Χαρίζοντας χαμόγελα... Χαμογελώ κι εγώ! #1

Είμαι πολύ χαρούμενη σήμερα! Με αυτή την ανάρτηση εγκαινιάζω μια νέα ενότητα
στη στήλη BlogStories & Diary-ing της σελίδας μας.
Πρόκειται για μια σειρά αναρτήσεων που θα φέρουν τον τίτλο
"Χαρίζοντας χαμόγελα... Χαμογελώ κι εγώ!"
και οι οποίες θα περιλαμβάνουν μικρές (ή μεγάλες) καθημερινές ιστορίες.... ανθρωπιάς,
ενσυναίσθησης και αισιοδοξίας για έναν καλύτερο κόσμο γύρω μας, πλάι μας, μέσα μας.

Ελπίζω να αγκαλιάσετε τη νέα αυτή σειρά αναρτήσεων και
να συμμετάσχετε στέλνοντάς μας προς δημοσίευση και τις δικές σας ιστορίες.
Είμαι σίγουρη ότι έχετε!



.

Το μικρό μου Αγγελάκι (20 μηνών κιόλας!) από 15 μηνών πάει στον παιδικό σταθμό. Κάθε μήνα η ανακοίνωση που λαμβάνουμε από το Σχολειό της αναφέρει αρκετές δράσεις στις οποίες λαμβάνουν μέρος τα παιδιά από τα μεγαλύτερα της μικρής μου τμήματα. Συνήθως, ανάμεσα στις ποικίλες εκπαιδευτικές, είναι και αρκετές φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

http://mdmgreece.gr/Έτσι, τον προηγούμενο μήνα η σχετική ανακοίνωση αναφερόταν και σε μια επίσκεψη που ήταν προγραμματισμένη να γίνει προς τις εγκαταστάσεις της Οργάνωσης "Γιατροί του Κόσμου" και για την οποία καλούσαν όσους γονείς επιθυμούσαν να συνδράμουν προσφέροντας οτιδήποτε μπορούσε ο καθένας μας από παιδικό ρουχισμό, παιχνίδια, γραφική, ύλη, και φάρμακα και φαρμακευτικά προϊόντα πρώτης ανάγκης.

Από πλευράς μας, αποφασίσαμε με τον σύζυγο να συνδράμουμε κι εμείς στην προσπάθεια αυτή με είδη φαρμακείου. (Και όχι δεν μπήκαμε και δε θα μπούμε ποτέ στη διαδικασία δεύτερων σκέψεων για το αν και κατά πόσο οι όποιες προσφορές φτάνουν στον τελικό προορισμό τους.)

Ένα απόγευμα εκείνης της εβδομάδας, βρεθήκαμε οικογενειακώς έξω για βόλτα και αγορές στα σύνορα Παλαιού Φαλήρου -  Νέας Σμύρνης και συγκεκριμένα στη περιοχή της Κοψαχείλας. Και... ω, τι σύμπτωση! Nα κι ένα φαρμακείο μπροστά μας! Άδραξα την ευκαιρία, μιας και μπαμπάς και κόρη ήταν απασχολημένοι με ένα ευχάριστο διάλειμμα στην παραδίπλα παιδική χαρά, και μπήκα μέσα...





Το φαρμακείο μεγάλο, σχετικά καινούριο (έτσι φαινόταν τουλάχιστον) και ο νεαρός σχετικά φαρμακοποιός εξυπηρετούσε εκείνη την ώρα μια άλλη κυρία. Διέκοψε για να με ρωτήσει αν χρειαζόμουν κάτι επείγον, έγνεψα αρνητικά και περίμενα. Μόλις η κυρία αποχώρησε του εξήγησα ότι ήθελα να μου προτείνει κάποια χρήσιμα προϊόντα πρώτης ανάγκης, όπως πχ γάζες - οξυζενέ - σύριγγες - κάποια παυσίπονα κι ό,τι άλλο έκρινε ο ίδιος σχετικό. Με κοίταξε με ένα ερωτηματικό στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς ήθελα να κάνω και του εξήγησα για πού προορίζονταν η αγορά μου, αναφέροντας του παράλληλα και το σχετικά χαμηλό budget μου για αυτήν (αχ, αυτή η κρίση!).  Κατάλαβε και αναχώρησε από τον πάγκο του. Όταν επέστρεψε κρατούσε τα εξής: 2 μεγάλα μπουκάλια λευκό καθαρό οινόπνευμα, 5 γάζες, 15 σύριγγες, 2 μπουκαλάκια παιδικό depon, 2 οξυζενέ.

Ο διάλογος μας είχε ως εξής:

Εγώ: Πιστεύετε ότι αρκούν; ... Ευχαριστώ πολύ! Τι σας χρωστάω;
Φαρμακοποιός: Θα θέλατε και κάτι άλλο;
(....τα κοιτάει, κοιτάει κι εμένα, το σκέφτεται και συνεχίζει...)

Φαρμακοποιός: Δεν χρωστάτε τίποτα!
mama-Irini: Μα τι λέτε;;; Δεν γίνεται αυτό!
Φαρμακοποιός: Πως δε γίνεται! Αφού είναι για σκοπό!
mama-Irini: Ναι, αλλά εγώ συμμετέχω στο σκοπό. Σας παρακαλώ, πείτε μου τι σας οφείλω....
Φαρμακοποιός: (με το ζόρι...) Ωραία, 5 ευρώ!
mama-Irini: 5 ευρώ όλα αυτά;! ελάτε τώρα....
Φαρμακοποιός: Ε, να τα μοιραστούμε τουλάχιστον (και χαμογελά!)
mama-Irini: Τι να πω... Σας ευχαριστώ πολύ... Ορίστε (και βγάζω τα 5 ευρώ)

Μεταξύ μας, ένα μόνο σχόλιο....
όλα αυτά είχαν σίγουρα αρκετά παραπάνω και από 10 ευρώ!


Και ο διάλογος είχε και συνέχεια:

Φαρμακοποιός: ....Το κάνετε συχνά αυτό;
mama-Irini: Τι εννοείται;
Φαρμακοποιός: Το να συμμετέχετε σε τέτοιες δράσεις, να συγκεντρώνετε διάφορα είδη κλπ...
mama-Irini: Τι να σας πω... αναλόγως... όταν τύχει, όποτε μπορώ, δεν το προγραμματίζω!
Φαρμακοποιός: Σας ρωτώ για να σας προτείνω αν θέλετε να ξαναπεράσετε μέσα στην εβδομάδα να σας δώσω και φάρμακα.

Κάγκελο εγώ!

Και συνεχίζω:

mama-Irini: (Απορώντας) Φάρμακα πώς; Από που προκύπτουν διαθέσιμα; Για τι περιπτώσεις;
Φαρμακοποιός: Ξέρετε, δεν είναι ληγμένα! Τα φέρνουν άνθρωποι που τους έχουν περισσέψει ή δε τα χρειάζονται πλέον και εγώ κάνω τη διαλογή τους και τα παραδίδω, συνήθως, στα "κοινωνικά" φαρμακεία που λειτουργούν στους γύρω Δήμους.

mama-Irini: (Σκέφτομαι... τι μαθαίνει ο άνθρωπος!) Ναι, βέβαια, αν νομίζετε ότι θα είναι χρήσιμα για την Οργάνωση που θα τα στείλουμε πολύ ευχαρίστως!!!
Φαρμακοποιός: Πολύ ωραία! Ορίστε η κάρτα μου. Μπορείτε να μου κάνετε ένα τηλέφωνο αύριο - μεθαύριο να σας πω πότε θα τα έχω έτοιμα να περάσετε να τα παραλάβετε.

mama-Irini: Τέλεια! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Φαρμακοποιός: Παρακαλώ... δεν έκανα και κάτι...




Φεύγω... τρέχω να μεταφέρω το τι έζησα στον καλό μου...
χαμογελώ κι εγώ χωρίς να το καταλάβω... σκέφτομαι....

Έχω εκστασιαστεί, και συγγνώμη κιόλας για την έκφραση.

Μα τι λέει ο Άνθρωπος; το Α με κεφαλαίο και λίγο είναι!

Δεν με γνώριζε. Δεν με είχε ξαναδεί. Δεν ήμουν πελάτισσά του.
Και λέω ήμουν γιατί, όπως μπορείτε να φανταστείτε, από τώρα και στο εξής θα γίνω!

Κι όμως υπάρχουν ακόμα αυτά, φίλοι μου.
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βρίσκουν τον τρόπο έστω και ανέξοδα να χαρίζουν χαμόγελα (και όχι μόνο) στους συνανθρώπους τους.

Τι κοστίζει, άραγε, σε όλους εμάς το να κάνουμε μια έρευνα στα ντουλάπια μας και να επιστρέψουμε στο φαρμακείο της γειτονιάς μας ή να προσφέρουμε σε μια αντίστοιχη Οργάνωση φάρμακα που μας περίσσεψαν και πλέον δε θα μας χρησιμεύσουν στο άμεσο μέλλον. Τίποτα περισσότερο από το χρόνο μας, αλήθεια! Πόσοι τον διαθέτουμε, όμως;
Εγώ πάντως μέχρι στιγμής..... ακόμα και τώρα που σας γράφω, δεν το έχω κάνει. Εσείς;

Τι κοστίζει σε κάθε φαρμακοποιό το να κάνει τη διαλογή επιστρεφόμενων φαρμάκων και ανάλογα να τα διαθέσει εκεί που γνωρίζει πως τα έχουν πραγματικά ανάγκη και είναι πολύτιμα.Τίποτα περισσότερο από το χρόνο του, αλήθεια! Πόσοι τον διαθέτουν, όμως;
Σίγουρα και δυστυχώς όχι ο φαρμακοποιός που εξυπηρετεί τη γειτονιά του πατρικού μου,
ούτε όμως και ο φαρμακοποιός που εξυπηρετεί τη δική μου γειτονιά. Αλλά ποιος;

Πόσο τυχερή στάθηκα, τελικά, εκείνο το απόγευμα.
Πόσα και πόσα μου έμαθε αυτή η σύντομη στάση μου σε εκείνο το "άγνωστο" και τυχαίο φαρμακείο που βρέθηκε μπροστά στο δρόμο μου.

Τι κόστισε σε εμένα αυτή η ελάχιστη προσφορά μου προς τους Γιατρούς του Κόσμου;
Ίσως δύο πακέτα τσιγάρα για όποιον καπνίζει, ή δύο καφέδες ή ή ή ή....

Τι στοίχισε σε αυτόν το Φαρμακοποιό η δική του προσφορά (έκπτωση) σε αυτά που εγώ είχα αποφασίσει να προσφέρω. Κι όμως του στοίχισε από το κέρδος του, ίσως και από το κόστος του.

Δε θα πω του "μπράβο". Ούτε και θέλω να το διαβάσω στα σχόλιά σας.

Δε θα δώσω την υπόσχεση να ανοίξω τα ντουλάπια μου.
Ούτε και θέλω να τη δώσετε κι εσείς.


Ας αδράξουμε όμως την ευκαιρία, όσοι διαβάσαμε το παρών μεγάλο κείμενο ως το τέλος του,
τουλάχιστον να σκεφτούμε, να αναλογιστούμε αλλά και να αισιοδοξούμε.

Γιατί όσο υπάρχουν Άνθρωποι,
θα υπάρχουν και χαμόγελα να μοιράζουμε και να λαμβάνουμε.

Χαμόγελα αληθινά και ειλικρινή. Χαμόγελα Ουσίας!

γιατροι του κόσμου


Σημείωση: Η ανάρτηση δεν είναι διαφημιστική.
Τον κο Φαρμακοποιό δεν τον γνωρίζω προσωπικά κι εκείνος δεν γνωρίζει για αυτή την ανάρτηση. 
Τα στοιχεία δίνονται
μόνο και μόνο για την αναγνώρισή του ως Άνθρωπο και επαγγελματία.



Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

16 σχόλια :

  1. Μπράβο Ειρήνη! Μπράβο και στον Φαρμακοποιό! Πολύ αξιέπαινη η πράξη και των δυο σας.
    Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια Πολλά και σε εσένα, Ασπασία μου!
    Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!
    Ειλικρινά, όμως, εγώ ειδικά κανένα μπράβο δε θέλω και δε νομίζω ότι αξίζω.
    Θα ήταν τόσο όμορφο να θεωρούσαμε όλοι μας ανάλογες ιστορίες ως συνηθισμένες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι εγώ χαμογελώ διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση! Και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη ανθρωποι! Ούτε εγώ έχω μαζέψει ποτέ τα φάρμακα που περισσεύουν αλλά χαίρομαι τόσο που βλέπω οτι κάποιοι προσφέρουν με τόση απλότητα και ειλικρίνεια!
    Μπράβο και σε εσένα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δέσποινα μου, πραγματικά χαίρομαι πολύ που "χαμογελάς" κι εσύ μαζί μου!!!
    Ναι, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι... αρκεί να είμαστε "ανοιχτοί" για να τους δούμε!
    Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πέρυσι έτσι μαζέψαμε φάρμακα και φαγητό με το σχολείο! Συνήθως γίνονται παρόμοιες δράσεις από δήμου ή σχολεία αλλά κι εμείς πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να το κάνουμε και χωρίς αυτούς φτάνει να ξέρουμε που θα απευθυνθούμε!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπράβο και στους 2 σας!Μου έφτιαξε την διάθεση η ανάρτησή σου...γιατί τελευταία αισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν πολλοί "άνθρωποι" και διαβάζοντάς την συνειδητοποίησα ότι κάνω λάθος...Υπάρχουν λίγοι και καλοί άνθρωποι με Α κεφαλαίο που ακόμα νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους.... το απόγευμα κιόλας θα ψάξω τα ντουλάπια μου για φάρμακα που δεν χρησιμοποιώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλοι, εύκολα και ανέξοδα. Μόνο λίγη από τη σκέψη μας χρειάζεται να "ξοδέψουμε".
    Δεν μπορώ να μην πω μπράβο, και μακάρι να βρούμε όλοι τρόπο να βοηθήσουμε τους γύρω μας.

    Καλημέρα
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μπράβο και στους δυο σας! καταπληκτική κίνηση! αν θέλει κάποιος να βοηθήσει υπάρχουν άπειροι τρόποι αρκεί να το ψάξει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. υπέροχος!!! υπέροχοι και οι δύο! μας δώσατε μάθημα ζωής! αξίες που δυστυχώς ξεχνάμε!να είστε καλα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κορίτσια μου, καλώς ορίσατε στο blogοσπιτάκι μου!!!
    Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τα σχόλιά σας!
    Χαίρομαι τόσο πολύ που "αναγνωρίσατε" την παραπάνω ιστορία, όπως της αξίζει...
    Και, ναι πράγματι, υπάρχουν Άνθρωποι και, ναι πράγματι, κι ο καθένας μας χωριστά μπορεί να κάνει τόσα πολλά εύκολα και ενέξοδα για τους γύρω του...
    Υπάρχουν τρόποι, αρκεί να θέλουμε να τους βρούμε και να έχουμε τη διάθεση να το κάνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χρόνια πολλά! Υπέροχη κίνηση κι από τις δυο πλευρές και μακάρι να παραδειγματιστούμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ αξιέπαινη η πράξη και των δύο σας!!! Θα τον επισκεφτώ μιας και είμαι της περιοχής!!! Από το να αφήνουμε τα φάρμακα να λήγουν στα ντουλάπια μας, ας κάνουμε όλες ένα ξεκαθάρισμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόσες φορές θέλω να επιστρέψω φάρμακα και ακούω για τις δράσεις του ΣΚΑΙ που πάντα είναι μακρια και μου σπάνε τα νεύρα...Είχα ρωτήσει εδώ σε μας,αλλά σιγά μην ασχοληθούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανναστέλλα μου, μη μιλάς για παραδειγματισμό κι εσύ.... είσαι η αιτία που ξεκίνησα με αυτή μου την ανάρτηση τη νέα αυτή ενότητα στο blog μου! Μπορεί να μην έβαλα πρώτη τη δική σου ιστορία, αλλά έρχεται και η σειρά σου!
    Χριστίνα, ναι! Να τον επισκεφτείς οπωσδήποτε, αφού είσαι γειτόνισσα. Το αξίζει!
    Αντόνια.... μπορείς να ρωτήσεις και στη Γλυφάδα που κατεβαίνεις συχνά. Σίγουρα κάποιον-κάπου θα βρείς που θα σου δώσει "βήμα" να συνεισφέρεις κι εσύ με τον τρόπο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. υπαρχουν και τετοιοι ανθρωποι! γιατι εγω στην τελευταια που πηγα και πηρα ντεπον για τους προσγυγες, δεν μου εκοψε ουτε ενα σεντ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τελικά, Ζήνα μου.... από όλους έχει ο κόσμος μας!
    Τι να πει κανείς....
    όλα στο πρόγραμμα και όλοι στη ζωή είναι δυστυχώς ή ευτυχώς ανάλογα την περίπτωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


***Aν διαβάζετε από κινητή συσκευή και δε βλέπετε το ειδικό πλαίσιο παραπάνω, για να γράψετε το σχόλιό σας, πατήστε
"προβολή έκδοσης ιστού"


**Τα κουμπία "απάντηση" και "προσθήκη σχολίου" δε λειτουργούν προσωρινά.
Χρησιμοποιείστε απευθείας το κουτί σχολιασμού από κάτω.