tag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post2202378829498655332..comments2023-12-31T11:08:51.275+02:00Comments on ΜΑΜΑΔΟΪΣΤΟΡΙΕΣ..!: Ο καθημερινός βιασμός των παιδιών μας (PAUSE ΜΑΜΑ & RESTART NOW!)Unknownnoreply@blogger.comBlogger15125tag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-42778196170163322312019-02-15T21:03:54.582+02:002019-02-15T21:03:54.582+02:00Ναι σε διαβάζουμε απο την περιφέρεια..χωριό κατάστ...Ναι σε διαβάζουμε απο την περιφέρεια..χωριό κατάσταση κ όχι δν τρέχουμε ετσι. Εγω τουλάχιστον γτ πολλές μαμάδες -κυρίως οι εργαζόμενες- τρέχουν ακόμα κ εδώ. Παρατηρώ όμως οτι αυτές που τρέχουν ακόμα κ εδώ, έχουν πληθώρα δραστηριοτήτων απο το προνήπιο. Εμείς είμαστε Νήπιο κ αρνούμαι πεισματικά να τον γράψω οπουδήποτε αν δν το ζητήσει. Προς το παρόν το μόνο που ζητά είναι βόλτες στα χωριά, ποδήλατοAssi.sofhttps://www.blogger.com/profile/02711832812477317566noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-70849849618148467742019-02-02T13:00:58.040+02:002019-02-02T13:00:58.040+02:00Είμαστε πολλές οι ταυτισμένες τελικά,Εφη μου! Σκυτ...Είμαστε πολλές οι ταυτισμένες τελικά,Εφη μου! Σκυταλοδρομίες πραγματικά, καλά το λέτε! Ελπίζω και εγώ να βρούμε τον τρόπο να χαλαρώσουμε και για τα παιδιά μας και για εμάς. Να χαίρεσαι τη Νουαζετα & το Φουντούκι σου, σε φιλώ γλυκά! mama-Irinihttp://www.mamadoistories.grnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-78234235087084395282019-02-02T08:41:21.686+02:002019-02-02T08:41:21.686+02:00Ταυτίστηκα πλήρως. Έτσι ακριβώς τρεχάτη και βιαστι...Ταυτίστηκα πλήρως. Έτσι ακριβώς τρεχάτη και βιαστική κι εγώ με ένα πρόγραμμα σαν αυτό που περιέγραψες. Σκυταλοδρομίες όπως λέω με το σύζυγο και τα παιδιά να λαμβάνουν όλη αυτήν την ένταση και το άγχος και το στρες μας.<br />Πρέπει να Χαλαρώσουμε ρυθμούς για το καλό το δικό τους πρώτα και μετά για το δικό μας.<br />Πολύ ωραίο κείμενο. Καλημέρα!<br />Έφη- ΝουαζέταΝουαζέτα με φουντούκιhttps://www.blogger.com/profile/12005296802583638231noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-18616654816522491402019-02-01T16:46:34.367+02:002019-02-01T16:46:34.367+02:00Μπράβο βρε Χρύσα, να διαβάζουμε και κάτι διαφορετι...Μπράβο βρε Χρύσα, να διαβάζουμε και κάτι διαφορετικό να παίρνουμε δύναμη & κουράγιο, να αισιοδοξούμε και λίγο! Πολύ χάρηκα με το σχόλιο σου και εύχομαι πάντα να συνεχίσεις να είσαι και να νιώθεις έτσι!!!mama-Irinihttp://www.www.mamadoistories.grnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-28256257041721690102019-02-01T16:11:09.928+02:002019-02-01T16:11:09.928+02:00Ειρήνη μου πολύ ωραίο το κείμενο σου! Το έκανα και...Ειρήνη μου πολύ ωραίο το κείμενο σου! Το έκανα και γω κάποτε αυτό αλλά κατάλαβα πως το να τρέχεις μόνο άγχος προκαλεί σε εμάς πρώτα και έπειτα στα παιδια! Βέβαια παίζει ρόλο και το που μένεις! Σε μεγάλες πόλεις που οι αποστάσεις θέλουν χρόνο σίγουρα τρέχεις δεν μπορεις να κανεις και αλλιώς! Αυτή τη στιγμή που βρίσκομαι στην όμορφη Λέρο όλα κυλάνε ήρεμα χωρίς άγχος και βιασύνη! Νιώθω και είμαι Justmomshttps://www.blogger.com/profile/15353810210367349354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-60656692765338964302019-02-01T13:53:51.480+02:002019-02-01T13:53:51.480+02:00Καλώς ήρθες Μαρία μου & σε ευχαριστώ πολύ και ...Καλώς ήρθες Μαρία μου & σε ευχαριστώ πολύ και για την επίσκεψη και για το σχολιασμό σου!Αυτό που μου έχει μείνει εμένα από τη μικρή θητεία μου στην επαρχία είναι ο ελεύθερος χρόνος που μου έμενε και η καλύτερη ποιότητα ζωής που αυτός τελικά μου έδινε τη δυνατότητα να έχω. Λυπάμαι πολύ γιατί έλαβα και άλλα μηνύματα από επαρχία χτες & σήμερα, πέρα από το δικό σου, που μου έλεγαν ότι και mama-Irinihttps://www.blogger.com/profile/10350814122646214721noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-68811207326892269662019-02-01T13:36:12.635+02:002019-02-01T13:36:12.635+02:00Ειρήνη μου πρώτη φορά έρχομαι στο blog σου και διά...Ειρήνη μου πρώτη φορά έρχομαι στο blog σου και διάβασα ένα υπέροχο κείμενο. Κι εμείς στην επαρχία το δούμε αυτό, αν και σίγουρα όχι τόσο έντονο όσο στην Αθήνα, γιατί οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες και τα παιδιά συνήθως δεν κάνουν πολλές δραστηριότητες. Σε καταλαβαίνω απολύτως και ομολογώ ότι κι εμένα μου ξύπνησες κάποιες σκέψεις γι' αυτό το να τα κάνουμε όλα γρήγορα!Μαρία-Η Κόκκινη Καμέλιαhttps://kokkinikamelia.grnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-18771217789757529642019-02-01T12:16:58.997+02:002019-02-01T12:16:58.997+02:00Πόσα & πόσα μηνύματα έχω λάβει από εχτές για α...Πόσα & πόσα μηνύματα έχω λάβει από εχτές για αυτή την εικόνα που είδαν πολλές μαμάδες να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια τους, διαβάζοντας το άρθρο μου... Πράγματι, όπως λες, το βήμα - βήμα νομίζω και εγώ πως είναι μια καλή παραδοχή για αρχή. Αρκεί, έστω και αυτή, να την εφαρμόσουμε!Σε ευχαριστώ Κάλη μου, φιλιά!mama-Irinihttps://www.blogger.com/profile/10350814122646214721noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-76297050710004633682019-02-01T10:06:11.090+02:002019-02-01T10:06:11.090+02:00Ειρήνη μου έκανες νομίζω την σκέψη πολλών μαμάδων ...Ειρήνη μου έκανες νομίζω την σκέψη πολλών μαμάδων εικόνα με το κείμενό σου! Το νιώθω πολλές φορές ειδικά το μεσημέρι που πρεπει να φύγω για τα μαθήματα και της έχω φωνάξει άπειρες φορές για το ότι αργεί. Ωστόσο για μένα το κλειδί είναι να αντιληφθεί ο γονιός το "λάθος" του και να αρχίσει κάποιες φορές να το διορθώνει. Σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται αυτό παντα, δηλαδή κάποιες φορές όντως Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλιhttps://www.blogger.com/profile/15401492991905070681noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-20040739851564923962019-02-01T09:46:51.033+02:002019-02-01T09:46:51.033+02:00Σε ευχαριστώ πολύ, Γιάννα μου! Αυτό που ήθελα να κ...Σε ευχαριστώ πολύ, Γιάννα μου! Αυτό που ήθελα να καταγράψω ήταν αυτό ακριβώς που αναφέρεις στις τελευταίες σου προτάσεις... τον εντοπισμό, την αναγνώριση και την προσπάθεια. Ας ξεκινήσουμε τουλάχιστον από αυτά, και όλο και καλύτερα θα πηγαίνουν τα πάντα για όλους μας!<br />(Όσο για την έγκυρη πάντα -νωρίτερη- έναρξη διαδικασιών για να βγει το πρόγραμμα, δεν ξέρω γιατί μα εμείς οικογενειακώς όσο mama-Irinihttps://www.blogger.com/profile/10350814122646214721noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-67442221083725882032019-02-01T08:51:22.964+02:002019-02-01T08:51:22.964+02:00Ειρήνη μου, εξαιρετικό κείμενο, μπράβο!!! Εγώ γενι...Ειρήνη μου, εξαιρετικό κείμενο, μπράβο!!! Εγώ γενικά σαν άνθρωπος ξεκινάω πάντα το πρόγραμμα μου νωρίτερα. Αυτό σημαίνει πως χάνω χρόνο από τον ύπνο πάντα αλλά και από άλλες ασχολίες που θα έκανα μονομόνο και μόνο για να μην έχω αυτή την βιαση που λες και την οποία απεχθάνομαι. Τα παιδιά όντως θέλουν περισσότερο χρόνο να ανταποκριθουν σε όσα ζητάμε , όχι μόνο επειδή δεν έχουν εξασκήσει τις Yianna Panouhttps://www.blogger.com/profile/13436510567554200522noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-7167410588225900462019-01-31T19:48:33.437+02:002019-01-31T19:48:33.437+02:00Γεια σου Δάφνη μου! Ειδικά αν το κάνουμε για να φτ...Γεια σου Δάφνη μου! Ειδικά αν το κάνουμε για να φτάσουμε νωρίτερα, πέφτουμε άδικα στην παγίδα... τουλάχιστον όταν το κάνουμε για να μη φτάσουμε αργότερα, έχουμε και μια δικαιολογία! <br />Όπως και να έχει, η χαλάρωση για να πετυχει είναι μεγάλο πράγμα. Νομίζω θέλει πολύ προσωπική δουλειά, θέληση και επιμονή για όσους έχουμε μάθει να ζουμε τρεχοντας, μέχρι να το καταφέρνουμε αλλιώς! mama-Irinihttp://www.mamadoistories.grnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-59262104331053387752019-01-31T19:42:15.377+02:002019-01-31T19:42:15.377+02:00Πόσο δικιο έχεις... και γω με πιάνω τα πρωινά να.....Πόσο δικιο έχεις... και γω με πιάνω τα πρωινά να..τρέχω λες και αν πάω 10 λεπτά νωρίτερα κάτι έγινε.. τέσπα.. μακάρι να το θυμάμαι κάθε μέρα, κάθε στιγμή και να χαλαρώσω... daphniehttps://www.blogger.com/profile/16410341739263989890noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-35354130386818083882019-01-31T14:09:26.728+02:002019-01-31T14:09:26.728+02:00Πόσο σε ευχαριστώ που ανοίγεις τη συζήτηση!
Ξέρεις...Πόσο σε ευχαριστώ που ανοίγεις τη συζήτηση!<br />Ξέρεις τι με ανησυχεί... σχηματίζω την εντύπωση ότι πολλές από αυτές τις φορές βιαζόμαστε για να βιαστούμε, λόγω συνήθειας ή κεκτημένης ταχύτητας από την καθημερινότητά μας και όχι πάντα γιατί τη συγκεκριμένη στιγμή χρειάζεται όντως να βιαστούμε γιατί ίσως χάσουμε το τρένο, ή ένα μάθημα ή κάτι άλλο σημαντικό και χρονικά περιορισμένο. <br />Όσο για mama-Irinihttps://www.blogger.com/profile/10350814122646214721noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8957169118014451562.post-26927622520799257342019-01-31T13:29:20.465+02:002019-01-31T13:29:20.465+02:00Αχ, Ειρήνη μου. Είναι μεγάλο θέμα αυτό του περιορι...Αχ, Ειρήνη μου. Είναι μεγάλο θέμα αυτό του περιορισμένου χρόνου. Και όσα και να ειπωθούν αν δεν αλλαξοααλ τρόπο σκεψης δεν θα αλλάξουμε ούτε οι ίδιοι αλλά ούτε και η καθημερινότητα μας. Είναι δύσκολο ομβς, τόσο που χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια υπενθυμίζοντας τον εαυτό μας ότι η κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε ως ξεχωριστή! Νομίζω πως το "τρέχοντας" ως Filiannoreply@blogger.com