρα παιδιών προσχολικής ηλικίας προκύπτουν οι παραπάνω απόψεις και είναι αποκλειστικά δικές μου. Έτσι απλά και ξεκάθαρα τις εκφράζω και αν θέλετε τις λαμβάνετε υπ’ όψιν σας για να κάνετε τη δική σας επιλογή παιδικού σταθμού.
Τερέζα Κ.


1st Image courtesy of AKARAKINGDOMS / FreeDigitalPhotos.net
2nd Image courtesy of David Castillo Dominici / FreeDigitalPhotos.ne
3nd Image courtesy of Stuart Miles/ FreeDigitalPhotos.net
4th Image courtesy of Stuart Miles / FreeDigitalPhotos.net



Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!


Η Νινίδα στα μωρά - Τί είναι και πώς αντιμετωπίζεται

νινιδα στα μωραΉμασταν ήδη στο δεύτερο 3μηνο της ζωής μας, όταν εντόπισα τη φίλη μας τη νινίδα (είδος σμηγματορροϊκής δερματίτιδας) στο κεφάλι του μωρού μου.
Eίχαμε βγει βόλτα κι όπως τη φώτισε ο ήλιος είδα πώς στην κορυφή του τριχωτού, μέσα από τα μαλλάκια της, το δέρμα ήταν σαν ξεφλουδισμένο και χαϊδεύοντας το κομματάκια αυτής της ξηροδερμίας -σαν λευκοκίτρινα λέπια- μπλέκονταν στα μαλλιά της.

Αυτή είναι η αποκαλούμενη νινίδα. Ένα είδος ξηροδερμίας που εμφανίζεται στα μωρά ή και σε μικρά παιδιά κάτω από το τριχωτό της κεφαλής τους και ξεφλουδίζει το δερματάκι τους. Σε άλλες περιπτώσεις εμφανίζεται πιο έντονη και σε άλλες είναι πιο περιορισμένη. Δεν είναι μεταδοτική και βέβαια για την εμφάνισή της δεν ευθύνεται η μειωμένη υγιεινή της περιοχής. Επίσης, καλό είναι να μην ερεθίζουμε περισσότερο την περιοχή εμφάνισης με ξύσιμο, έντονο χτένισμα κλπ.

Ο γιατρός μπορεί να προτείνει κάποιο φαρμακευτικό σαπούνι ή σαμπουάν για την αντιμετώπιση της νινίδας. Ωστόσο ένας πιο φυσικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η επάλειψη και το απαλό μασάζ του σημείου με ελαιόλαδο το οποίο αφήνουμε να μαλακώσει για κάποια ώρα το ερεθισμένο δέρμα και μετά το απομακρύνουμε κάνοντας το συνηθισμένο στο μωρό μας μπανάκι.

Στην δική μας περίπτωση, προτίμησα να μην λάβω κανένα μέτρο αντιμετώπισης αφού το φαινόμενο της νινίδας δεν ήταν και ιδιαίτερα έντονο ή ενοχλητικό. Το μόνο που έκανα είναι ότι πλέον έλουζα το Αγγελάκι μου με ακόμα μεγαλύτερη επιμέλεια και μετά το μπάνιο του το χτένιζα πολύ καλά, αλλά όχι έντονα ή ασκώντας πίεση.

Τελικά μετά από 2-3 περίπου μήνες, όπως ξαφνικά εμφανίστηκε έτσι και έφυγε!

Image courtesy of Serge Bertasius Photography / FreeDigitalPhotos.net


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Το μωρό μου έχει αέρια, έχει λόξιγκα, φτερνίζεται, ρουθουνίζει...




Από ότι έχω καταλάβει τελικά, αυτές είναι οι πιο συχνές και συνήθεις απορίες και ανησυχίες που έχουμε όλες οι μαμάδες για τα νεογέννητά μας! Επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για μη ανησυχητικά και φυσιολογικά φαινόμενα που αντιμετωπίζουν όλα τα βρέφη.

Ο λόξιγκας στα νεογέννητα είναι ένα παροδικό και μη ανησυχητικό φαινόμενο,
που οφείλεται κυρίως στο ανώριμο διάφραγμα των μωρών. Μάλιστα πολλές φορές αναφέρεται λόξιγκας ακόμη και από την κοιλιά στην διάρκεια της εγκυμοσύνης, στα έμβρυα! Συνήθως παρουσιάζεται μετά τη γρήγορη λήψη τροφής ή άλλου τρόπου με τον οποίο μπορεί να "καταπιεί" το μωρό απότομα αέρα, όπως πχ μπορεί να συμβεί με το έντονο γέλιο ή το κλάμα. Εμένα το Αγγελάκι μου ακόμα και τώρα που μεγαλώνει έχει πολύ συχνά λόξιγκα. Όταν ήταν μικρότερη την βοηθούσα με το θηλασμό και μετά από λίγες γουλίτσες ο λόξιγκας υποχωρούσε. Τώρα που είναι μεγαλύτερη μπορεί να της δώσω λίγες γουλίτσες νεράκι και ο λόξιγκας πάλι περνά. Αξιοσημείωτο είναι το ότι από ότι λέγεται ο λόξιγκας δεν ενοχλεί το μωρό που τον έχει, αλλά εμάς που τον ακούμε.

Το ότι το νεογέννητο μωράκι φτερνίζεται δεν σημαίνει ότι είναι κρυωμένο.
Αντίθετα όλα τα νεογέννητα συνηθίζουν να φτερνίζονται. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε γιατί η μικροσκοπική μυτούλα τους ενοχλείται εύκολα κι από τον πιο παραμικρό ανεπιθύμητο επισκέπτη (βλέννα, σκόνη κλπ) είτε γιατί ακόμα δεν έχει καθαρίσει και αποσυμφοριστεί εντελώς μετά την έξοδο της από τα νερά της μήτρας.

Το Αγγελάκι μου τους πρώτους μήνες της ζωής της, όταν ήταν ξαπλωμένη, κάποιες φορές ρουθούνιζε πολύ έντονα. Από ότι τελικά εντοπίσαμε κι αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται σε πολλά μωράκια και έχει να κάνει, όπως και το φτέρνισμα, με το πόσο μικρή είναι η μυτούλα τους μέσα από την οποία προσπαθούν να αναπνεύσουν και το πόσο εύκολα μπορεί αυτή να ενοχληθεί από σκόνες κλπ.

Τέλος το να έχει ένα νεογέννητο μωρό πολλά αέρια ή αέρια ιδιαίτερα... θορυβώδη, είναι επίσης απόλυτα φυσιολογικό ακόμα κι αν αυτό συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια των γευμάτων του.


---
Διάβασε ακόμη:
- Βρεφική Δυσχεσία, τί είναι και πως αντιμετωπίζεται

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!


Ποιά πάνα να διαλέξω για το μωρό μου;

βρεφικές πάνεςΠριν από πολλά πολλά χρόνια με έστειλε κάποια στιγμή η αδερφή μου στο super market για να πάρω πάνες για τον ανιψιό μου. Δεν μου είχε δώσει πιο συγκεκριμένες οδηγίες και εγώ, τόσα χρόνια πριν, που να φανταζόμουν το πως θα πελάγωνα λίγο αργότερα μπροστά από τα ράφια του καταστήματος μην ξέροντας πώς να ξεχωρίσω ποιά πάνα και τελικά ποιές πάνες να διαλέξω και τί να αγοράσω!

Κι όμως... τελικά τα πράγματα στην επιλογή της πάνας του μωρού δεν είναι και τόσο ζόρικα.

Στο εμπόριο υπάρχουν 4-5 γνωστές μάρκες πανών για τα μωρά μας. Όλες χωρίζουν τις κατηγορίες τους ανάλογα με το βάρος κιλών των μωρών και όχι με την ηλικία τους. Επίσης, κάποιες εταιρείες έχουν και κάποιες επιπλέον ιδιαιτερότητες για να διαχωρίζουν τις "ποικιλίες" τους (πχ αν αναζητάτε μια πάνα που να είναι πιο απορροφητική και να κρατάει τα τσίσα μια ολόκληρης νύχτας ή να είναι πιο σταθερή για να μην ξεφεύγει τίποτα εκτός από τα υπερκινητικά μωρά μας κλπ).

Οι πάνες που εγώ λάτρεψα και επέλεξα στην αρχή ως νέα μαμά είναι από την γνωστή εταιρεία pampers, αυτές που προορίζονται για τα νεογέννητα και λέγονται New Baby ή και New Born. Οι συγκεκριμένες πάνες προσφέρουν μια καταπληκτική ευκολία στους νέους, πρωτάρηδες και "ψαρωμένους" γονείς, δείχνοντάς τους το πότε το μωρό έχει λερωθεί. Ειδικότερα, έχουν πάνω τους μια κάθετη κίτρινη γραμμή η οποία ξεκινάει από το μπροστά και καταλήγει στο πίσω μέρος της πάνας. Το σπουδαίο είναι ότι μόλις το μωρά βραχεί η γραμμή αυτή ποτίζει και γίνεται μπλε. Έτσι ο νέος γονιός έχει λύσει το πρόβλημά του παρόλο που ακόμα δεν έχει την εμπειρία να καταλάβει εύκολα και αμέσως αν το μωρό του έχει βραχεί (ειδικά στο νεογέννητο που τα τσίσα είναι άχρωμα, άοσμα και όχι ιδιαίτερα πολλά για να βαρύνουν την πάνα και να γίνουν εύκολα αντιληπτά).

Αργότερα, μεγαλώνοντας το Αγγελάκι μας, διαπιστώσαμε ότι κάποιες φορές που η παραγωγή στις κενώσεις της μικρής μας ήταν αυξημένη βρισκόμασταν αντιμέτωποι με το φαινόμενο των διαρροών από την πάνα της. Αυτό συνέβαινε συνήθως όταν το μωρό μας καθόταν στο ριλάξ του και κουνιόταν ρυθμικά. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα δόθηκε για εμάς από τις πάνες pampers Active Fit. Οι συγκεκριμένες φημίζονται για τη σταθερότητα και την αποτελεσματικότητά τους απέναντι στα δραστήρια μωρά μας, φροντίζοντας να παραμένουν στη θέση τους και "εντός των τειχών τους" τα της ανάγκης τους. Έτσι και εμείς πάψαμε πια να ανησυχούμε για ενδεχόμενες ενοχλητικές και δυσάρεστες διαρροές.

Γενικά, θεωρώ πως το ιδανικό θα είναι να δοκιμάσετε τις επιλογές σας πριν καταλήξετε κάπου σταθερά. Όπως ήδη προανέφερα, υπάρχουν αρκετές μάρκες πάνες ανάμεσα στις οποίες μπορείτε να επιλέξετε για να καλύψει τις δικές σας ανάγκες. Pampers, Babylino, Libero, Nannys, Chicco είναι μερικές από τις πιο γνωστές και δεν έχετε παρά να ξεκινήσετε να τις τεστάρετε.

Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε πως τελευταία όλο και περισσότερες μανούλες επιπλέγουν να επιστρέψουν κάποια αρκετά χρόνια πίσω στην παράδοση επιλέγοντας να φορούν υφασμάτινες πάνες στα μωρά τους, αλλά.... αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο προς ανάπτυξη στο blog μας!

Τα έξοδα μιας οικογένειας που αφορούν στις πάνες του ή των μωρών της είναι πραγματικά αρκετά. Ειδικά παλαιότερα που οι τιμές ήταν υψηλότερες από ότι οι σημερινές. Ωστόσο τα περισσότερα φυσικά μεγάλα καταστήματα και super market ανακοινώνουν αρκετά συχνά προσφορές σε πάνες από τις πιο γνωστές εταιρείες-μάρκες. Επίσης, μπορείτε πάντα να βρίσκετε βρεφικές πάνες σε προσφορά στο διαδίκτιο. Παρακάτω εντοπίσαμε και αναφέρουμε κάποια από τα ηλεκτρονικά καταστήματα στα οποία μπορείτε να βρείτε και να αγοράσετε online τις πάνες του μωρού σας σε οικονομικές τιμές προσφοράς.




Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!




Image courtesy of imagerymajestic. / FreeDigitalPhotos.net


Τις πάνες pampers μπορείτε να βρείτε σε προσφορά στη σελίδα  z-mall.gr 

Τις πάνες sannys μπορείτε να βρείτε στη σελίδα plus4u.gr 

Μάρσιποι αγκαλιάς, ring sling και τα υπόλοιπα ειδη τους


Από αρχαιοτάτων χρόνων οι μαμάδες και οι γιαγιάδες αναζητούσαν πάντοτε τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να "φοράνε" τα μωρά τους πάνω τους και με αυτόν τον τρόπο να ανακουφίζουν τα ίδια από την επαφή της ζεστής αγκαλιάς αλλά και να μπορούν εκείνες να μετακινούνται άνετα παντού και να ολοκληρώνουν με ευκολία τις όποιες εργασίες τους.

To babywearing δεν είναι μια μόδα των τελευταίων ετών. Απλά σήμερα όλο και περισσότεροι νέοι γονείς αποφασίζουν να το δοκιμάσουν και καταλήγουν να το λατρέψουν καθώς η τοποθέτηση των μωρών με μάρσιπο στην αγκαλιά μας είναι πραγματικά μια πολύ βολική επιλογή.

Ο μάρσιπος δημιουργεί μια θήκη η οποία συγκρατεί το μωρό σταθερά στην αγκαλιά της μαμάς ή τους μπαμπά, αφήνοντάς τους τη δυνατότητα να έχουν και το μωρό τους αγκαλιά και τα χέρια τους ελεύθερα. Αν η επιλογή του έχει γίνει προσεκτικά και η κατασκευή του είναι ποιοτική τότε δεν επιβαρύνονται ούτε των γονιών η μέση, η πλάτη, οι ώμοι ούτε όμως και του μωρού.

Κυρίως οι μάρσιποι διαχωρίζονται σε δύο είδη. Στους μαλακούς μάρσιπους ή αλλιώς γνωστούς και ως μάρσιπους αγκαλιάς και στους σταθερούς μάρσιπους που σχηματίζουν έναν πιο σταθερό-σκληρό σκελετό στήριξης για το μωρό.

Οι μάρσιποι αγκαλιάς, που τελευταία κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος, χωρίζονται κι αυτοί με τη σειρά τους σε διάφορα είδη. Δύο τύποι όχι και τόσο συνηθισμένοι είναι ένας αυτός που αποτελείται από ένα μοναδικό και μονοκόμματο κομμάτι υφάσματος που με κάποιο περίτεχνο τρόπο δένουμε γύρω μας και στηρίζουμε το μωρό και ένας ακόμα τύπος είναι αυτός που κατασκευάζεται κατά παραγγελία για συγκεκριμένο σωματότυπο της μητέρας ή του πατέρα και δεν μπορεί να φορεθεί ή να προσαρμοστεί σε άλλον.

Οι πιο διαδεδομένοι ωστόσο είναι οι μάρσιποι Ring Sling, και οι μάρσιποι Mei Tai. Και οι δύο αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν άφοβα σε μωράκια από νεογέννητα μέχρι και τουλάχιστον 2-3 ετών.
Ο μαλακός μάρσιπος αγκαλιάς ring sling είναι αυτός που αποτελείται από ένα μεγάλο μακρόστενο κομμάτι υφάσματος που ασφαλίζει περνώντας μέσα από δύο μεγάλους μεταλλικούς κρίκους.
Ο μάρσιπος αγκαλιάς Mei Tai είναι πιο εύκολος στη χρήση του και διαθέτει δυο τιράντες που μοιράζουν το βάρος στους δύο ώμους του γονιού που τον φοράει. Επίσης ταιριάζει πιο εύκολα και στα μεγαλύτερα παιδάκια.

Όλους τους μάρσιπους μπορούμε να τους βρούμε σε διάφορα σχέδια και χρώματα υφασμάτων. Οι περισσότεροι είναι one size για να ταιριάζουν σε όλους τους σωματότυπους ενηλίκων, ενώ πλέον μπορείτε να βρείτε και ελληνικούς χειροποίητους μάρσιπους αγκαλιάς κατασκευασμένους στα μέτρα σας.

Ο δικός μου μάρσιπος είναι ένας Ring Sling, που μου δάνεισε η κουμπάρα μου και... τον έχω λατρέψει! Το Αγγελάκι μου πρωτομπήκε μέσα σε ηλικία μόλις 30 ημερών και έκτοτε έχουμε πάει μαζί σχεδόν παντού. Μας έχει βοηθήσει απίστευτα στα ψώνια μας στο super market, στο να θηλάζουμε αθόρυβα στις βόλτες μας, στο να νανουριζόμαστε με το περπάτημα στο σπίτι και εκτός. Μέχρι και έργο σε θερινό κινηματογράφο παρακολούθησα άνετα φορώντας το ήρεμο μωρό μου!






 britax μαρσιπος μπλεμαρσιπος mei tai amazonas

Μάρσιπους μαλακούς Mei Tai αλλά και σταθερούς
των εταιριών AMAZONAS και BRITAX

σε πολλά χρώματα
και σχέδια, για μαμάδες ή μπαμπάδες, μπορείτε
να βρείτε στο ηλεκτρονικό κατάστημα plus4u.gr
σε τιμές που ξεκινούν από 43€.







Βρεφική Δυσχεσία: τί είναι και πώς αντιμετωπίζεται




Ήταν γύρω στα μέσα του πρώτου μήνα της ζωής της όταν ήταν πλέον ιδιαίτερα εμφανές το γεγονός ότι η μικρή μας αντιμετώπιζε δυσκολίες στην προσπάθειά της να ολοκληρώσει τις κενώσεις της. Για την ακρίβεια έμοιαζε να ζορίζεται ιδιαιτέρως και να έχει επίπονες ενοχλήσεις.

Την παρακολουθούσαμε να τεντώνεται σαν τόξο, να κλαίει και να κοκκινίζει ολόκληρο το πρόσωπό της. Ακόμα κι όταν κοιμόταν, λίγο πριν λερώσει τελικά την πάνα της ξυπνούσε με κραυγές και κλάματα κι έτσι ξέραμε ότι θέλει και προσπαθεί να κάνει κακά της. Κάθε φορά που επρόκειτο να λερώσει την πάνα της το καταλαβαίναμε εμείς από πριν!

Ωστόσο δεν υπήρχε καμία άλλη ένδειξη που να με κάνει να πιστεύω ότι το Αγγελάκι μου είχε πρόβλημα στο να ενεργηθεί κανονικά, ότι είχε δυσκοιλιότητα ή κάτι άλλο ιδιαίτερα ανησυχητικό. Τα κακά της ήταν συχνά και κανονικά μαλακά. Δεν ήταν σκληρά ούτε αραιά ή λίγα.

Έτσι, λοιπόν, απευθυνθήκαμε στην παιδίατρό μας να μας λύσει την απορία και την ανησυχία. Αυτό που μάθαμε τελικά ήταν η.... Δυσχεσία. Ετυμολογικά η λέξη μας εξηγεί ακριβώς το τί σημαίνει καθώς προέρχεται από τις λέξεις Δυς + Χεσία (χέζω) και μας δείχνει ακριβώς τη δυσκολία κάποιου στην αφόδευση.

Στην ουσία το μωρό που πάσχει από δυσχεσία, δεν έχει μάθει ακόμα το πώς να ενεργείται και για αυτό δυσκολεύεται και ζορίζεται. Δεν ξέρει πώς να ασκεί πίεση στην κοιλιακή χώρα και ταυτόχρονα να χαλαρώνει το πυελικό έδαφος ούτως ώστε να αφοδεύσει. Έτσι προσπαθεί και πετυχαίνει με το κλάμα να ασκεί την πίεση που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η ενέργεια.

Συνήθως η δυσχεσία παρουσιάζεται σε βρέφη μέχρι 6 μηνών και δεν χρειάζεται κάποια θεραπεία για αυτήν. Απλά σταδιακά κάποια στιγμή το μωρό μαθαίνει να ενεργείται χωρίς να πιέζεται και έτσι οι αντιδράσεις του μειώνονται. Δεν υπάρχει ουσιαστικά λόγος ανησυχίας καθώς δεν σχετίζεται με την δυσκοιλιότητα, αφού τελικά τα κόπρανα παραμένουν μαλακά και με φυσιολογική συχνότητα.

Στην περίπτωσή μας.....
τελικά μέχρι 3 μηνών είχαμε πια μάθει να ενεργούμαστε χωρίς να ζοριζόμαστε τόσο!



Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Πως καθαρίζουμε τη μύτη, τα αυτιά και τα μάτια στα μωρά

Ένα ακόμα συνηθισμένο ζήτημα που απασχολεί την καθημερινότητα των νέων γονιών είναι ο τρόπος καθαριότητας της μύτης και των αυτιών των βρεφών. Παρακάτω μεταφέρω τις συμβουλές που έλαβα από την παιδίατρο μας κατά την πρώτη της επίσκεψη στο σπίτι, μετά την επιστροφή μας από το μαιευτήριο.

Για να καθαρίσουμε τη μύτη ενός μωρού κάνουμε πλύσεις με αμπούλες φυσιολογικού ορού. Ξαπλώνουμε το μωρό στο πλάι και πιέζουμε μια φορά την αμπούλα να στάξει μέσα στο ρουθούνι που είναι από την πάνω πλευρά. Σηκώνουμε το μωρό μας και του δίνουμε λίγο χρόνο να διαχειριστεί την ανησυχία που του προκαλέσαμε. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία ξαπλώνοντας το μωρό στο άλλο πλάι και στάζοντας ορό από την αμπούλα στο έτερο ρουθούνι του. Εναλλακτικά της αμπούλας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια μικρή σύριγγα στην οποία θα έχουμε συμπληρώσει φυσιολογικό ορό. Χωρίς τη βελόνα της βέβαια, τη χρησιμοποιούμε για να βάλουμε με πίεση μέσα στη μύτη τον ορό.

Θα πρέπει να δώσουμε προσοχή ώστε να στάξει αρκετός ορό κι όχι μόλις 1-2 σταγόνες. Το ιδανικό θα είναι αν ο ορός που βάλουμε στο ένα ρουθούνι, τελικά βγει από το άλλο. Τότε θα έχουμε καταφέρει σίγουρα έναν πολύ καλό καθαρισμό της μύτης του νεογέννητου. Βοηθητικά για να βγάλουμε κάποιες μύξες που βλέπουμε θα μπορούσαμε ίσως με προσοχή να χρησιμοποιήσουμε και μια μπατονέτα.

Ως προς την καθαριότητα στα αυτιά ενός μωρού, το σημαντικότερο που οφείλουμε να θυμόμαστε πάντα είναι το ότι δεν χρησιμοποιούμε ποτέ μπατονέτα. Αντίθετα κάθε φορά που θέλουμε να τα καθαρίσουμε, και ειδικά μετά το μπάνιο, πρέπει να τα σκουπίζουμε με μια πετσέτα πάρα πολύ καλά σε όλες τις πτυχές τους με προσοχή και εσωτερικά των πτερυγίων, ώστε να μαζεύουμε όλη την υγρασία.

Τέλος, αν θέλουμε να καθαρίσουμε τα μάτια των μωρών μας (από τσίμπλες κλπ) και αυτό το κάνουμε με τη χρήση αποστειρωμένης γάζας ή με βαμβάκι τα οποία μπορούμε να έχουμε βουτήξει προηγουμένως σε ζεστό νερό. Χρησιμοποιούμε διαφορετική γάζα ή βαμβάκι για το κάθε μάτι και συνήθως σκουπίζουμε από πάνω από το βλέφαρο με φορά από την εσωτερική γωνία του ματιού προς την εξωτερική.



Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!





Image courtesy of David Castillo Dominici / FreeDigitalPhotos.net