Μαθητής ή εργάτης;


Ένα κείμενο που έγραψα κατά τη διάρκεια της δεύτερης εγκυμοσύνης μου και δημοσιοποιώ τώρα
μιας και έχοντας ξεκινήσει και πάλι σχολεία, δραστηριότητες, υποχρεώσεις....
χρειάζεται να παραμένουμε σε επαγρύπνηση

Το κορίτσι μου, ηλικίας 3 ετών και 3 μηνών, πηγαίνει στον παιδικό σταθμό ήδη από 15μηνών... Την αφήνουμε το πρωί στις 7 με 7.15 π.μ. και την παραλαμβάνουμε το απόγευμα μεταξύ 16.30 με 17.00. Μετρήσατε; 10 σχεδόν ολόκληρες ώρες παραμένει εκεί και μακριά μας.
Το απόγευμα τρέχουμε να προλάβουμε να τα πούμε και να τα κάνουμε όλα μέσα σε 2-3 ώρες.
Να μάθουμε τα νέα της, να της πούμε τα δικά μας. 
Να πάμε μια βόλτα, να καθίσουμε μαζί, να παίξουμε. 
Να γελάσουμε, να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε.
Να... να... να... μέχρι τις 19.30 το πολύ.
Μετά χρειάζεται να ξεκινήσουμε διαδικασία φαγητού, μπάνιου, ύπνου. 
Να κοιμηθεί κατά τις 9.00 το βράδυ για να προλάβει να ξεκουραστεί γιατί το πρωί έχει ξύπνημα, στις 6.00 π.μ., ο εργάτης... ε, το παιδί μας, ήθελα να πω.
Πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να κλαίει στην επιστροφή από τη δουλειά, πηγαίνοντας να την πάρω από το σταθμό, το απόγευμα. Όχι δεν είναι οι τύψεις που το κορίτσι μας ξυπνάει αναγκαστικά και καθημερινά από τα χαράματα και λείπει από το σπίτι της για όλο το υπόλοιπο της ημέρας, από τόσο μικρή ηλικία, σαν έχει να πάει για το μεροκάματο ή λες και δε θα το κάνει αυτό ούτως ή άλλως σε όλη την υπόλοιπη ζωή της.
Είναι οι τόσες πολλές ώρες που χάνουμε εμείς από τη ζωή της και εκείνη από τη δική μας.
Όχι, δεν είμαστε οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι. Και ευτυχώς στο σχολειό της, βλέπω και ξέρω ότι, περνάει πολύ όμορφα και πηγαίνει με κέφι και όρεξη καθημερινά και λατρεύει τη δασκάλα της και την κολλητή της φιλενάδα. Καλά όλα αυτά, αλλά δεν φτάνουν. Και όχι, δεν είναι οι τύψεις.
Είναι η θλίψη, που όσα καλά και ευχάριστα και αν ξέρεις για αυτές τις ώρες, αυτή παραμένει.
Ακόμα και όταν ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, όντας εργαζόμενοι, δεν είναι εύκολο να δεχτούμε αβασάνιστα το γεγονός ότι από όλες τις ώρες της ημέρας, τελικά ζούμε το παιδί μας μόλις 2-3 και αυτές είμαστε ήδη και εμείς και εκείνο κουρασμένοι και επιβαρυμένοι με όλα όσα ζήσαμε όλη την προηγούμενη ημέρα.


Όμως, να σας πώ κάτι; Επειδή, ξέρω ότι όλα αυτά αφορούν και πολλούς από εσάς, έναν τρόπο έχω βρει να τα εξομαλύνω όσο μπορώ. Έναν τρόπο που με κάνει να νιώθω καλύτερα εγώ και να περνάει όμορφα και το παιδί μου αυτές τις λίγες ώρες της ημέρας που με βλέπει. Ε, αυτόν τον τρόπο θα σας τον δώσω σαν συμβουλή.
Αφήστε τις δουλειές, το σκούπισμα, το μαγείρεμα, το σιδέρωμα στην άκρη. 
Κάντε τα όταν κοιμηθεί, ή έστω κάντε τα μαζί σαν παιχνίδι! 
Αφήστε το κινητό στη γωνία. Μη σπαταλάτε τον λίγο πολύτιμο κοινό σας χρόνο χαζεύοντας μια οθόνη.
Αυτές τις δύο-τρεις ώρες αφιερώστε τες στο παιδί σας και σε εσάς με το παιδί σας. 
Πηγαίνετε μια βόλτα μαζί, παίξτε, πείτε τα νέα σας. Κάνετε πράγματα μαζί που σας και το ευχαριστούν.
Γεμίστε τον κοινό σας χρόνο και αυτό θα σας αποζημιώσει και τους δύο για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Άλλωστε το παιδί μας δεν είναι άλλη μια μας υποχρέωση. Έτσι δεν είναι;




Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα paidi.gr

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

5 Ιδέες για Σχολικό Κολατσιό (προτάσεις απλές, εύκολες, γρήγορες)



- Τι θα φάμε σήμερα, μαμά;;; 
 Μια ερώτηση που μας “παιδεύει” καθημερινά!

Ε, από τις 12 Σεπτεμβρίου και μετά μας παιδεύει ακόμα μία...
- Τι θα φάμε στο σχολείο σήμερα μαμά;


Μια καθημερινή σπαζοκεφαλιά είναι για τις μαμάδες το κολατσιό του παιδιού στο σχολείο. Ακόμα όμως και για τα παιδιά στο σπίτι είναι ένα θέμα κάθε μέρα το τι θα τους ετοιμάσουμε/ προσφέρουμε ως σνακ, είτε για το πρωί είτε για το απόγευμα.

Αυτό που θέλουμε συνήθως για το παιδικό μενού για το σχολείο είναι κάτι εύκολο, γρήγορο, νόστιμο. Επίσης χρειαζόμαστε να έχουμε μια ποικιλία επιλογών, ώστε να εναλλάσσουμε τις ιδέες αλλά και τς γεύσεις μας και να μη βαριούνται τα μικρά μας.

Ε, αν είναι και σπιτικής παρασκευής θα είναι και πιο υγιεινό και συνεπώς το καλύτερο.
Συγκεντρώσαμε, λοιπόν, κάποιες αρκετές και διαφορετικές επιλογές για όλα τα γούστα. 
Πάρτε ιδέες και βγάλτε εβδομαδιαίο πρόγραμμα για να είσαστε πάντοτε ετοιμοπόλεμες!




1. Φρούτα ή Λαχανικά

Τι πιο εύκολο και ταυτόχρονα καλύτερο από αυτά; Μπορείτε να προσφέρετε φρούτα που δεν έχουν δυσκολία στο καθάρισμα (πχ μπανάνες, σταφύλια, μανταρίνια κλπ) ή λαχανικά κομμένα από τα χεράκια σας σε στικς (πχ αγγούρι, καρότο, πιπεριά).


2. Σάντουιτς ή Τοστ

Αγαπημένο σνακ των περισσότερων παιδιών και εύκολο για τις μαμάδες. Όμως προσοχή, μην περιοριστείτε στις επιλογές υλικών (κλασικό ζαμπόν-τυρί-ψωμί για τοστ και τέλος)! Οι συνδυασμοι που μπορείτε να κάνετε για να παρέχετε μια σχετική ποικιλία στο παιδί είναι πολλοί. Μερικά παραδείγματα υλικών που μπορείτε να εναλλάσσετε μεταξύ τους είναι τα εξής: τόνος-μαρούλι-τυρί κρέμα-ελιές-αγγούρι-φέτα-γαλοπούλα-κοτόπουλο-ντομάτα-αραβική πίτα-φραντζολάκι κλπ κλπ





3. Αλμυρές επιλογές

Ένα κομμάτι πίτας (τυρόπιτα, σπανακόπιτα κλπ) ή πίτσας που σας έμεινε ή επί τούτου το φυλάξατε από την προηγούμενη ημέρα είναι ό,τι πρέπει για το κολατσιό του παιδιού στο σχολείο. Επίσης αλμυρά κεκάκια τύπου muffins ή κουλούρια σε διάφορες γεύσεις (καρότο, σπανάκι κλπ)


4. Γλυκές επιλογές

Σίγουρα το “γλυκό” δεν είναι για κάθε ημέρα, ωστόσο υπάρχουν και υγιεινές γλυκές επιλογές. Ένα παστέλι, μπάρες δημητριακών, γλυκά cookies ή muffins από τα χεράκια σας..... θα σας λύσουν τα χέρια.


5. Για το τέλος...

Ρυζογκοφρέτες, κράκερς, κριτσίνια, κουλούρι με σουσάμι, σταφιδόψωμο, κρουασάν, ξηροί καρποί και αποξηραμένα φρούτα είναι μερικές ακόμα από τις επιλογές που έχετε.


Λοιπόν, είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά τα έχετε στη λίστα σας και τα εφαρμόζετε ήδη... 
Τι άλλο, όμως, έχετε επιπλέον στη δική σας λίστα που μπορεί να λείπει από τη δική μας;;;


Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα paidi.gr



Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Ελάτε να γνωρίσουμε μαζί το PLAYGROUP Hellas στην Αγία Παρασκεύη



Κάποια στιγμή στις αρχές του Αυγούστου μια ευχάριστη έκπληξη - ένα μήνυμα "πρόσκληση" έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Η υπεύθυνη του Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού Playgroup Hellas (Ομάδες Παιχνιδιού Ελλάδας), κα Σκουφίδη Ασπασία, είχε αναλάβει και διοργανώσει ένα όμορφο κάλεσμα αποκλειστικά προς μαμάδες bloggers για να γνωρίσουμε το χώρο Playgroup Αγίας Παρασκευής από κοντά, να ενημερωθούμε σχετικά με τις ομάδες παιχνιδιού, τα εργαστήρια και τις δράσεις του Οργανισμού και φυσικά να παίξουμε μαζί με τα παιδιά μας.

Η πρόσκληση βεβαίως έγινε αποδεκτή και έτσι το προηγούμενο Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου, μαζί με το Αγγελάκι μου ανηφόρισα προς τα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν το χώρο του Playgroup. Ήταν όμως η πρώτη φορά που τον επισκεπτόμουν με το κορίτσι μου για να τον δώ εν ώρα "δράσης" και πραγματικά το καταχαρήκαμε και μαμά και κόρη!




Ένας όμορφα περιποιημένος και εξοπλισμένος "κήπος" και ένας υπέροχα διακοσμημένος και "πλούσιος" εσωτερικός χώρος, ικανός να ξεμυαλίσει και τον πιο απαιτητικό μικρό του επισκέπτη, είχαν βάλει τα καλά τους και μας περίμεναν να μας ευχαριστήσουν! Όλο το προσωπικό του Playgroup Hellas, είχε οργανωθεί και φροντίσει να περάσουμε ένα πολύ όμορφο πρωινό, όπως και έγινε.

Το Αγγελάκι μου μαγείρεψε, έχτισε, οδήγησε, έψαξε το χαμένο θησαυρό, χόρεψε, ζύμωσε, παρακολούθησε, συμμετείχε, διασκέδασε και.... δεν ήθελε να φύγουμε! Η mama-Irini συναντήθηκε με αγαπημένες φίλες mombloggers και είχε την ευκαιρία να απολαύσει μια δροσερή και υπέροχη "σπιτική" λεμονάδα και μπόλικα κουλουράκια-τσουρεκάκια κλπ νόστιμα, με καλή παρέα και ευχάριστες κουβέντες.

Οικοδεσπότες, mombloggers & τέκνα σε πλήρη.... ανάπτυξη και δράση!!!
HappyMumAngie  PsychologiaPaidiou Paixnidaki  MommyJammi  PameBolta



.
Για το κλείσιμο της γνωριμίας-συνάντησης, ένα πλούσιο και ιδιαίτερο δώρο προσφέρθηκε σε εμάς και τα παιδιά μας από τη γλυκιά οικοδέσποινα Ασπασία. "Ευχαριστούμε Ασπασία για τις όμορφες στιγμές που μας χαρίσατε (σε μικρούς-μεγάλους)  και θα σας ξαναδούμε σύντομα!"



Tα δώρα μας από την Ασπασία....
Α. Συνταγή και Υλικά για μια υπέροχη σπιτική λεμονάδα με μαστιχόνερο και δυόσμο
Β. Καταπληκτικά homemade ζυμαράκια τύπου playdoh σε 3 "γεύσεις"
Ρίξτε μια κρυφή ματιά στο όμορφο εκείνο πρωινό μας μέσα από τις φωτογραφίες μας και μάθετε περισσότερα για αυτό το χώρο στη συνέχεια του άρθρου.


Τι είναι οι Ομάδες Παιχνιδιού 


Οι ομάδες παιχνιδιού (playgroups) λειτουργούν, από χρόνια πριν, με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό και δυο ιδιαίτερα και σημαντικά γνωρίσματά τους είναι ότι: 
α) οργανώνονται και λειτουργούν από τους ίδιους τους γονείς και τους κηδεμόνες.
β) οι ενήλικες παραμένουν μαζί με τα παιδιά και συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία του παιχνιδιού

Μέσα από τη δημιουργία ομάδων παιχνιδιού τα παιδιά ηλικίας 0-7 ετών με τους γονείς τους
- έρχονται σε επαφή μεταξύ τους αλλά και με άλλα μέλη της κοινωνίας, 
- μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι
- δραστηριοποιούνται σε ποικίλα θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος 
- έχουν ίσες ευκαιρίες στην δημιουργική απασχόληση και την ολόπλευρη καλλιέργεια,
τόσο τη σωματική όσο και τη πνευματική.




Όλες αυτές οι ενέργειες οφείλουν την επιτυχία τους τόσο στην εθελοντική και ουσιώδη συμμετοχή των γονέων όσο και την συνεργασία και καθοδήγηση ειδικών επιστημονικών συμβούλων, παιδαγωγών και άλλων φορέων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της προσχολικής και πρωτοσχολικής αγωγής προωθώντας καινοτόμες πρακτικές.

Οι δραστηριότητες στις ομάδες παιχνιδιού μπορεί να περιλαμβάνουν: 

- Μουσική και τραγούδι                                          - Θεατρικά παιχνίδια και μιμήσεις.
- Αθλητικά και κινητικά παιχνίδια.                         - Εξωτερικό και ελεύθερο παιχνίδι.
- Τέχνη και δημιουργικές δραστηριότητες.             - Παραμύθια και επιτραπέζια.
- Οικολογικά παιχνίδια                                            - Φροντίδα ζώων.
- Εξορμήσεις.                                                           - Γωνιές παιχνιδιού.



Το Playgroup Hellas

Το Playgroup Hellas, συστάθηκε ως Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός από 7 μαμάδες που μοιράζονταν τις ίδιες ανησυχίες για το πώς και που μπορούν να συγκεντρώνονται και να παίζουν δημιουργικά με τα παιδιά τους... όχι σε παιδότοπο, όχι στην παιδική χαρά, όχι στο σπίτι!

Από το 2011 που ξεκίνησε να λειτουργεί ο χώρος μέχρι το 2013 που τον επισκέφτηκα για πρώτη φορά και μέχρι σήμερα.... όλα έχουν αλλάξει, έχουν εμπλουτιστεί, έχουν διαμορφωθεί υπέροχα.



Μια πλούσια σειρά δραστηριοτήτων και δράσεων έχουν συσταθεί για την κάλυψη διαφορετικών αναγκών και ηλικιών. Καλλιτεχνικά εργαστήρια, δημιουργική απασχόληση, ομάδες γονέων-παιδιών, ομιλίες, επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους, εκδρομές και πολύ παιχνίδι είναι μόνο μερικές από τις επιλογές που έχουν μικροί - μεγάλοι. Μια νέα για τα Ελληνικά δεδομένα δομή απόλυτα φιλική προς τα παιδιά η οποία στηρίζεται στον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη των ενηλίκων έχει δημιουργηθεί και σας περιμένει να τη γνωρίσετε και να τη ζήσετε από κοντά!



Δωρεάν Δράσεις Γνωριμίας - Σεπτέμβριος 2016: 

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης των τεσσάρων χρόνων λειτουργίας αλλά και της έναρξης της νέας σεζόν το Playgroup Hellas Αγίας Παρασκευής προσκαλεί όλους τους γονείς-κηδεμόνες με τα μικρά τους ηλικίας 0-7 ετών να το επισκεφτούν και να το γνωρίσουν από κοντά συμμετέχοντας δωρεάν σε όποια ομάδα παιχνιδιού επιλέξουν ανάμεσα από ένα πλήθος δραστηριοτήτων. Αναλυτικά το πρόγραμμα της Εβδομάδας Παιχνιδιού μπορείτε να δείτε εδώ.

Επίσης, το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου ένα μεγάλο πάρτυ για τα 4α γενέθλια του playgroup μας περιμένει όλους με πολλές έκπληξεις και ένα διαγωνισμό όπου ένα τυχερό παιδί θα κερδίσει το πάρτι των ονείρων του!
Το πρόγραμμα δράσεων - εκδηλώσεων όλο του μήνα Σεπτεμβρίου ήδη "τρέχει" και μπορείτε να το δείτε αναλυτικά εδώ.  Τις προγραμματισμένες Ομάδες Παιχνιδιού για όλη τη σεζόν και όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για τη συμμετοχή σας σε αυτές μπορείτε να δείτε εδώ




Χρήσιμες Πληροφορίες:

Κατά τη διάρκεια του χρόνου στις προγραμματισμένες ομάδες παιχνιδιού μπορούν να συμμετάσχουν παιδιά και γονείς 0-7 ετών με μηνιαία συνδρομή. Έκτακτες μεμονωμένες συμμετοχές δεν γίνονται δεκτές για τη διατήρηση της συνοχής των ομάδων παιδιών και ενηλίκων.

Οι δηλώσεις συμμετοχής για όλες τις δράσεις, εκδηλώσεις, ομάδες κλπ  γίνονται με σειρά προτεραιότητας στο τηλ. 210 6090770 (εγγραφές και πληροφορίες)

Playgroup Hellas - Κύπρου 37Β - Αγία Παρασκευή 15343
Τηλ 210 6090770 - Fax 210 6090772 - Email info@playgroup.gr


Ωράριο Γραμματείας Δε-Πα: 9:30-13:30 & 17:30-20:30 Σάββατο 10:00-13:00

Ιστότοπος: http://playgroup-greece.blogspot.gr                
Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό και πως να προσαρμοστείτε


Ο Σεπτέμβρης έφτασε και μαζί του πολλά μικρά παιδιά θα πρέπει για πρώτη φορά να αποχωριστούν το ζεστό τους χώρο και τα αγαπημένα τους πρόσωπα (γονείς, παπουδογιαγιάδες κλπ) για να πάνε πλέον στον παιδικό σταθμό.



Το στάδιο της πρώτης επαφής με τον παιδικό σταθμό αλλά και της προσαρμογής, δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο ούτε για εμάς τους γονείς... πόσο μάλλον για τα μικρά μας. 
Αυτά είναι που καλούνται από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθούν και να παραμείνουν για ώρες αρκετές σε έναν χώρο που μέχρι πριν λίγες ημέρες δεν είχαν καν ξαναεπισκεφθεί. Παράλληλα καλούνται να συναναστραφούν "φίλους" αλλά και να "υπακούσουν" παιδαγωγούς, τους οποίους δεν γνωρίζουν από πριν.
Ανεξάρτητα από το αν το δικό σας παιδί, το οποίο μπορεί να βρεθεί σε λίγο καιρό σε αυτή τη φάση, είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο των 3 ετών -ηλικία που θεωρείται ορόσημο για την απομάκρυνση ενός παιδιού από τους δικούς του και την εισαγωγή του στον παιδικό σταθμό- ένα είναι βέβαιο... Όσο περισσότερο προετοιμαστείτε εσείς οι ίδιοι και προετοιμάσετε και το παιδί σας και όσο περισσότερο επενδύσετε στην ήπια και ομαλή προσαρμογή του σε αυτή την αλλαγή και ένταξή του στο νέο περιβάλλον, τόσο πιο ευνοϊκή θα είναι και η εξέλιξη της χρονιάς για όλους σας.

Σκεφτείτε τα εξής δυο πολύ απλά χαρακτηριστικά: Το παιδί σας μέχρι τώρα ζει και κινείται σε ένα περιβάλλον οικείο και γνώριμο, ενώ ταυτόχρονα έχει γύρω του ανθρώπους με τους οποίους αισθάνεται άνεση και ασφάλεια τόσο ως προς το να εκφραστεί το ίδιο απέναντί τους όσο και ως προς το να καταφύγει σε αυτούς σε οποιαδήποτε δύσκολη, ανήσυχη, στρεσογόνα κατάσταση έχει να αντιμετωπίσει.


Από τα παραπάνω γίνεται σαφές πως για να δεχτεί ένα παιδί να παραμείνει στο νέο αυτό χώρο του παιδικού σταθμού αλλά και να μπορέσει να ζήσει μέσα σε αυτόν του χρειάζονται δυο πράγματα:

- Να γνωρίσει το περιβάλλον και να νιώσει άνετα μέσα σε αυτό
- Να γνωρίσει τους ανθρώπους οι οποίοι πλέον θα αναλάβουν τη φροντίδα του και νιώσει ασφάλεια μαζί τους


Για να το πετύχετε αυτό, θα σας πρότεινα να αφιερώσετε τουλάχιστον μια εβδομάδα στην ήπια προσαρμογή του παιδιού σας στο νέο χώρο και να "ακούτε" τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά του. Το ιδανικότερο θα ήταν, σε συνεννόηση με τους διαχειριστές του παιδικού σταθμού στον οποίο έχετε αποφασίσει να εμπιστευτείτε το παιδί σας, αυτή τη μια τουλάχιστον εβδομάδα να συνοδεύετε οι ίδιοι ή κάποιος άλλος πολύ αγαπημένος το παιδί στον σταθμό και να παραμένετε μαζί του με τον παρακάτω τρόπο και για τους παρακάτω λόγους:

- Τις πρώτες 2-3 ημέρες πηγαίνετε μαζί με το παιδί στο σταθμό και μπαίνετε στην τάξη κι εσείς για κάποιες λίγες (1-2) ώρες. Εσείς καθόσαστε διακριτικά σε ένα σημείο της αίθουσας όπου δεν παρενοχλείτε και δεν επεμβαίνετε στα όσα διαδραματίζονται μέσα στο χώρο. Αν το παιδί σας θέλει να έρθει κοντά σας, μπορεί. Αν θέλει να εξερευνήσει το χώρο, είναι ελεύθερο να το κάνει.

- Παράλληλα συζητάτε και είσαστε φιλική με την παιδαγωγό της τάξης στην οποία αφήνετε όλο το χώρο, που το ίδιο το παιδί σας της επιτρέπει να πάρει, στο να το πλησιάσει, να το φροντίσει, να αναπτύξει τις σχέσεις της μαζί του.

- Παραμένετε εκεί μέχρι το παιδί να σας δείξει ότι κουράστηκε και επιθυμεί την αποχώρησή του ή μέχρι το πέρας κάποιας ώρας που εσείς έχετε ορίσει.

- Αυτό επαναλαμβάνεται για κάποιες ημέρες, ενώ εσείς έχετε όλο και πιο διακριτική παρουσία στην τάξη.

Με αυτόν τον τρόπο το παιδί έχει το χρόνο να γνωριστεί με το νέο περιβάλλον αλλά και να αναπτύξει την επαφή του με το νέο πρόσωπο που θα έχει την εποπτεία του από εδώ και στο εξής. Εσείς του δείχνετε ότι βρίσκεστε μαζί σε έναν χώρο τον οποίον εμπιστεύεστε, όπως και τους ανθρώπους του. Έτσι το παιδί σιγά σιγά νιώθει όλο και πιο άνετα με τα δυο αυτά νέα δεδομένα.




Η παραπάνω διαδικασία γίνεται για δύο λόγους:

- Πρώτον γιατί το παιδί στην πρώτη κατάσταση που θα του δημιουργήσει ανασφάλεια, στρές και ανησυχία θα σας αναζητήσει. Και έτσι είναι πολύ θετικό για τη ψυχική του ηρεμία το ότι με το βλέμμα του αμέσως θα δει πως είσαστε εκεί.

- Δεύτερον γιατί αυτό που επιθυμείτε πριν το αφήσετε μόνο του είναι να έχει αρχίσει να δημιουργεί έναν νέο δεσμό ασφάλειας με τον παιδαγωγό του. Να έχει αρχίσει δηλαδή να νιώθει ποιο είναι το επόμενο άτομο, πέρα από εσάς, που θα μπορεί να έχει αυτό το ρόλο της παροχής της ασφάλειας και της ηρεμίας στο παιδί, όταν εσείς δε θα είσαστε μαζί του.

Μετά τις πρώτες αυτές ημέρες και αφού το παιδί έχει γνωρίσει το χώρο και έχει κατανοήσει το γεγονός ότι για ό,τι χρειάζεται όσο βρίσκεται εκεί μπορεί πλέον με σιγουριά, εμπιστοσύνη και ασφάλεια να απευθύνεται στη δασκάλα του, μπορείτε να αρχίσετε να απομακρύνεστε από την τάξη. Και πάλι αυτό καλό είναι να γίνει σταδιακά και λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις αντιδράσεις, τις ανάγκες, τις επιθυμίες του παιδιού. Αν το παιδί νιώθει καλά, μπορείτε τη μια ημέρα να λείψετε από την τάξη για 10-15 λεπτά και αν όλα πάνε καλά την επόμενη για μεγαλύτερο διάστημα, μέχρι να νιώσετε και εσείς και το παιδί σας ότι πλέον η παρουσία σας εκεί δεν είναι απαραίτητη.

Γενικά όσο πιο σταδιακή είναι η προσαρμογή του και η ταυτόχρονη δική σας απομάκρυνση τόσο πιο εύκολη θα είναι και η συνέχεια.


Aν, ωστόσο ο παιδικός σταθμός στον οποίο θα πάει το παιδί σας, δεν επιτρέπει καθόλου τη δική σας παραμονή στο χώρο κατά το στάδιο των πρώτων ημερών και της προσαρμογής.... τότε την καλύτερη δυνατή προετοιμασία του παιδιού με πολύ συζήτηση και σχετική πληροφόρηση θα πρέπει να προσπαθήσετε από το σπίτι και αρκετά νωρίτερα από την πρώτη σας επίσκεψη στο σταθμό.

Σε εμένα όλα τα παραπάνω λειτούργησαν άψογα και είχαμε μια τέλεια προσαρμογή πέρυσι, όταν το αγγελάκι μου πήγε για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό όντας μόλις 15 μηνών.

Εύχομαι και σε εσάς να έχετε μια καλή προσαρμογή και μια ακόμη καλύτερη σχολική χρονιά!


Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε από τη mama-Irini για το περιοδικό sugarmama.gr


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Καλοκαιρινό DIY Δώρο για το σχολείο και τις Δασκάλες μας!

Αυτή την εβδομάδα το Αγγελάκι μας ξεκινάει τη δεύτερη χρονιά του στον παιδικό σταθμό, στο μεταβρεφικό τμήμα πια! Ωστόσο, μόλις θυμήθηκα ότι με αυτά και με τα άλλα που όλοι μας βιώσαμε αυτό το καλοκαίρι και ειδικά τον Ιούλιο μήνα που έκλεινε ο παιδικός.... είχα ξεχάσει - παραλείψει να σας παρουσιάσω μέχρι σήμερα τα DIY αποχαιρετιστηρία δωράκια που ετοίμασα και προσφέραμε στις δασκάλες μας και το υπόλοιπο προσωπικό του σχολειού μας για το καλοκαιράκι. Ήρθε η ώρα λοιπόν!
(Ξέρετε τώρα, αν σας αρέσει η ιδέα και τη διαβάζετε καθυστερημένα, κάντε ένα pin για του χρόνου!)

Το Δώρο στη Δασκάλα μας

Στη δασκάλα με την οποία το Αγγελάκι μας περνάει μαζί τις περισσότερες ώρες της ημέρας, αποφασίσαμε να προσφέρουμε ένα βιβλίο το οποίο συνοδεύσαμε με έναν χειροποίητο DIY σελιδοδείκτη. Το θέμα του βιβλίου επέλεξα να έχει άμεση σχέση με τα παιδιά και την διαπαιδαγώγηση και ανάπτυξή τους, ενώ για το σελιδοδείκτη το θέμα μας ήταν άκρως καλοκαιρινό.

Τα υλικά μας προέκυψαν εύκολα από τα υπόλοιπα και τα απομεινάρια των κατασκευών που είχαμε κάνει για το πάρτυ μας τον Ιούνιο (ακόμα να σας το παρουσιάσω κι αυτό...!), ενώ δε σας κρύβω ότι όπως απότομα και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα δημιουργίας του σελιδοδείκτη, ένα βράδυ μόλις είχα κοιμίσει τη μικρή μου, έτσι απότομα και ξαφνικά άρπαξα και το ψαλίδι και χωρίς χάρακες και μετρήσεις ξεκίνησα να κόβω τα διάφορα στοιχεία της ιστορίας του.




Και κάπως έτσι ξεκίνησε σιγά - σιγά να παίρνει μορφή η ιδέα μου...















Για να ολοκληρωθεί τελικά... έτσι:



















Όπως βλέπετε στη φώτο, το βιβλίο που διάλεξα ως δώρο για τη δασκάλα είναι "Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών" του John Gottman, ένα βιβλίο που διάβασα το χειμώνα που μας πέρασε και το οποίο εύχομαι να διάβαζαν όλοι οι γονείς -και γιατί όχι και όλοι οι εκπαιδευτικοί- του κόσμου.....
Μετά όλα θα μπορούσαν να είναι τόσο διαφορετικά καλύτερα για όλους μας.

Για τη συσκευασία επέλεξα μια σκέτη χαρτοσακούλα δώρου την οποία στόλισα με το DIY σελιδοδείκτη μας και έτοιμο προς παράδοση!

Πως θα φάνηκε η ιδέα μου και η υλοποίησή της;;;




Τα υπόλοιπα δώρα μας για όλο το προσωπικό του παιδικού σταθμού:


Λόγω των πολλών ωρών που το Αγγελάκι περνάει στο Σχολείο, εκτός από τη βασική δασκάλα και τη δεύτερη βοηθό που έχει στο τμήμα της, τη φροντίζουν ακόμα άλλη δασκάλα το πολύ πρωί και άλλη το απόγευμα. Επίσης η μαγείρισσα, ο φροντιστής του κτιρίου αλλά και οι ιδιοκτήτες-διευθυντές του σταθμού είναι σίγουρα ανάμεσα σε εκείνους που θέλαμε να ευχαριστήσουμε στο τελείωμα της σχολικής χρονιάς. Τι πιο εύκολο λοιπόν, από το να επιλέξουμε να προσφέρουμε τελικά ένα μικρό συμβολικό δωράκι προς όλο το προσωπικό (δασκάλες, φροντιστές και διοίκηση).

Άμεση σκέψη και σταθερή αξία επιτυχίας τα χειροποίητα σαπουνάκια μας!

Ήταν η δεύτερη φορά που έφτιαξα μόνη μου DIY σαπούνια έχοντας ως οδηγό τις δυο σχετικές αναρτήσεις της Μάχης που μπορείτε κι εσείς να δείτε και να εμπιστευτείτε εδώ και εδώ.


Τα υλικά συγκεντρώθηκαν:

 
Διάφανη βάση γλυκερίνης, χρώμα ζαχαροπλαστικής, αιθ. έλαιο λεβάντας, οινόπνευμα, κουπάτ.


Οι κατσαρόλες άρχισαν να ζεσταίνονται:













Λιώνουμε τη γλυκερίνη σε μπεν μαρί, τη χρωματίζουμε και την αρωματίζουμε.


Και η ιδέα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά χρώματος.. θαλασσινού αλλά και ουρανίου!












Ρίχνουμε τη γλυκερίνη σε ένα ταψί ή μπολ να κρυώσει και μετά κόβουμε τα σχέδια που θέλουμε.




Τα τιρκουάζ σαπουνάκια μου συσκεύασα με διάφανη μεμβράνη 
και στόλισα ντύνοντάς τα με χάρτινους, φωτεινούς, κατακίτρινους ήλιους!


 


Για την τελική μου παρουσίαση... αφού διάλεξα το κουτάκι στο οποίο θα τα τοποθετούσα, ετοίμασα και μια πρωτότυπη, καλοκαιρινή,  χειροποίητη κάρτα να τα συνοδέψω...






















Και ιδού το τελικό αποτέλεσμα! 




 

Λοιπόν, πως σας φαίνεται;;; Οι αποδέκτες μας, πάντως, ενθουσιάστηκαν!


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!




Διαβάστε επίσης:
- Περισσότερες ιδέες και diy δημιουργίες από τη mama-Irini στην ενότητα creating εδώ!

Γνωρίζουμε το "Πολιτιστικό Πάρκο" στα Μεσόγεια (Κερατέα) με βιωματικές δραστηριότητες.... σε τιμή προσφοράς!

Μια καινοτόμα, πρωτότυπη και πολυβραβευμένη προσπάθεια
που επισκέπτονται καθημερινά σχολεία απ’ όλη την Ελλάδα
και Πανεπιστήμια από’ όλο τον κόσμο, την οποία σίγουρα αξίζει να γευθείτε!



ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΟ


ΕΚΜΕΤΕΛΛΕΥΤΕΊΤΕ ΤΑ ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ  ΕΔΩ!


Eίσοδος & Δραστηριότητες για Παιδιά, στο Πολιτιστικό Πάρκο, στα Μεσόγεια

NEO! ΕπισκεΦτείτε το Πάρκο Δεινοσαύρων σε τιμή Προσφοράς ΕΔΩ!


  • 6,90€ από 12€ για την "Εποχή των Δεινοσαύρων": Είσοδος 1 Παιδιού & 1 Συνοδού
Οι βιωματικές δραστηριότητες εντάσσονται στα 
Διεθνώς Αναγνωρισμένα Βραβευμένα Εκπαιδευτικά Προγράμματα 
που διοργανώνει το Πολιτιστικό Πάρκο

Περιλαμβάνεται:
  • Ξενάγηση στους χώρους του πάρκου στην Κερατέα Αττικής
  • Περιήγηση-ξενάγηση στο Μουσείο Ελληνικής Λαογραφίας συνολικής έκτασης 7.500 τμ 
  • Συμμετοχή του παιδιού στη βιωματική δραστηριότητα 
  • Οι βιωματικές δραστηριότητες απευθύνονται σε ηλικίες 3,5-12 ετών (παιδιά έως 3 ετών δωρεάν)
  • Ο χώρος διαθέτει χώρους για κάνετε πικ νικ καθώς και αναψυκτήριο.
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ  ΕΔΩ!

 ΠΑΡΚΟ ΚΕΡΑΤΕΑΣ


Το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ είναι ένας καταπράσινος χώρος 25.000 τετρ. μέτρων και βρίσκεται μια ανάσα από την Αθήνα.


Μέσα στο Πάρκο εδρεύει το φημισμένο υπαίθριο Μουσείο Ελληνικής Λαογραφίας, το οποίο είναι διαμορφωμένο σαν ένα χωριό και στο οποίο εδώ και λίγα χρόνια έχει προστεθεί μια Παλιά Αγοράξεχασμένων επαγγελμάτων.

Είναι μια πρωτότυπη, βραβευμένη προσπάθεια, ένα ζωντανό Μουσείο, που το επισκέπτονται καθημερινά σχολεία απ’ όλη την Ελλάδα και Πανεπιστήμια απ’ όλο τον κόσμο.



....ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
ΜΕ ΚΟΣΤΟΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΔΩ!


Αλήθεια, μήπως ανάμεσα σε εσάς που μόλις διαβάσατε το παραπάνω άρθρο

υπάρχει και κάποιος/α που το έχει ήδη επισκεφθεί να μας πει... εντυπώσεις;;


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!


Άφησε το να ξεσπάσει, του κάνει καλό!


Ένα απόγευμα, πριν από λίγες ημέρες, παίζαμε με τη μικρή μου στο δωμάτιό της. 
Είχε βγάλει τα τουβλάκια της και βάζαμε, βγάζαμε, πύργους κατασκευάζαμε...!



Κάποια στιγμή απορροφήθηκε τόσο στο έργο της, που αποφάσισα να κάνω λίγο πίσω και να την αφήσω να δημιουργήσει μόνη της. Βέβαια από το χώρο δεν βγήκα, μιας και θέλει να νιώθει την παρουσία μας εκεί γύρω, κοντά της ακόμα κι αν δεν παίζει μαζί μας. Άνοιξα το βιβλίο μου και ξεκίνησα να διαβάζω όσο εκείνη δίπλα μου τουβλάκια έβαζε κι έβγαζε και πύργους κατασκεύαζε.

Μετά από δυο λεπτά την ακούω να διαμαρτύρεται "δε βγαίαίνει".

"Τι είναι, αγάπη μου, της λέω" και πετάγομαι να τη βοηθήσω. Όλα καλά τώρα!

Επιστρέφω στη θέση μου, ξαναπαίρνω το βιβλίο μου και μετά από άλλα δυο λεπτά "δεν μπορώώώ", ψιλογκρινιάζει. Ξαναεπεμβαίνω να συνεισφέρω και πάλι στην κατασκευή της.

Αφού επαναλήφθηκε η ίδια περίπου σκηνή μια-δυο φορές ακόμα, συνειδητοποιώ ξαφνικά πως το Αγγελάκι μου τη διαμαρτυρία του την έκανε στον ίδιο του τον εαυτό, στο ίδιο του το παιχνίδι. Μονολογούσε και ξεσπούσε αλλά δεν απευθυνόταν σε εμένα. Δεν μου είχε ζητήσει καμιά από τις προηγούμενες φορές να επέμβω, όπως εγώ στο μεταξύ είχα ήδη κάνει.

Παίρνω, λοιπόν, τη μεγάλη απόφαση, την επόμενη φορά που θα τα έβαζε με τα τουβλάκια της να μην σηκωθώ από τη θέση μου, να μην αφήσω το βιβλίο μου, να μην αντιδράσω. Έπρεπε να ελέγξω αν όντως αποζητούσε τη συνδρομή μου, όπως νόμιζα, ή αν απλά ξεσπούσε την προσπάθειά της να τα καταφέρει, όπως η ίδια ήθελε.

Από εκείνη την ώρα και μετά, το Αγγελάκι μου συνέχιζε το παιχνίδι του και κάθε τόσο επαναλάμβανε τις διαμαρτυρίες του. "Δε μπαίαίαίνει", "δε βγαίαίνει", "δε μπορώώώ" κλπ.
Δεν πήγα ξανά κοντά της, δεν με ζήτησε, δεν τα παράτησε.

Για την ακρίβεια, κατά το ξέσπασμά της, δεν σήκωνε καν τα μάτια της από τα τουβλάκια που κρατούσε στα χέρια της και τα οποία προσπαθούσε κάθε φορά να χωρίσει ή να ενώσει. Συνέχισε να παίζει, με τα τουβλάκια της να παλεύει, να προσπαθεί, να γκρινιάζει, να τσαντίζεται και να ξαναπροσπαθεί και τελικά να τα βρίσκει μαζί τους μια χαρά!





Γιατί αρεσκόμαστε στο να επεμβαίνουμε στα πάντα;
Γιατί μας στενοχωρεί το να βλέπουμε το παιδί μας να δυσκολεύεται;
Γιατί δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να βιώσουν τα συναισθήματά τους;
Αν δεν το επιτρέψουμε να συμβεί, πώς θα μάθουν να τα διαχειρίζονται;
Αυτές κι άλλες πολλές παρόμοιες σκέψεις τριγυρνούσαν στον μυαλό μου για πολύ μετά.

Τα παιδιά μας πρέπει να αφήνονται να ζουν τα συναισθήματα τους.
Να τους αφήνουμε το χώρο και το χρόνο να τα βιώσουν και να τα διαχειριστούν.
Δεν είναι κακό το να τσαντιστούν, να απογοητευθούν, να θυμώσουν, να φωνάξουν ή και να γκρινιάξουν.
Είναι κακό το να μη μάθουν να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται το κάθε τους συναίσθημα.
Είναι κακό το να νιώθουν ότι πάντα η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι εκεί δίπλα να δίνουν τη λύση, στα μικρά ή στα μεγάλα.

Δεν θα είναι έτσι στη ζωή τους. Κι εγώ θέλω στο μικρό μου Αγγελάκι να μάθω να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις κι όχι να τις αποφεύγει ή να περιμένει πάντα ότι κάποιος άλλος θα το κάνει για εκείνη.

Γιατί έτσι είναι η ζωή και (θα)έχει από όλα! 

Τι λέτε κι εσείς;
Συνηθίζετε να αφήνετε χώρο-χρόνο έκφρασης στα μικρά σας ή παρασύρεστε κι επεμβαίνετε;





Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!



Το παραπάνω άρθρο,
γράφτηκε από τη mama-Irini και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα topaidi.gr

Η επιλογή του σωστού παιδικού σταθμού… Και τώρα;



Τί να σκεφτείτε, τί να προσέξετε και τί να ζητήσετε πριν να διαλέξετε τελικά τον καλύτερο και πιο κατάλληλο βρεφικό ή παιδικό σταθμό για το δικό σας παιδί;
Θέμα δύσκολο και πολυσυζητημένο διαδικτυακά, για να μην πούμε για το ότι οι περισσότεροι δεν έχουν πολλές επιλογές πέραν ενός δημοτικού παιδικού σταθμού. 
Παρ’ όλα αυτά θα αναφέρω τους λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι αξίζει να επενδύσει κανείς τουλάχιστον σε έναν καλό ιδιωτικό παιδικό σταθμό.


Ένα νήπιο βγαίνει από την ασφάλεια του σπιτιού του (και του σπιτιού της γιαγιάς του) για να βρεθεί σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα περνάει αρκετές ώρες την ημέρα. Εκεί θα κοινωνικοποιηθεί ουσιαστικά για πρώτη φορά, χωρίς να του κάνει πλάτες η μαμά. Εκεί θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τους πρώτους του φίλους και να αυτονομηθεί.

Είναι τόσα πολλά που θα κάνει/βιώσει/γνωρίσει για πρώτη φορά αυτό το μικρό παιδί, που αξίζει να γίνουν όλα γλυκά και χωρίς άγχος. Οπότε το πιο σημαντικό, είναι οι άνθρωποι που θα επιλέξουμε να περνάνε τις περισσότερες και δυναμικότερες ώρες των παιδιών μας μαζί τους. Άνθρωποι που δεν έχουν στόχο να τιθασεύσουν το ανήσυχο πνεύμα τους ή να τα έχουν καθηλωμένα και υπάκουα. Αλλά που σέβονται τα χαρακτηριστικά της ηλικίας τους, την μοναδικότητά του κάθε παιδιού και τα αποδέχονται πραγματικά για αυτό που είναι, το κάθε ένα ξεχωριστά. Δεν επιβάλλονται με φωνές, «γωνίες σκέψης» και τιμωρίες, αλλά με καθοδήγηση, αγάπη και υπομονή την οποία διδάσκουν μαζί με την ευγένεια. 

Τα παιδιά δεν είναι ένα ανήσυχο κοπάδι και ο παιδικός σταθμός το μαντρί τους. 

Οι λειτουργοί της προσχολικής ηλικίας, γιατί το παιδαγωγοί δεν μου ταιριάζει σε αυτές τις ηλικίες, δεν μαθαίνουν καινούργια πράγματα σε 4χρονα έχοντάς τα καθισμένα σε μία καρέκλα και με μαρκαδόρους μόνιμα μπροστά τους. Τα πάνε στον κήπο (ναι, ακόμα και με κρύο) για να φυτέψουν κάτι, για να κόψουν ένα νεράντζι από τη νεραντζιά τα βγάζουν έξω, τα πάνε μία βόλτα στο βουνό για να μαζέψουν κουκουνάρια ή να δουν πως είναι το κυπαρίσσι, τα αφήνουν να πασαλειφτούν χρώματα και ζυμάρια, παίζουν κουτσό, συζητούν για άλλες χώρες μακρινές. 

Και έτσι μαθαίνουν βιωματικά ότι αν είσαι καλά ντυμένος δεν αρρωσταίνεις από το κρύο, αλλά μπορεί να νιώσεις και πολύ ωραία αν βγεις έξω και φυτέψεις κάτι που θα μεγαλώνει καθημερινά μπροστά στα μάτια σου, ότι υπάρχουν καρποφόρα ακόμα και στο πεζοδρόμιο αλλά και κωνοφόρα ψηλά εντυπωσιακά δέντρα πάνω στο βουνό, ότι αν ανακατέψεις το κίτρινο με το μπλε θα έχεις ένα πράσινο χρώμα, ότι τα ίδια τους τα χέρια μπορούν και φτιάχνουν τα πιο νόστιμα κουλουράκια και ας έβαλαν άπειρη ζάχαρη και ας είναι και κακομούτσουνα, ότι με μία κιμωλία πάνω στις πλάκες μπορείς να μάθεις να μετράς τα πηδήματα που καταφέρνεις ανάμεσα στις γραμμές και πως αυτά τα φοβερά πουλιά που δεν πετάνε, οι πιγκουίνοι, ζουν στο νότιο πόλο που έχει πάγους.

Τόσο απλά πράγματα μπορούν να κάνουν όλα τα παιδιά του κόσμου ευτυχισμένα!

Την καθήλωση σε μία καρέκλα, έχουν 12 (καταναγκαστικά) σχολικά χρόνια μπροστά τους για να τη ζήσουν. Οπότε τουλάχιστον μέχρι τα 6 τους ας παίζουν με την ψυχή τους και ας μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι τους, γιατί μόνο έτσι θα αγαπήσουν τη μάθηση και την ουσιαστική γνώση. 

 
Υπάρχουν παιδικοί σταθμοί που μαθαίνουν στα παιδιά αγγλικά ως ξένη γλώσσα ή ακόμα χειρότερα ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Λες και τα χρειάζονται άμεσα ή δεν προλαβαίνουν να τα μάθουν μετά τα 7 τους χρόνια. Άλλοι πάλι δεν έχουν ούτε ένα παρτέρι με χώμα για να μάθουν στα παιδιά από πού ξεκινάει η ίδια η ζωή, αλλά άθλιους πλαστικούς χλοοτάπητες ή πράσινη μοκέτα. 

Κάτι για το οποίο αναρωτιέμαι συχνά, είναι το πόσες θεατρικές παραστάσεις/κουκλοθέατρα/θέατρα σκιών κλπ. χρειάζεται να βλέπουν παιδιά προσχολικής ηλικίας, για να μην πω για την ποιότητα αυτών (βλ. θεατρικές παραστάσεις με ήρωες κινουμένων σχεδίων). Σε αυτές τις ηλικίες που το κάθε ερέθισμα θέλει αρκετό χρόνο για να «χωνευθεί» από το παιδί, είναι δυνατόν αυτό να παρακολουθεί περίπου 1-1,5 παραστάσεις το μήνα; Πόσοι από εμάς τους ενήλικες βλέπουμε τόσο συχνά; 

Είναι και αυτές οι απίστευτες καλοκαιρινές γιορτές, με ποιήματα, χορευτικά και άλλα δρώμενα, αλλά δυστυχώς πολύ συχνά χωρίς καθόλου σχεδόν φαντασία, που δεν ταιριάζουν σε αυτές τις ηλικίες, μόνο και μόνο για να αποδείξουν στους γονείς-θεατές μέσα σε δύο ώρες, όλα αυτά που «έκαναν» και «έμαθαν» τη σχολική χρονιά που πέρασε τα βλαστάρια τους. Ούτε μεταπτυχιακό να έπαιρναν!  Τι πίεση έχουν περάσει άραγε και δεν θέλουν να χορέψουν; Πόση ένταση τους προκαλεί αυτό το κοινό και οι φωτογραφικές μηχανές; Γιατί κλαίνε στη σκηνή; Γιατί όλα πρέπει να κάνουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις; Δεν υπάρχει κάτι άλλο αξιόλογο να χορέψουν εκτός από το «Τράβα μπρος και μη σε μέλλει»; 

Ένα παιδί που δεν παίρνει αληθινά ερεθίσματα αλλά τεχνητά, θα είναι πολύ δύσκολο αργότερα να αγαπήσει την πραγματική γνώση. Μέσα από μία φωτογραφία και από ένα τσαμπί σταφύλι δεν μπορείς να μάθεις για τον τρύγο. Δεν πρέπει να δεις τι είναι το αμπέλι, να πιάσεις το χώμα πάνω στο οποίο φυτρώνει, να πατήσεις τα σταφύλια; Έχει περισσότερο ενδιαφέρον, πώς να το κάνουμε! 

Είναι πολύ μικρά για να περιμένουμε να καταλαβαίνουν τα πάντα μέσα από ένα βιβλίο, ενώ η βιωματική γνώση είναι αποδεδειγμένα πια πολύ πιο αποδοτική. 
 
Δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε παιδαγωγός. Προσπαθώ όμως να βελτιώνομαι ως γονιός είτε διαβάζοντας είτε συζητώντας με ειδικούς και μη. Πάντα ακούω το ένστικτό μου και φροντίζω να μαθαίνω από τα λάθη μου. Από την προσωπική μου εμπειρία στην αναζήτηση παιδικού σταθμού και από τα βιώματά μου ως μητέρα παιδιών προσχολικής ηλικίας προκύπτουν οι παραπάνω απόψεις και είναι αποκλειστικά δικές μου. Έτσι απλά και ξεκάθαρα τις εκφράζω και αν θέλετε τις λαμβάνετε υπ’ όψιν σας για να κάνετε τη δική σας επιλογή παιδικού σταθμού.
Τερέζα Κ.


1st Image courtesy of AKARAKINGDOMS / FreeDigitalPhotos.net
2nd Image courtesy of David Castillo Dominici / FreeDigitalPhotos.ne
3nd Image courtesy of Stuart Miles/ FreeDigitalPhotos.net
4th Image courtesy of Stuart Miles / FreeDigitalPhotos.net



Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!