Πήγαμε και Κομμωτήριο (παιδικό)!!!

Σας έχω πει γιατί λατρεύω τόσο πολύ το μαμαδοblogging και περισσότερο τη μαμαδο-blogότσαρκα; Η απάντηση απλή και εύκολη... Γιατί από εκεί που έχεις τη φίλη Αντώνια να σε εκπαιδεύει στο ποια βότανα είναι για την κάθε εποχή, έχεις και τη φίλη Μάγδα να σου προτείνει ιδιαίτερες παιδικές παραστάσεις! Κι από τα άρθρα της Μάχης που μας ξεναγεί σε παιδότοπους και παιδικές χαρές, έχουμε και την Εύη να μας ξεσηκώνει με ιπτάμενα δείπνα. 

O κατάλογος των φίλων μαμαδοbloggers βέβαια είναι ατελείωτος, μέχρι που σήμερα η, κατά τα άλλα σοβαρή (λέμε τώρα!) mama-Irini που δεν βαριέται να γράφει για την αξία και τον τρόπο στο θηλασμό, ξαφνικά μας βροντοφωνάζει με έναν τίτλο σαν τον παραπάνω και κάνει θέμα το κομμωτήριο της κόρης της. Ό,τι να ΄ναι δηλαδή στο δικό μας super μαμαδόμικρόκοσμο με την πολυμορφία του και την ξεχωριστή της κάθε μιας μας ομορφιά του. 

Μετά από τον τόσο άσχετο (όσο και σχετικότατο, μιας και όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό γράφοντας τον τίτλο μου) πρόλογο, ας περάσουμε και στο κυρίως πιάτο!

Πριν από κάποια Σαββατοκύριακα τα πολυαγαπημένα μας κουμπαράκια βάπτιζαν το μικρό τους και βεβαίως εμείς και το Αγγελάκι μας ήμασταν επίτιμοι καλεσμένοι τους. Η βάπτιση θα ήταν αργά το πρωί του Σαββάτου, οπότε η ευκαιρία για πρωινό κομμωτήριο μαμάς και κόρης ήταν μοναδική! 
Ναι-ναι, καλά διαβάσατε.... αποφάσισα η τρελή η μάνα να πάω το ούτε 2 ετών κοριτσάκι μου για χτένισμα. Και να σας πω και κάτι;;; Το καταευχαριστηθήκαμε και οι δυο πολύ!

<<< Αριστερά, φώτο από την παρουσία μας στη βάπτιση.

Βέβαια είχε προηγηθεί η κατάλληλη και απαραίτητη προετοιμασία της από την προηγούμενη ημέρα για να ξέρει που θα πάει με τη μαμά το πρωί και τι θα συμβεί εκεί. Είχε πια καταλάβει για τα καλά ότι θα πάει με τη μαμά σε ένα μαγαζί όπου θα έχει πολλά παιχνίδια (μην παραξενεύεστε, θα σας εξηγηθώ παρακάτω) και θα καθίσει σε μια μεγάλη καρέκλα και μια κυρία θα της χτενίσει τα μαλλιά σε όμορφα κοτσιδάκια και θα είναι μια "τούτλα" (βλ. κούκλα!) για να πάει  μετά στο φίλο της.

Έτσι, όταν τελικά ανοίξαμε την πόρτα του σπιτιού για να κινήσουμε προς τα εκεί και ο μπαμπάς μας ρώτησε όλο νόημα πού πάμε, η απάντηση της, λιτά - κοφτά,  ήταν...
"Τοτητήλιο... Αγγελίνα...  Τούτλα"!

Και όταν φτάσαμε απέξω και οι υπάλληλοι έπιναν το πρωινό τους καφεδάκι στην αυλή περιμένοντας μας (πρώτο ραντεβού της ημέρας ήμασταν) το Αγγελάκι πήρε το λόγο...

"Καλημέλα... Μαλλιά μου;"!

Και αμέσως μπήκαμε μέσα. Πήραμε τις θέσεις μας η μια δίπλα στην άλλη. Και ομολογώ ότι τη συνέχεια δεν την περίμενα να είναι τόσο μα τόσο ευχάριστη και για τις δυο μας!


Όλη η προετοιμασία που, όπως προέγραψα, είχα κάνει στο Αγγελάκι μου είχε αποτέλεσμα.

Πρώτα ξεκίνησε να χτενίζεται η μικρότερη της παρέας μας.
Ήταν τόσο σοβαρή κατά τη διάρκεια όλης της διαδικασίας, που πραγματικά έπαθα σοκ. Στήθηκε στην καρέκλα της σαν μικρό, συνειδητοποιημένο μοντελάκι και δέχτηκε υπομονετικά και χωρίς υπερκινητικότητα ή γκρίνια ό,τι συνέβαινε στο κεφαλάκι της, έχοντας ταυτόχρονα τα μάτια της κολλημένα στον καθρέφτη απέναντί της για να μη χάνει στιγμή της όλης διαδικασίας...

Μόνο να βλέπατε... το σοβαρό της βλέμμα στον καθρέφτη! 

Κάποιες λίγες στιγμές, γυρνούσε και με κοιτούσε απορημένη ή και με μια έκφραση που έδειχνε κάτι σαν άγχος ή ενόχληση αλλά σε τόσο ανεπαίσθητο βαθμό (που μόνο η μάνα αντιλαμβάνεται) που ούτε στιγμή δεν έκρινα σκόπιμο να επέμβω καθόλου ή να παρεμποδίσω την κομμώτρια που τη χτένιζε. Μάλιστα, περισσότερο έδειξε λίγο ανησυχία όταν άκουσε το σεσουάρ να ενεργοποιείται πίσω της (δεν είναι και το καλύτερό της γενικά, αλλά το έχει μάθει-συνηθίσει πια) και όταν μπήκαν στα μαλάκια της τα πρώτα κλάμερ για να στερεώσουν τα λεπτά της τουφάκια!

Το χτένισμά της δεν διήρκεσε παραπάνω από 10-15 λεπτά, καθώς ήθελα μόνο ένα λεπτό κοτσιδάκι-στεφανάκι στα πλαϊνά της για να μην την ταλαιπωρήσω περισσότερο σε αυτή την πρώτη της φορά. Στο τέλος.... μετά από προτροπή της τρελής Ελληνίδας μάνας (βλ. mama-Irini) στήθηκε σοβαρή και κορδωτή για να βγάλουμε και τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες, λίγο πριν η κομμώτρια έρθει πάνω από το δικό μου κεφάλι και το Αγγελάκι ξεχυθεί στον γύρω παιχνιδόκοσμο που προσέφερε ο χώρος.

Όση η ώρα χτενιζόταν η μαμά, το Αγγελάκι έτρεχε - έπαιζε - γελούσε και κουνούσε το κεφαλάκι της πότε από τη μια και πότε από την άλλη, τινάζοντας το φρεσκοχτενισμένα της μαλλιά! Όταν τελείωσε και το δικό μου χτένισμα, τελικά δεν ήθελε να αφήσει το παιχνίδι της για να φύγουμε!

Στο τέλος, για αποχαιρετιστήριο πήρε κι ένα ωραίο δωράκι από την υπεύθυνη του κομμωτηρίου. Από ότι ενημερώθηκα, σε όλα τα παιδάκια για το "αντίο" προσφέρουν ένα γλειφιτζούρι, αλλά κατανοώντας τη δική μου άρνηση σε τέτοιου είδους "γλυκαντικές" προσφορές για το Αγγελάκι μου, της προσέφεραν ευχαρίστως ένα χρωματιστό και όμορφο τρελομπαλάκι!

Λοιπόν, για πείτε....
εσείς πόσο χρονών πήγατε τα μικρά σας πρώτη φορά σε κομμωτήριο για χτένισμα?!

Tip για bloggers (και όχι μόνο!): Την επεξεργασία και τα κολάζ των φωτογραφιών έκανα χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά τα online δωρεάν προγράμματα iPiccy και piZap, από τα οποία έμεινα πολύ ευχαριστημένη από την ταχύτητα και τις ευκολίες που παρέχουν! Πολλές δυνατότητες χωρίς δυσκολίες. Δοκιμάστε τα και πείτε μου εντυπώσεις!

Σημ: Όπως καταλάβατε από τις φώτο και την ιστορία μας, βασικό κίνητρο για την απόφασή μου να χτενιστεί το Αγγελάκι μου, τόσο μικρή στο κομμωτήριο (σκεφτείτε πως ακόμα δεν την έχω κουρέψει ποτέ) ήταν το ότι εντόπισα τυχαία μέσω του διαδικτύου το συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος είναι απολύτως φιλικός ως και αποκλειστικά προσανατολισμένος στην εξυπηρέτηση λιλιπούτειων πελατών και χαίρομαι γιατί από ότι αποδείχτηκε και στην πράξη και το προσωπικό του είναι όπως και όσο πρέπει προσιτό και υπομονετικό στη συμπεριφορά του απέναντι στα μικρά μας.  Τα στοιχεία του κομμωτηρίου είναι QUEENS teens (Παιδικό Κομμωτήριο στον Άλιμο) και η ανάρτηση δεν είναι διαφημιστική αλλά καθαρά βιωματική!

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!