Θηλασμός Διδύμων! Αποκλειστικός και με άντληση...... μια απίστευτη αληθινή μαμαδοϊστορία θέλησης και δύναμης!


Η Χριστίνα μας εμπιστεύεται την υπέροχη ιστορίας της, που θα διαβάσετε αμέσως παρακάτω. Μια μητέρα, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις γύρω από το θέμα, αλλά με πολύ δύναμη και θέληση, δείχνοντας αστείρευτη υπομονή κι επιμονή στο να τα καταφέρει, μας αποκαλύπτει πως καταφέρνει με αντλήσεις να συνεχίζει την αποκλειστική χορήγηση μητρικού γάλακτος στα δυο δίδυμα μωράκια της.
 
Σε ευχαριστούμε Χριστίνα και σου ευχόμαστε καλή συνέχεια!


Καλησπέρα και από μένα!
Είμαι η Χριστίνα 33 ετών και μητέρα των διδύμων 19 μηνών. 
Χθες κλείσαμε 19 μήνες αποκλειστικής άντλησης!

Η δική μου ιστορία έχει ως εξής:

Γέννησα στις 36 εβδομάδες, με καισαρική παρόλο που σπάσανε τα νερά από μόνα τους. Τα μωρά λόγω μικρού βάρους, μου τα πήραν 150 χλμ μακριά (από Κοζάνη στη Θεσσαλονίκη) πριν καν τα δω.

Τρεις μέρες έμεινα στην κλινική, ενώ λίγες μέρες πριν είχα προμηθευτεί ένα βιβλίο θηλασμού. Έλεγε και ξανάλεγε πως όσο πιο νωρίς πιάσει το μωρό στήθος, τόσο το καλύτερο! Έλα όμως που εγώ δεν είχα τα μωρά μου... Στο βιβλίο υπήρχε και αναφορά για θήλαστρο. Πήρα λοιπόν ένα θήλαστρο (σχεδόν της πλάκας) και αρχίζω αντλήσεις από τη δεύτερη μέρα.

Οι μαίες όλο ειρωνεία και σχεδόν χλευάζοντας με, μου έλεγαν ''τι, κατέβασες κιόλας γάλα;" Δε μου ανέφεραν καν ότι υπάρχει και το νοσοκομειακό θήλαστρο, ενώ με έβλεπαν να παιδεύομαι με το σαράβαλο. Δε μου είπαν τίποτα σχετικά με το πόσο συχνά πρέπει να αντλώ ή για πόση ώρα και ότι μπορώ να αποθηκεύσω το γάλα μου- που δυστυχώς πέταξα... Καμιά βοήθεια δεν είχα από εκεί. Ίσως από άγνοια; Ίσως επειδή είναι η γραμμή της κλινικής τέτοια; Ίσως επειδή δεν έχουν γνώσεις; Ποτέ δεν θα το μάθω...

Γέννησα στις δέκα το πρωί και στη μία το μεσημέρι είχα σηκωθεί και περπατούσα στο διάδρομο της κλινικής. Πονούσα πολύ, αλλά έλεγα στο γιατρό "Πότε θα μπορέσω να πάω να δω τα μωρά μου; Αφού μπορώ και σηκώνομαι...'' Τόση λαχτάρα είχα να τα δω! Δεν τα είχα μέσα μου, δεν τα είχα δίπλα μου τα είχα χιλιόμετρα μακριά...

Τρεις μέρες μετά πήγα να δω τα μωρά.
Εκεί είδα άλλες μανούλες που έφερναν τα μπιμπερό από το σπίτι.
Δεν επιτρεπόταν να θηλάσουμε, σχεδόν ούτε να ακουμπήσουμε τα μωρά επάνω μας.
Μπαίναμε μέσα με μάσκες, στολή, καλύμματα και πολύ, πολύ αντιβακτηριδιακό τζελ.
Εκεί έμαθα και για τα σακουλάκια αποθήκευσης μητρικού γάλακτος. Έτσι και έκανα...

Αντλούσα όλο το βράδυ, αποθήκευα και πήγαινα το πρωί το γάλα μου στη μονάδα, κάνοντας 300 χιλιόμετρα σχεδόν κάθε μέρα... Και καθόμουν όλη μέρα σε μια καρέκλα, μέχρι να έρθει η ώρα του ταΐσματος για να μπω στο θάλαμο και να δώσω στα μωρά μου το γάλα μου με μπιμπερό...

Πέρασαν 9 μέρες έτσι και μετά πήρα τα μωρά μου σπίτι.
Επιτέλους ήρθε η στιγμή να τα βάλω στο στήθος!
Για καλή μου τύχη, έπιασαν και τα δυο αμέσως!(οι αγάπες μου!)
Ο παιδίατρος; "Δώσε λίγο δικό σου γάλα και πάρε με μετά τηλέφωνο, να σου πω ποιο γάλα σκόνη να πάρεις... γιατί τα μωρά είναι πρόωρα κλπ κλπ''
Πόσο χαίρομαι τώρα που δεν του έκανα την χάρη! Που δεν τον άκουσα τότε!
Κι έτσι πέρασε ο καιρός, με πολλή άντληση, λίγο στο στήθος, αλλά χωρίς καθόλου σκόνη!

Με πολλή, πολλή κούραση, ξενύχτι, με αντλήσεις κάθε 2 ώρες μέρα-νύχτα (ακόμα απορώ πώς το έκανα), με πετρώματα (πολλά πετρώματα), με κομπρέσες. Έβαζα και ξαναέβαζα κομπρέσες.
Σε κάποια φάση, είχα κάνει και έγκαυμα στο στήθος, γιατί τότε δεν γνώριζα.
Με φραγμένους πόρους, μασάζ στο στήθος, με άγχος για το αν φτάνει ή δεν φτάνει το γάλα, με αύξηση παραγωγής γάλακτος. Όλα αυτά με μόνο οδηγό το βιβλίο θηλασμού, αφού δεν υπήρχε χρόνος για ίντερνετ, και χωρίς να έχω ακούσει καν ότι υπάρχουν και οι συμβούλοι θηλασμού.
Αν γνώριζα, θα μπορούσα να είχα κάνει έστω απλά ένα τηλεφώνημα για συμβουλές.

 

Αφού πέρασαν 2 μήνες με το σαράβαλο θήλαστρο, χαλάει... για καλή μου τύχη!!!

Ήταν Σάββατο απόγευμα - ακόμα το θυμάμαι... Τώρα; "Θα πάω, λέω, στην κλινική που γέννησα. Ίσως υπάρχει κάποια μανούλα που να έχει θήλαστρο."..... Να μην φλυαρώ, μαθαίνω ότι υπάρχει και το νοσοκομειακό θήλαστρο! Το είχαν παρατημένα στο ράφι, μέσα στις αράχνες (ειλικρινά αυτό αντίκρισα). Η ίδια υποτιμητική συμπεριφορά από τις μαίες (ακόμα αναρωτιέμαι γιατί). Έπλυναν τα εξαρτήματα με χλωρίνη, (ναι με χλωρίνη!), είχαν και μούχλα , δυο φορές αποστείρωση και μου το έδωσαν να το χρησιμοποιήσω ("με κάθε επιφύλαξη" μου λένε, "και με δική σου ευθύνη"). Για 3 μέρες πήγαινα ανά 3-4 ώρες και αντλούσα, για να έχω να ταΐσω τα μωρά.
Επικίνδυνο ή όχι δεν ξέρω, πάντως δεν έπαθαν τίποτα.
Επιτέλους μετά από λίγες μέρες, νοίκιασα το δικό μου νοσοκομειακό θήλαστρο!

Και περνάνε οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες και ο παιδίατρος να επιμένει: -Μα πρέπει να πιουν την τάδε σκόνη τα παιδιά, το δικό σου δεν επαρκεί. -Μα πώς δεν επαρκεί, αφού φτάνει και περισσεύει...; - Ναι, φτάνει ποσοτικά, αλλά δεν φτάνει ποιοτικά (να μου λέει)..... -Μα οι καμπύλες ανάπτυξης βρεφών; -Ασ' τες τις καμπύλες... Το έκανες το χρέος σου εσύ.... Φτάνει....
Αλλά και πάλι δεν τον άκουσα!
Γιατί δεν αλλάξαμε γιατρό; Γιατί θεωρείται από τους καλύτερους στην πόλη, ναι στη διάγνωση, στις γνώσεις, στη θεραπεία ασθενειών, αλλά στο θέμα "θηλασμός" και "μητρικό γάλα" μάλλον έχει άγνοια. Εγώ άγνοια θέλω να το λέω, όχι οικονομικά συμφέροντα...


Έτσι πέρασε ο καιρός και με μικρούς και κοντινούς στόχους -θα φτάσω τους τρεις, έξι μήνες, μετά τους 9, μετά στο χρόνο, τελικά είμαστε 19 μηνών και ακόμα συνεχίζουμε!!!

Το άσχημο της υπόθεσης είναι ότι στους 6-7 μήνες, που τα μωρά άρχισαν τις στερεές τροφές, σταμάτησα τελείως το θηλασμό, και μας έμειναν μόνο οι αντλήσεις...
Μπορούσα να το προσπαθήσω κι άλλο, είμαι σίγουρη ότι μπορούσα...
Ίσως αν είχα βοήθεια στο σπίτι (έχω μόνο τον άντρα μου), να είχα καταφέρει να τα θήλαζα περισσότερο. Έπρεπε όλη μέρα να έχω ένα μωρό πάνω μου... Δεν υπήρχε χρόνος...
Όχι για αποκλειστικό θηλασμό -αυτό το ήξερα εξ' αρχής ότι για μένα δεν ήταν εφικτό (εδώ μου φαινόταν δύσκολο να κρατάω το ένα μωρό στο στήθος, στην αρχή που δεν στηρίζουν το κεφαλάκι τους, θα μπορούσα να βάλω και τα 2 ταυτόχρονα;), αλλά για να μην ξεχάσουν τελείως το στήθος, γιατί όλους αυτούς τους μήνες δεν είχαν σύγχυση θηλών και γενικά "πιάνανε" .
Αν το είχα κρατήσει λίγο ακόμα, τώρα θα ήταν παιχνιδάκι...
Τώρα ίσως να τα θήλαζα μόνο, χωρίς καθόλου αντλήσεις...

Τώρα πλέον η άντληση δεν μου φαίνεται καθόλου δύσκολη, (με 4 αντλήσεις τη μέρα τι να λέει; χα χα!!). Παρά την πρόσφατη μαστίτιδα (με υψηλό πυρετό και πράσινο γάλα), σχεδόν έχω πωρωθεί και δεν θέλω να σταματήσω... Επόμενος στόχος οι 24 μήνες! Υπάρχει και τράπεζα στην κατάψυξη.

Ακόμα πάντως απορώ πώς γινόταν αυτό το κάθε 2 ώρες άντληση... Δεν ξέρω αν θα είχα το κουράγιο να το ξανακάνω και με 2 μωρά. Εννοείται θα προσπαθούσα πολύ περισσότερο να αποφύγω τις αντλήσεις και να θηλάσω... Τώρα πλέον έχουμε τη γνώση, έχουμε διαβάσει ιατρικά άρθρα και συμβουλές για το θηλασμό, ιστορίες θηλασμού κλπ, έχουμε την ενημέρωση και μια μικρή εμπειρία...


Αυτή είναι η δική μου ιστορία.
Τώρα πλέον τα διηγούμαι όλα σαν μια απλή ιστοριούλα,
αλλά υπήρξαν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολες στιγμές...

Χριστίνα Σ.
 

1st & 2nd (left&right) Image courtesy of David Castillo Dominici/ FreeDigitalPhotos.net
3nd & 4th (center) Image courtesy of  Boians Cho Joo Young/ FreeDigitalPhotos.net


Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!






Διαβάστε επίσης:
- Περισσότερες αληθινές μαμαδοϊστορίες
- Αφιέρωμα στα ΘΗΛΑΣΤΡΑ (είδη, χρήση, τιμές)

- Επαναγαλακτισμός, μια αληθινή ιστορία
- Σύμβουλοι
Θηλασμού της La Leche League & Σύμβουλοι Γαλουχίας IBCLC
- Μαξιλάρι Θηλασμού και Εγκυμοσύνης (είδη, μάρκες, τιμές, καταστήματα)